زمین و سایر سیارههای سنگی درون منظومه شمسی، از تعداد بسیاری سیاره کوچک - سنگریزههای به جامانده از غبار کیهانی اولیه – تشکیل شدهاند که بیش از چهار میلیارد سال پیش کنار هم جمع شدهاند. اینک یک بررسی جدید نشان داده است که آن سیارههای کوچک و سنگریزههای کیهانی، آب داشتهاند.
به گزارش اسپیس، پژوهشگران نمونههایی از شهابسنگهایی را آزمایش کردند که به گفته آنها، به اندازه همان سیارههای کوچک قدمت دارند. در این بررسی، دانشمندان موفق شدند نشانههایی از واکنشهای شیمیایی بیابند که در حضور آب رخ میدهد.
اگرچه امروزه هیچ آبی در این نمونهها یافت نمیشود، دانشمندان میتوانند نشانههایی از وجود آبی را شناسایی کنند که زمانی درون این سنگها بوده است.
اگر آب در حضور عناصر دیگر وجود داشته باشد، اتمهای اکسیژن مولکولهای آب از هم جدا میشوند و به آن عناصر میپیوندند. برای نمونه، آب و آهن باعث تولید اکسید آهن میشوند؛ همان مادهای که سطح مریخ را به رنگ سرخ زنگارگرفته درآورده است.
دانشمندان با اندازهگیری میزان آهن یک شهابسنگ در مقایسه با سایر عناصر آن، میتوانند آثار بهجامانده از آب را در آن آزمایش کنند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
پژوهشگران گمان میکردند که میزان آهن، به اندازه نیکل و کبالت باشد. اما در عوض، نشانههایی یافتند که میشد از آن نتیجه گرفت که مواد اولیه تشکیلدهنده محتویات درونی منظومه شمسی، احتمالا شامل آب بوده است.
پل آسیموف، زمینشناس و ژئوشیمیدان موسسه فناوری کالیفرنیا، در همین زمینه میگوید: «تفاوت میان آنچه در شهابسنگهای درونی منظومه شمسی اندازهگیری کردیم و آنچه انتظار داشتیم، نشاندهنده فعالیت اکسیژن به میزان حدود ۱۰ هزار برابر بیشتر است.»
اگر دریابیم که هیدروژن و اکسیژن آب، در این اجزای سازنده اولیه سیارهای وجود داشته است، نشانه خوبی به سود این دیدگاه است که عناصر دیگری همچون کربن و نیتروژن که برای ایجاد حیات ضروریاند، نیز در این ساختارها وجود داشته است.
دانشمندان میگویند حدود ۷۱ درصد از سیاره ما پوشیده از آب است، اما هنوز نمیدانند که این آب چگونه به زمین آمده است، یا چرا زمین از این حجم زیاد آب برخوردار است.
دانشمندان علوم سیارهای از مدتها پیش بر این باور بودهاند که سیارکها یا دنبالهدارهایی که در دوران آغازین شکلگیری زمین به آن برخورد کردند، احتمالا عامل تامین آب سیاره ما بودهاند.
پژوهش جدید، ۹ ژانویه در مقالهای در مجله نیچر استرونومی منتشر شده است.