به نظر می‌رسد که رابطه قدیمی و متقابلی که به سیستم غذایی و زیست‌محیطی (اکوسیستم) جهان کمک می‌کرد، دستخوش تغییر و دگرگونی شده است.
بسیاری از گیاهان گلدار قادرند گرده تولید کنند و گرده‌ها را برای تولید و تکثیر به شکوفه‌های خودشان انتقال دهند. اما اغلب گیاهان برای تولید‌مثل به گرده‌افشان‌هایی مانند پروانه‌ها و زنبورها متکی‌اند.
به گزارش سی‌ان‌ان، شواهد موجود از کاهش جمعیت این گرده‌افشان‌ها خبر می‌دهند.
با توجه به پژوهشی جدید درباره تکامل سیستم جفت‌گیری یک گونه گل، جمعیت گرده‌افشان‌ها دستخوش تغییر شده و چالش‌های پیش روی این حشرات یاری‌دهنده در تولید مثل گیاهان بیشتر شده است.
به گفته سامسون آکوکا - پیدوله، رهبر این پژوهش که در نیو فیتولوژیست منتشر شد، تکامل تولید‌مثلی گل‌ها با تغییرات محیطی مانند تخریب زیستگاه و کاهش سریع تنوع زیستی گرده‌افشان‌ها مرتبط است.
آکوکا-پیدول و همکارانش با مقایسه بذر نوعی گل بنفشه وحشی مزرعه‌ای که چند دهه پیش در فرانسه جمع‌آوری شده بود با نسل‌‌های بعدی و مدرن این گل بنفشه، دریافتند که گل‌های امروزی کوچک‌ترند و براثر خودگرده‌افشانی - که تاثیر مستقیمی بر رفتار گرده‌افشان‌ها دارد – شهد کمتری دارند.
طبق نتایج این پژوهش، بنفشه‌‌های قدیمی کمتر قابلیت خودباروری داشتند و حشرات گرده‌افشان بیشتری را به خود جذب می‌کردند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
به گفته آکوکا-پیدول، «این قابلیت‌های باروری گیاهان که در تعامل گیاه و گرده‌افشان دخیل‌اند، در حال تکامل و تحول است.»
او تاکید کرد: «این تحولات، قابلیت گیاهان برای انطباق با تغییرات محیطی آتی را محدود می‌کند و پیامدهایی برای تمامی تنوع زیستی گل‌ها در‌پی خواهد داشت و احتمالا به کاهش تنوع ژنتیکی، گونه‌ای و زیست‌محیطی (اکوسیستمی) گیاهان گلدار منتهی می‌شود.»
بنا بر توضیحات او، اگر گیاهان شهد کمتری تولید کنند، غذای کمتری در دسترس گرده‌افشان‌ها قرار می‌گیرد و به نوبه خود سرعت کاهش تعداد حیوانات را تسریع می‌کند.
احیای گیاهان
گروه تحقیقاتی برای این پژوهش با استفاده از روشی به نام «بوم‌شاسی احیا» بذرهای چهار مجموعه گل بنفشه وحشی مزرعه‌ای را در شرایطی قرار دادند که جوانه بزند.
این بذرهای بنفشه با نام علمی ویولا آرونسیس (Viola arvensis) در دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ در پاریس جمع‌آوری شده بودند.
محققان دریافتند که در نمونه‌ای از چهار هزار گل، نرخ خودبارورسازی از حدود ۵۰ درصد در گل‌هایی که دو تا سه دهه قبل جمع‌آوری شده بودند، به ۸۰ درصد برای نوادگان طبیعی آن‌ها رسیده است. در همین حال، گلبرگ‌های گل‌های «بوم‌شاسی احیا» ۱۰ درصد بزرگ‌تر بودند، ۲۰ درصد شهد بیشتری تولید کردند و همچنین زنبورهای بیشتری سراغ آن‌ها رفتند.
با این‌همه به گفته آکوکا-پیدول، هنوز در این زمینه به تحقیقات بیشتری نیاز است و هنوز مشخص نیست که آیا این تغییر تکاملی معکوس می‌شود یا خیر. البته نتیجه تحقیقات گواه کاهش در تنوع ژنتیکی جمعیت گیاهی است.
