تیلور سویفت از سختی‌هایی گفت که اوایل کارش بابت اختلالات غذایی با آن دست و پنجه نرم کرد.

تیلور سویفت در فیلم مستند بانوی آمریکایی - که درباره خودش ساخته‌ شده و قرار است در شبکه نت‌فلیکس پخش شود، از خاطرات روزهایی می‌گوید که اندامش زیر ذره‌بین رسانه‌ها قرار داشت.

سویفت در صدای روی تصویر و در مجموعه نقدهای افزوده شده در مرحله تدوین می‌گوید: «خوشم نمی‌آید هر روز عکس‌های خودم را ببینم.»

این خواننده گفت: «فقط چند بار این اتفاق افتاد و به هیچ وجه هم مایه افتخارم نیست.» و بعد توضیح داد وقتی عکسی از خودش می‌دید که «احساس می‌کرد شکمش خیلی بزرگ است» یا یکی که می‌گفت شبیه حامله‌هاست، فوری به فکر می‌افتاد که «اندکی گرسنگی بکشد و کم‌تر غذا بخورد..»

اکنون سویفت در مصاحبه با مجله ورایتی اعتراف کرده است که وقتی در نوجوانی به صنعت موسیقی راه پیدا کرد، بابت قیافه و ظاهرش احساس خوبی نداشت.

سویفت گفت: «نمی‌دانستم صحبت کردن درباره تصویر ذهنی‌ام از بدن خودم و پرداختن به موضوع‌هایی که در گذر سالیان از سر گذرانده بودم و این که چقدر برای سلامتم مضر بود و رابطه‌ام با خورد و خوراک، برایم راحت است یا نه.»

خواننده ترانه «عاشق» افزود، به اندازه سایر مردم درباره اختلالات غذایی ذهنیت «روشنی» ندارد.

او گفت: «فقط تجربه خودم را می‌دانم. رابطه‌ام با خورد و خوراک، دقیقاً مثل همان ذهنیت روان‌شناختی‌ام درباره تمام چیزهای دیگر زندگی‌ام بود. اگر دست نوازش به سرم می‌کشیدند، در ذهنم به عنوان مطلوب ثبت می‌شد. اگر تنبیهم می‌کردند، به عنوان نامطلوب ثبت می‌شد.»

این موسیقی‌دان 30 ساله از خاطرات روزی گفت که در سن 18 سالگی عکسش را روی جلد مجله‌ای چاپ کردند و حسابی بدحال شد.

سویفت می‌گوید: «عنوان عکس را زده بودند حاملگی در 18 سالگی؟ فقط به خاطر آن که لباسم قسمت پایین بدنم را صاف نشان نمی‌داد.»

او چنین ادامه داد: «این ماجرا در ذهنم به عنوان نامطلوب ثبت شد. پیش می‌آمد که برای عکاسی گزینشی بروم و در رختکن کارمند مجله‌ای بگوید: "اوه، چه خوب که لباس اندازه عادی به تنت می‌خورد. معمولاً مجبور می‌شویم در لباس سوژه‌ها تغییراتی بدهیم. ولی تو می‌توانی درست قبل از شروع کار لباس عوض کنی." این حرف برای من مثل نوازش بود. این ذخیره‌‌سازی‌های ذهنی آن قدر تکرار می‌شود که آدم شروع می‌کند همه چیز را و از جمله بدن خودش را در قالب ستایش و سرزنش دسته‌بندی کند.»

سویفت گفت از زنانی مثل جمیله جمیل خوشش می‌آید که در رسانه‌های اجتماعی از مثبت‌نگری به بدن حمایت می‌کنند.

او افزود: «انگار دارد شعر می‌گوید. تمام ذهنم را تسخیر می‌کند و آرامش پیدا می‌کنم.»

تیلور سویفت می‌گوید: «چون زن‌ها اسیر معیارهای مزخرفی در مورد زیبایی هستند، این همه در رسانه‌های اجتماعی احساس خودکم‌بینی به ما دست می‌دهد یا احساس می‌کنیم آن گونه که باید، نیستیم. به نوعی نیاز داریم که وردی را مدام در ذهن خود تکرار کنیم تا از شروع افکار زیان‌بار یا ناسالم جلوگیری کنیم. جمیل یکی از آدم‌هایی است که وقتی گفته‌هایش را می‌خوانم، به من می‌چسبد و کمکم می‌کند.»