دانشمندان به روشی بسیار کارامد برای بازیابی طلا از ضایعات الکترونیکی دست یافته‌اند، پیشرفتی که به گفته آنان سبب می‌شود به‌ازای هر دلار هزینه‌شده طلایی به ارزش ۵۰ دلار به دست آید.

‌پژوهشگران برای بازیابی این فلز گران‌بها از اسفنج‌های پروتئینی و محصولات جانبی فرایند تولید پنیر استفاده کردند. آنان این روش را سازگار با محیط زیست و از نظر تجاری امکان‌پذیر می‌دانند.

دانشمندان در این بررسی  تنها از ۲۰ مادربرد [تخته‌‏مدار] رایانه قدیمی ۴۵۰ میلی‌گرم یک قطعه طلای ۲۲ عیار به دست آوردند.

یافته‌ها نشان می‌دهند که ارزش طلای قابل بازیافت ۵۰ برابر بیش از هزینه تهیه مواد اولیه و انرژی کل این فرایند است.

دانشمندان برای استخراج طلا، پروتئین آب پنیر را در شرایط اسیدی و دمای بالا واسرشته (دناتوره) کردند و دوغاب پروتئینی حاصل را برای ساخت اسفنج خشک کردند.

پژوهشگران سپس قطعه‌های فلزی ۲۰ تخته‌‏مدار را جدا کردند و پس از حل کردن آن‌ها در اسید یک اسفنج فیبر پروتئینی را در محلول آن قرار دادند تا یون‌های طلا را جذب کند.

یون‌های سایر فلزات نیز به الیاف می‌چسبند، اما کیفیت یون‌های طلا در این فرایند بسیار بیشتر است.

دانشمندان با حرارت دادن اسفنج‌ها یون‌های طلا را به تکه‌هایی کوچک بدل کردند، سپس آن تکه‌های پراکنده را ذوب و به یک قطعه طلا بدل کردند.

آنان با استفاده از این روش، که در مجله «ادونسد متریالز» آمده، توانستند از ۲۰ تخته‌مدار رایانه قطعه‌ طلای ۴۵۰ میلی‌گرمی به دست آورند.

در این بررسی آمده است که این قطعه ۹۱ درصد طلا و ۹ درصد مس دارد، و معادل طلای ۲۲ عیار است.

محققان می‌گویند که هزینه تهیه مواد اولیه به‌ اضافه هزینه انرژی کل فرایند، ۵۰ برابر کمتر از ارزش طلای قابل بازیافت است.

رافائلا متسنگا، یکی از نویسندگان این گزارش و استاد موسسه فناوری زوریخ، گفت: «واقعیتی که بیش از همه دوست دارم این است که برای به دست آوردن طلا از ضایعات الکترونیکی از یک محصول جانبی صنایع غذایی استفاده می‌کنیم... نمی‌توان بیش از این با محیط زیست سازگار بود.»