رئیس سازمان قضایی نیروهای مسلح ایران مدعی شد اینکه در دوران همهگیری ویروس کرونا در ایران، نظام آموزشی ایران بهطور موقت تعطیل شد و آموزش مجازی جایگزین آن شد، علت اصلی «شکلگیری بسترهای اغتشاشات در فضای مجازی» بوده است.
مقامات و مدیران نظام جمهوری اسلامی، در تریبونهای اصلی از خیزشهای سراسری و اعتراضات خیابانی مردم ایران علیه نظام، با واژه «اغتشاشات» یاد میکنند. همچنین این سخنان درحالی بیان میشود که حکومت ایران سالهاست که فیلترینگ گستردهای را بر روی وبسایتهای جهانی و شبکههای اجتماعی بینالمللی ایجاد کرده و علاوه بر قطع پیاپی اینترنت جهانی در ماههای اعتراضات ۱۴۰۱، سرعت آن را نیز همچنان در پایینترین حد ممکن نگه داشته است.
احمدرضا پورخاقان در جلسه شورای اداری و تامین امنیت شهر تربت حیدریه گفت: «دشمنان بیش از یکسال برای تحریم انتخابات تلاش کردند، ولی مردم جهادگونه پای صندوقهای رای آمدند و نشان دادند علیرغم فشار و تبلیغات از سوی دشمنان و نیز با وجود مشکلات داخلی و اقتصادی، در میدان هستند، از انقلاب خودشان دفاع میکنند و حضور و مقاومت مردم این را نشان داد که جمهوری اسلامی دارای انتخابات سالمی است.»
ادعاهای رئیس سازمان قضایی نیروهای مسلح ایران که پیش از این نیز از زبان دیگر مدیران ارشد جمهوری اسلامی جاری شده، بارها از سوی منتقدان و شهروندان معترض رد شده است و آنان با اشاره به آمار دولتی که نشانگر مشارکت حدود ۴۰ درصد از واجدان شرایط در انتخابات روز ۱۱ اسفند مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان است، تاکید کردند در صورت صحت این آمار در مورد میزان مشارکت نیز همچنان ۶۰ درصد جمعیت ایران با مخالف نظام جمهوری اسلامی هستند.
منتقدان با اشاره به مواردی چون نیاز نداشتن به شناسنامه و امکان رای دادن با کد ملی، خریدوفروش پرشمار کد ملی و شناسنامه در شهرها و روستاهای مختلف، ثبت بیاجازه کدملی تعدادی از مردم در سامانه انتخابات، حذف اخبار اولیه درباره مشارکت پایین از وبسایت خبرگزاریهای دولتی مثل ایرنا و ایسنا، راهیابی بسیاری از نامزدها با کسب تنها پنج درصد آرا به مجلس و بیشتر بودن تعداد آرای باطله از تعداد آرای نفر اول در دهها شهر، نظام جمهوری اسلامی را به دستکاری در آمار واقعی شرکتکنندگان در انتخابات متهم کردند.
عباس عبدی، روزنامهنگار ساکن ایران و فعال سیاسی اصلاحطلب نیز روز گذشته در یک گفتوگوی اینترنتی، با بیان اینکه «ادعای مشارکت ۴۰ درصدی شوخی است» گفت: «باید آمار دقیق صندوقها اعلام شود و سایتی باشد تا هر شخص متوجه شود که در چه انتخاباتی رای داده و در کدام انتخابات مشارکت نکرده است. اولا آمار دقیق صندوقها مشخص بشود، ثانیا باید سایتی باشد که من ببینم با کد ملی من رای داده شده یا نه. الان من نمیدانم در انتخابات شرکت کردم یا خیر.»
احمدرضا پورخاقان، رئیس سازمان قضایی نیروهای مسلح ایران، در بخش دیگری از این جسله، از مدیران دولتی و حکومتی درخواست کرد تا رهبر جمهوری اسلامی را مانند پیامبر اسلام یا امام دوازهم شیعیان ستایش کنند: «اگر میخواهیم خدا را دوست داشته باشیم، باید از پیامبر تبعیت کنیم و این پیوند را نباید فراموش کنیم، زیرا الان دوران غیب کبری امام عصر است و آنچه بین ما و ایشان واسطه است، ولایت فقیه خواهد بود. هربار از پیگیری منویات ولی فقیه عقب افتادیم، به مشکل برخوردیم و هرجا از منویات تبعیت کردیم، موفق بودیم.»
آیتالله خامنهای در طول دوران ۳۴ ساله و مادامالعمر رهبری خود بر نظام جمهوری اسلامی، برای تمامی حوزههای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، هنری و کوچکترین تصمیمهای دولتی مانند چگونگی فعالیت صنایع و شرکت خودروسازی، تغییر متحویات کتب درسی در مدارس و دانشگاهها یا حتی نامگذاری یک خیابان در تهران اعمال نظر شخصی کرده است.
در شرایطی که انتخابات ریاستجمهوری، مجلس شورای اسلامی، شورهای شهر و مجلس خبرگان هم به دلیل ردصلاحیتهای گسترده از سوی منصوبان خامنهای در شورای نگهبان، از سوی بخش عمدهای از شهروندان «انتصابات» یا «سیرک انتخابات» نامیده میشود، و همچنین وضعیت بغرنج اقتصادی ایران و تحریمهای گسترده غرب علیه ایران به دلیل سیاستهای جنگطلبانه رهبر جمهوری اسلامی، در نتیجه نمیتوان ادعای رئیس سازمان قضایی نیروهای مسلح ایران درباره موفقیتآمیز بودن دستورهای حکومتی خامنهای را درست دانست.
احمد توکلی، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام ایران، رئیس پیشین مرکز پژوهشهای مجلس و نماینده اسبق این مجلس، روز جمعه ۱۸ اسفند در گفتوگو با وبسایت جماران، وجود «فساد سیستمی» در نظام جمهوری اسلامی که پیش از از سوی آیتالله خامنهای تکذیب شده بود را تایید کرد و گفت: «وقتی دستگاههای مسئول مبارزه با فساد، خودشان به درجاتی آلوده میشوند، فساد سیستمی است. وقتی سیستمی فاسد است، از خود دفاع نمیکند. درواقع سیستم و دولت تسخیر شده و افراد زیادی هم مماشات میکنند، چون تحت تاثیر سلطه مفسدان هستند. اینکه ما تلاش کنیم تصمیمگیران را قانع کنیم که شما دارید بازی میخورید، کار آسانی نیست و از آن بدتر هم تسخیر نخبگان یا تسخیر دولت است. یعنی دولتیها مسخر میشوند. مسخر کردن راههای مختلف دارد و این مرحله تقریبا مرحله آخر است که اکنون وارد آن شدهایم.»