یک منبع معتبر به ایندیپندنت فارسی خبر داد که طالبان روز شنبه ۳۰ تیر (۲۰ ژو‌ییه) در استان سرپل، حاجی عزت‌الله معروف به «زیل قومندان»، از محافظ مارشال عبدالرشید دوستم، را تیرباران کرده‌اند.
به گفته ژنرال عبدالستار قاسمی، فرمانده نیروهای محافظ مارشال دوستم، سه نفر از نیروهای مسلح طالبان سوار بر موتورسیکلت به خانه حاجی عزت‌الله در شهرستان سوزمه قلعه استان سرپل رفتند و او را کشتند. او افزود که مهاجمان پس از کشتن این محافظ پیشین مارشال دوستم، از منطقه فرار کردند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
با فروپاشی حکومت افغانستان، حاجی عزت‌الله هم به ایران رفت و آنجا کارگری می‌کرد، اما نیروهای انتظامی جمهوری اسلامی ایران او را به افغانستان بازگرداندند.
منابع در سرپل می‌گویند حاجی عزت‌الله در هیچ‌یک از فعالیت‌های نظامی علیه طالبان شرکت نداشته و پس از بازگردانده شدن از ایران هم بیشتر اوقات در خانه می‌مانده است.
طالبان در مورد قتل این محافظ پیشین مارشال دوستم اظهارنظری نکرده‌اند.
مارشال عبدالرشید دوستم، معاون پیشین ریاست‌جمهوری افغانستان، در ترکیه به سر می‌برد و عضو شورای رهبری مقاومت ملی برای نجات افغانستان است، اما این شورا علیه طالبان فعالیت سیاسی می‌کند و در مبارزات مسلحانه شرکت ندارد.
پس از روی کار آمدن طالبان در اوت ۲۰۲۱ و سرنگونی حکومت تحت حمایت غرب در افغانستان، بسیاری از مقام‌ها و نیروهای نظامی افغان از ترس حملات تلافی‌جویانه طالبان، کشورشان را ترک کردند و شماری هم مخفیانه زندگی می‌کنند و می‌کوشند از افغانستان خارج شوند.
در دوران حکومت طالبان، با هدف هراس افکندن بین نظامیان سابق گزارش‌های متعددی از کشتار نظامیان سابق به دست اعضای طالبان منتشر شد. بسیاری از نظامیان سابق افغانستان اکنون در ایران و پاکستان به‌سر می‌برند و اغلب برای تامین هزینه‌های زندگی به کارهای سخت و شاق تن می‌دهند.
در نخستین روزهای سلطه دوباره طالبان بر افغانستان، ملا هبت‌الله آخندزاده، رهبر این گروه، فرمان عفو عمومی صادر کرد، اما برخی از نیروهای طالبان این فرمان را زیر پا گذاشتند. در این فرمان بر پاسداری از جان و مال و «آبروی» شهروندان افغانستان، از جمله کارکنان حکومت پیشین، تاکید شده بود اما در موارد زیادی این فرمان نادیده گرفته و نقض شد و شماری از نظامیان پیشین که تحت تاثیر تبلیغات فرمان عفو عمومی طالبان قرار گرفته بودند، پس از ورود به افغانستان زندانی، شکنجه، یا کشته شدند.
از شمار نظامیان حکومت پیشین که در رژیم طالبان تیرباران شده‌اند آمار مشخصی در دسترس نیست. بستگان نظامیانی که کشته شده‌اند نیز یا از ترس حملات انتقام‌جویانه، به نهادهای دادگستری و قضایی طالبان مراجعه نکرده‌اند یا به تامین عدالت در این نهادها باور ندارند.
طالبان سانسور و اختناق شدیدی بر فعالیت خبرنگاران و رسانه‌های داخلی در افغانستان تحمیل کرده‌اند و این شرایط دسترسی به اطلاعات موثق را، به‌ویژه در مورد برخورد نیروهای طالبان با نظامیان پیشین، دشوار کرده است.
