فرقی نمی‌کند لباس زنان تا چه اندازه پوشیده باشد، باز هم نگاه جنسی برخی مردان به سمتشان کشیده می‌شود.

به گزارش نیویورک پست، پژوهشی جدید که در نشریه «روانشناسی عصبی غدد درون‌ریز» منتشر شده است نشان می‌دهد زنانی که محافظه‌کارانه‌تر لباس می‌پوشند نسبت به زنانی که لباس‌های بازتر می‌پوشند از نگاه جنسی برخی مردان در امان‌تر نیستند، به‌ویژه اگر سطح هورمون تستوسترون مرد بالا باشد.

این یک باور فرهنگی رایج است که زنانی که لباس‌های پوشیده به تن نمی‌کنند کم‌هوش‌تر و بی‌پرواترند، بنابراین به هدفی برای آزار و اذیت تبدیل می‌شوند. در پژوهشی جدید، محققان می‌خواستند بدانند آیا سطح هورمون تستوسترون مرد نقشی در این موضوع دارد یا خیر.

پژوهش‌های پیشین نشان داده‌اند که سطح تستوسترون در مردان با رفتارهای اجتماعی‌ــ چه مثبت چه منفی‌ــ مرتبط است، از جمله خشونت جنسی و رفتارهای تکانشی، که هر دو آن‌ها از انسانیت‌‌زدایی از طرف مقابل ناشی می‌شوند.

به گفته پژوهشگران، انسانیت‌زدایی از فرد به‌معنای نادیده‌انگاری ویژگی‌های انسانی مانند توانایی احساس غم، ترس یا رفتار اخلاقی طرف مقابل است.

پژوهشگران ۲۰ مرد بین ۱۸ تا ۳۸ سال با سطح تستوسترون عادی را برای شرکت در دو آزمایش انتخاب کردند، و به شرکت‌کنندگان دوزهای مکمل هورمون یا دارونما داده شد. سپس، آن‌ها ویدیویی تماشا کردند که زنی لباس پوشیده یا تحریک‌آمیز به تن داشت. در نهایت، آن‌ها مجموعه‌ای از کارها را انجام دادند تا گرایش آن‌ها به انسانیت‌‌زدایی از زنان سنجیده شود.

نتایج آزمایش نشان داد مردانی که تستوسترون اضافی دریافت کرده بودند بیشتر احتمال داشت از زنان، حتی زنانی که لباس پوشیده به تن داشتند، انسانیت‌زدایی کنند، البته این موضوع تاثیر قابل‌توجهی بر دید مردان در مورد زنی که لباس باز پوشیده بود نداشت و بدون هورمون نیز به همان اندازه احتمال داشت از او انسانیت‌زدایی کنند، که تاییدی است بر دیدگاه منفی و جنسی جامعه به زنان.

فرانچسکا لوبرتی، از دانشگاه نیپیسینگ و نویسنده این پژوهش، گفت: «بر اساس این نتایج، پیام اصلی این است که جنسی‌سازی به انسانیت‌زدایی احساسی از زن منجر می‌شود، اما افزایش سطح تستوسترون می‌تواند این نوع انسانیت‌زدایی را حتی در غیاب نشانه‌های جنسی‌سازی برانگیزد.»

پژوهشگران تاکید کردند که تستوسترون فقط یکی از عوامل موثر در نحوه رفتار مردان با زنان است و خواستار تحقیق بیشتر در مورد تعامل میان فیزیولوژی انسانی و ذهنیت اجتماعی است.