آریانا گرانده با انتشار یادداشتی، یک سالگی آلبوم پرفروش خود «متشکرم، گمشو» را جشن گرفت.

این خوانده پاپ در اینستاگرام مطلبی برای هوادارانش منتشر کرد و توضیح داد که این آلبوم چطور «به معنای واقعی کلمه زندگی‌اش را نجات داد» و به او «جرئت داد که آسیب‌پذیر و با مردم روراست باشد.»

او نوشت :« متشکرم که به من حس شنونده داشتن، امنیت و انسانیت فراوان دادی. دانستن این که مجبور نیستم پشت ظاهر پرزرق و برق و غریب یک ستاره پاپ خودم را پنهان کنم و دانستن این که می‌توانم حقایق و دردهایم را برای این همه مردم بگویم عالی و بسیار التیام‌بخش است.»

آریا گرانده

تولدت مبارک آلبوم «متشکرم، گمشو.»

پیش بردن این طرح با آن همه دوست نازنین به معنای واقعی کلمه زندگی‌ام را نجات داد و به من جرات داد آسیب‌پذیر و با مردم روراست باشم. متشکرم که به من حس شنونده داشتن، امنیت و انسانیت فراوان دادی. دانستن این که مجبور نیستم پشت ظاهر پرزرق و برق و غریب یک ستاره پاپ خودم را پنهان کنم و دانستن این که می‌توانم حقایق و دردهای‌ام را برای این همه مرد بگویم عالی(و خیلی التیام‌بخش) است. می‌دانم که این وضعیت باید زودتر برایم پیش می‌آمد اما نیامد و می‌خواهم از شما تشکر کنم که بی‌واسطه به من نشان دادید اوضاع خوب است. همین.

سرفرصت نوشته‌ام و تولید کرده‌ام و این حس خوبی به من می‌دهد. به هیچ وجه عجله ندارم هر چیزی را بیرون بدهم.

اما به استقبال این فصل جدید می‌روم و داستان‌های بیشتری از زندگی‌ام را با شما به اشتراک می‌گذارم. به گرمی و محکم در آغوشتان می‌گیرم.

او افزود: «می‌دانم که این وضعیت باید زودتر برایم پیش می‌آمد اما نیامد و می‌خواهم از شما تشکر کنم که بی‌واسطه به من نشان دادید اوضاع خوب است. همین.»

آلبوم "متشکرم، گمشو" بعد از مرگ خواننده رپ، مک میلر، ضبط شد که دوست پسر سابق گرانده بود و گرانده به افتخار او ترانه گوستین را در این آلبوم خواند.

بیشتر منتقدین نظر مثبتی در مورد این آلبوم داشتند و در نقد ایندپندنت آمده بود: «این آلبوم پر از اعترافات شخصی خواننده برای هواداران گرانده است. جاذبه‌ای که در عمق و فضاسازی ترانه «خدا زن است» وجود دارد، آلبوم را شیرین نمی‌کند، اما گرانده توانسته با شور و وجهه‌ای گیرا از حالت‌های دگرگون شونده و مجموعه‌ای از تولیدکنندگان (شامل تامی براون و ماکس مارتین که ماشین سبک پاپ به شمار می‌آیند) در آن استفاده کند.

در ادامه این نقد چنین گفته شد: «یک دقیقه با سازهای بادی برنجی گروه در ترانه «خط‌ خون» می‌رقصیم و دقیقه بعد در حالت شبه منفصل و بسیار غمگین ترانه گوستین شناور می‌شویم، که انگار احساس گناه گرانده به خاطر بودن با دیویدسون و هم‌زمان حسرت خوردن برای میلر را بازتاب می‌دهد. او در ترانه‌اش رپ‌خوان فقید را با نت‌هایی بالا و به سبُکی پر که هر کسی را به حیرت وا می‌دارد، "فرشته بی‌پروبال" می‌نامد.»