وزارت اقتصاد طالبان به تمامی نهادهای خارجی، ازجمله موسسات امدادرسان، هشدار داده است که تمامی کارکنان زن را اخراج کنند.
براساس مکتوبی (اعلامیه‌ای) که مولوی محمد عالم، معاون مالی و اداری وزارت اقتصاد طالبان، صادر کرده است، اگر این موسسات زنان شاغل را از کار برکنار نکنند، فعالیت آن‌ها به حالت تعلیق درمی‌آید و جواز فعالیتشان لغو خواهد شد.
در این مکتوب تاکید شده است که وزارت اقتصاد طالبان تنها مرجع ثبت موسسات است و به نمایندگی از «امارت اسلامی طالبان» مسئولیت هدایت تمامی فعالیت‌های این موسسات را برعهده دارد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
نادیه، زنی ۲۵ ساله، پیش از تسلط دوباره طالبان، در یکی از اداره‌های دولتی هرات مشغول به کار بود، اما با روی کار آمدن طالبان کارش را از دست داد. به دلیل تحصیلات دانشگاهی و تسلط کامل بر زبان انگلیسی موفق شد در یکی از دفاتر خارجی، که در زمینه حمایت از صنایع دستی زنان فعالیت می‌کند، در سمت جایگاه پروژه مشغول به کار شود و اکنون یک سال است که در این شغل فعالیت دارد.
او تنها نان‌آور خانواده پنج‌نفره‌اش است، اما این روزها با ترسی بزرگ دست‌وپنجه نرم می‌کند: ترس از بیکار شدن.
نادیه در گفت‌وگو با ایندیپندنت فارسی بیان کرد: «من ماهی ۱۵۰ دلار معاش (درآمد) دارم و همین پول به‌سختی مصارف خانواده ما را می‌شود. برادر کوچکم مشکل خونی دارد و داروهای او گران است. شایعه شده است که طالبان زنان کارمند موسسات خارجی را از کار می‌کشند (بیکار می‌کنند). به خدا نمی‌دانم چه کار کنم؟»
او معتقد است که طالبان افغانستان را به زندانی برای زنان تبدیل کرده‌اند و می‌گوید: «هم از آموزش محروم کرده‌اند و هم از کار.»
نادیه در شرایط کنونی هیچ چشم‌انداز روشنی برای زندگی نمی‌بیند و تصمیم گرفته است که اگر شغلش را از دست بدهد با خانواده‌اش به ایران مهاجرت کند.
وقتی از او می‌پرسم که آیا خواسته‌ای از طالبان دارد، پس از چند لحظه سکوت می‌گوید: «هیچ.»
در دی‌ماه ۱۴۰۱، وزارت اقتصاد طالبان با صدور مکتوبی کار زنان در تمامی موسسات غیردولتی و خارجی را ممنوع اعلام کرد. این تصمیم باعث شد شمار زیادی از زنان از کار بیکار شوند. طالبان حتی با درخواست‌های مکرر جامعه جهانی از این تصمیم عقب‌نشینی نکرد. به‌رغم این فرمان، برخی از زنان همچنان به کار در موسسات خارجی ادامه دادند.
اواسط ماه گذشته نیز وزارت صحت عامه (بهداشت) طالبان به تمامی مراکز آموزشی دولتی و خصوصی دستور داد که آموزش‌های پزشکی برای زنان و دختران را متوقف کنند. این اقدام در حالی صورت گرفت که هزاران زن و دختر در سراسر افغانستان در رشته‌هایی مانند پرستاری، داروسازی، دندان‌سازی و مامایی مشغول به تحصیل بودند.
طالبان در دوران نخست حکومتشان در دهه ۹۰ میلادی نیز دختران و زنان را از حق کار و آموزش محروم کرده بودند. اما بعدتر در جریان مذاکرات با ایالات متحده و دیگر سیاستمداران افغان مدعی شده بودند که در قیاس با گذشته تغییر کرده‌اند و به تامین حقوق زنان متعهدند. با این حال، پس از امضای توافق‌نامه دوحه در فوریه ۲۰۲۰ و بازگشت به قدرت در اوت ۲۰۲۱، طالبان محدودیت‌ها علیه زنان و دختران را گام‌به‌گام اعمال کردند. اکنون بیم آن می‌رود که طالبان دوباره همان سیاست‌های دوره نخست حکومتشان را تکرار کنند و زنان را به‌طور کامل از عرصه عمومی حذف کنند.
