براساس یک شبیه‌سازی جدید، یک سیارک با اندازه متوسط می‌تواند تغییرات چشمگیری در زمین ایجاد کند – آن هم به شیوه‌‌هایی نامنتظره.
یک شبیه‌سازی جدید این موضوع را بررسی کرده است که اگر زمین با یک سیارک به قطر حدود ۵۰۰ متر – تقریبا هم‌اندازه با [سیارک] بنو (Bennu)، یعنی سنگ فضایی واقعی که به‌دقت بررسی شده است – برخورد کند چه اتفاقی خواهد افتاد. احتمال چنین برخوردی در سال ۲۱۸۲ حدود ۱ به ۲۷۰۰ است، و زمین تقریبا هر ۱۰۰ تا ۲۰۰ هزار سال یک بار با سیارک‌هایی با اندازه مشابه برخورد می‌کند.
پژوهشگران در این مطالعه جدید، این موضوع را شبیه‌سازی کردند که اگر چنین برخوردی رخ دهد چه تاثیری بر اقلیم خواهد داشت و چگونه ۴۰۰ میلیون تُن گرد و غباری که احتمالا آزاد می‌شود جهان را دگرگون خواهد کرد.
آنها دریافتند که این رویداد تاثیرات شدیدی بر اکوسیستم‌های روی زمین خواهد داشت، به‌گونه‌ای که ممکن است به کمبود غذا و مشکلات دیگر منجر شود. اما این [بررسی] همچنین نشان می‌دهد که پیامدهای مثبت نامنتظره‌ای نیز ممکن است وجود داشته باشد.
طی سه تا چهار سال پس از برخورد، در شدیدترین سناریو، نور خورشید کاهش می‌یابد و دمای سطح زمین تا چهار درجه سردتر می‌شود، میزان بارندگی ۱۵ درصد کاهش پیدا می‌کند و لایه اوزون حدود ۳۲ درصد از بین می‌رود. اما اینها فقط میانگین هستند و در برخی مناطق شرایط ممکن است بسیار وخیم‌تر باشد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
لان دای، نویسنده اصلی این مقاله، در اظهاراتی گفت: «زمستان ناگهانی ناشی از برخورد، شرایط اقلیمی نامساعدی برای رشد گیاهان ایجاد می‌کند که به کاهش اولیه ۲۰ تا ۳۰ درصدی فتوسنتز در اکوسیستم‌های زمینی و دریایی منجر می‌شود. این مسئله احتمالا موجب اختلالات گسترده در امنیت غذایی جهانی خواهد شد.»
اما پژوهشگران دریافتند که اقیانوس‌ها ممکن است مقاوم‌تر باشند – و حتی شاید واقعا شکوفا شوند. [در شبیه‌سازی دانشمندان]، فیتوپلانکتون‌ها ظرف تنها شش ماه بازیابی شدند و سپس جمعیت آنها افزایش یافت، به‌طوری که پس از برخورد تعدادشان حتی بیشتر از قبل شد.
این در نتیجه غلظت آهن موجود در گرد و غبار بود که در ادامه وارد اقیانوس‌ها می‌شد. این فرایند غذای بیشتری برای جلبک‌ها فراهم می‌کرد، که موجب شکوفایی آنها می‌شد و در نتیجه تعداد زیادی از شکارچیان کوچک را، که از این جلبک‌ها تغذیه می‌کنند، جذب می‌کرد.
دکتر لای گفت: «رشد بیش‌ازحد فیتوپلانکتون‌ها و زئوپلانکتون‌های شبیه‌سازی‌شده ممکن است نعمتی برای زیست‌کره باشد و به کاهش ناامنی غذایی ناشی از کاهش بلندمدت تولیدات خشکی کمک کند.»
آکسل تیمرمان، نویسنده همکار این مقاله، گفت: «به‌طور میانگین، سیارک‌های با اندازه متوسط تقریبا هر ۱۰۰ تا ۲۰۰ هزار سال یک بار با زمین برخورد می‌کنند. این بدان معناست که نیاکان اولیه ما احتمالا برخی از این رویدادهای دگرگون‌کننده زمین را، که ممکن است بر تکامل انسانی و حتی ساختار ژنتیکی ما تاثیر گذاشته باشند، درک کرده‌اند.»
این پژوهش در مقاله‌ای با عنوان «واکنش‌های اقلیمی و زیست‌محیطی به برخوردهای سیارک‌های هم‌اندازه با بنو» (Climatic and ecological responses to Bennu-type asteroid collisions) در مجله «پیشرفت‌‌های علمی» (Science Advances) منتشر شده است.
© The Independent
