کریستیانو رونالدو روز چهارشنبه ۴۰ ساله شد و این مناسبت را به سبک سنتی‌اش با یک جلسه عضله‌درمانی عمیق جشن گرفت.

عکسی که در اینستاگرام منتشر شد رونالدو را نشان می‌داد که انگشتان شستش را بالا گرفته و پاهایش در کیسه‌های درمانی کریوسپورت پیچیده شده است، و عکس همراه با شکلک‌های خنده منتشر شد، اما قریب به یقین او ترجیح داد روز تولد مهمش را این‌گونه بگذراند، و یادآور این بود که رونالدو چقدر به حرفه‌اش متعهد بوده و همچنان هست.

شاید فقط یک دستاورد آشکار برای رونالدو باقی مانده باشد تا کسب کند، آخرین قله‌ای که باید قبل از فتح اورست فوتبالی‌اش از آن صعود کند: او تاکنون ۹۲۳ گل در دوران حرفه‌ای‌اش به ثمر رسانده و رسیدن به عدد تقریبا باورنکردنی ۱۰۰۰ گل در دیدرس است. با توجه به اینکه او تقریبا در هر بازی برای باشگاه النصر در لیگ حرفه‌ای عربستان سعودی یک گل می‌زند، ممکن است این ۷۷ گل نهایی را تا پایان فصل آینده ثبت کند.

اگر رونالدو به این رکورد دست پیدا کند، بسیاری او را اولین بازیکنی خواهند دانست که چنین شاهکاری را رقم زده، گرچه این موضوع همچنان محل بحث است. زمانی تایید شده بود که پله و روماریو، دو بازیکن برزیلی، در دوران حرفه‌ای‌شان بیش از ۱۰۰۰ گل به ثمر رسانده‌اند، اما در نهایت این ارقام با در نظر گرفتن بازی‌های دوستانه و سایر مسابقات به‌ترتیب به ۷۵۷ و ۷۷۲ گل کاهش پیدا کرد.

گزارش‌ها حاکی از آن است که یوزف بیتسان، مهاجم اسطوره‌ای اتریش و چکسلواکی، در فاصله سال‌های ۱۹۳۱ تا ۱۹۵۷ نزدیک به ۱۵۰۰ گل به ثمر رساند، اما فیفا فقط ۸۰۵ گل را به رسمیت شناخت. بنابراین، میان این دنیای آماری مبهم، رونالدو در صدر فهرستی رسمی قرار دارد‌ــ ۷۳ گل جلوتر از رقیب بزرگش، لیونل مسی‌ــ و در آستانه دستیابی به شاید بزرگ‌ترین دستاورد منحصربه‌فرد [تاریخ] فوتبال باشد.

رکوردهای رونالدو تقریبا هیچ حدومرزی نمی‌شناسد: بیشترین حضور در بازی‌های ملی (۲۱۷) و بیشترین گل ملی (۱۳۵)، بیشترین بازی (۱۸۳) و بیشترین گل (۱۴۰) در لیگ قهرمانان اروپا، بهترین گل‌زن تاریخ جام ملت‌های اروپا هم در مرحله مقدماتی و هم در مسابقات قهرمانی.

حضور در پنج جام جهانی و شش دوره جام ملت‌های اروپا گواهی بر طول عمر چشمگیر دوران حرفه‌ای‌اش است، درست مانند این واقعیت که او در دهه ۳۰ سالگی‌ ۴۶۰ گل، در مقایسه با ۴۴۰ گل در دهه ۲۰ سالگی (و ۲۳ گل در نوجوانی) به ثمر رساند. این برنده پنج توپ طلا همیشه زیر نورافکن‌ها و شدیدترین فشارها درخشیده و به‌ندرت استانداردهایش را پایین آورده است.

بزرگ‌ترین افتخارهای رونالدو بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۸ با رئال مادرید رقم خورد، جایی که او با ۴۵۰ گل در ۴۳۸ بازی به برترین گل‌زن تاریخ سفیدپوشان تبدیل شد. او با این غول‌های اسپانیایی چهار لیگ قهرمانان اروپا، سه جام باشگاه‌های جهان فیفا و دو عنوان قهرمانی لالیگا را کسب کرد.

با این حال، تاثیر او بسیار فراتر از این بود. به‌رغم نحوه جدایی‌اش در نوامبر ۲۰۲۲، رونالدو هرگز در منچستر یونایتد فراموش نخواهد شد، باشگاهی که پس از جذب رونالدو از اسپورتینگ لیسبون در سن ۱۸ سالگی، سکوی پرتابش به سطح جهانی شد.

رونالدو در نخستین دوره درخشانش در این باشگاه، از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۹، تحت مربی‌گری سر الکس فرگوسن، سه عنوان قهرمانی لیگ برتر و یک لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد و در ۲۹۲ بازی، ۱۱۸ گل به ثمر رساند. او همچنین در سال ۲۰۰۹ بار دیگر در فینال لیگ قهرمانان اروپا به میدان رفت، پیش از آنکه به مبلغ ۸۰ میلیون پوند‌ــ که آن زمان رکوردی جهانی بود‌ــ به رئال مادرید فروخته شود.

در پرتغال، رونالدو همچنان یک قهرمان ملی است، نه تنها به‌دلیل رکورد گل‌‌زنی‌اش بلکه به این دلیل که الهام‌بخش تیم بود تا نخستین عنوان [قهرمانی] بین‌المللی‌اش را در یورو ۲۰۱۶ کسب کند، هرچند مصدومیت باعث شد او فقط ۲۵ دقیقه در فینال مقابل فرانسه بازی کند.

رونالدو با آغازی ساده از جزیره مدیرا سر بر آورد، در زمین فوتبال درخشید و بعد اسپورتینگ او را انتخاب و جذب کرد.

نخستین بازی او در سال ۲۰۰۲ در دیدار مرحله مقدماتی لیگ قهرمانان مقابل اینترمیلان بود و پس از آنکه سال بعد در بازی دوستانه پیش‌فصل در لیسبون بازیکنان منچستریونایتد را گیج و متحیر کرد، فرگوسن از سوی تیمش به امضای قرارداد با این پرتغالی استثنایی ترغیب شد؛ قراردادی ۱۲ میلیون پوندی که بعدها به‌عنوان یکی از به‌صرفه‌ترین خریدهای قرن شناخته شد.

پس از رئال، او راهی ایتالیا شد‌ــ در ۱۳۱ بازی برای یوونتوس ۱۰۱ گل به ثمر رساند و دو عنوان قهرمانی سری آ را میان پنج جامی که کسب کرد به دست آوردــ و سپس دوره دوم و در نهایت ناامیدکننده‌ای در منچستریونایتد داشت‌، با وجود ۲۷ گل دیگری که به ثمر رساند، و راهی عربستان سعودی شد.

گزارش‌ها حاکی از آن است که النصر با پرداخت دستمزد بیش از ۱۶۰ میلیون پوند در سال، رونالدو را به پردرآمدترین فوتبالیست تاریخ تبدیل کرده است. در عمل ثابت شد که این جابه‌جایی اقدامی هوشمندانه بود. سرعت کاهش یافته است اما گل‌زنی در لیگی ضعیف‌تر همچنان ادامه دارد.

رونالدو در طول دوران حرفه‌ای‌اش از نظر آمادگی جسمانی و انگیزه، همواره بالاترین استانداردها را در خارج از زمین حفظ کرده است. برای بسیاری، او گاهی فردی خودشیفته و مغرور به نظر می‌رسد، اما استعداد، اعتمادبه‌نفس و تعهد لازم را داشته است تا پشت هر ادعایی که می‌کند بایستد.

یکی از عوامل کلیدی طول عمر و پرباری دوران حرفه‌ای‌ رونالدو توانایی چشمگیرش در اجتناب از مصدومیت بوده است. به گزارش وب‌سایت آلمانی ترنسفرمارکت (transfer‌markt)، این رکورد در سال‌های اخیر دوران حرفه‌ای‌ رونالدو بهبود یافته و از فصل ۲۰۱۷-۲۰۱۸ به بعد، او به‌طور میانگین فقط ۱۵ روز در هر فصل به‌دلیل مصدومیت از میادین دور بوده است.

در حالی که رونالدو گاهی در زمین بازی ممکن است کج‌خلق باشد، حرفه‌ای‌ بودنش در خارج از زمین هرگز محل سوال نبوده است، او روزانه چهار ساعت تمرین می‌کند، یک برنامه غذایی کم‌قند و سرشار از پروتئین دارد، تمرین‌های گرم‌سازی دقیق دارد و پنج نوبت در روز می‌خوابد. بی‌دلیل نیست که در ۴۰ سالگی شکم عضلانی شش‌تکه دارد.

همین تعهد به مراقبت از بدن و پرورش مهارت و استعداد بود که به او امکان داد دوران حرفه‌ای درخشانش را تا دهه پنجم عمرش ادامه دهد. انتظار نداشته باشید که این مسیر تا وقتی رونالدو ۱۰۰۰ گل را در کارنامه شگفت‌انگیزش ثبت نکرده باشد به پایان برسد.

گزارش‌ بیشتر از پی‌ای