یک بررسی جدید نشان می‌دهد درخت‌هایی که در آثار هنری نقاشان مشهوری مانند لئوناردو داوینچی و پیت موندریان به تصویر کشیده شده‌اند، از قوانین ریاضی مربوط به الگوی شاخه‌دهی در طبیعت پیروی می‌کنند.
بنا بر پژوهشی که در مجله «پی‌ان‌ای‌اس نکسوس» (PNAS Nexus) منتشر شد، این ریاضیات پنهان در برخی نقاشی‌های انتزاعی ممکن است حتی زیربنای توانایی ما برای تشخیص چنین آثاری به‌عنوان تصاویری از درختان باشد [باعث شود یک نقاشی انتزاعی را به شکل درخت تشخیص دهیم].
درختان در طبیعت از یک الگوی شاخه‌دهی «خودهمانند» به نام فراکتال پیروی می‌کنند. به این معنا که همان ساختارها در مقیاس‌های کوچک‌تر و کوچک‌تر، از تنه تا نوک شاخه‌ها، تکرار می‌شوند.
دانشمندان در این بررسی جدید، مقیاس ضخامت شاخه‌ها در تصاویر درختان در آثار هنری را از نظر ریاضی بررسی کردند.
پژوهشگران قوانین ریاضی مربوط به نسبت‌ها میان قطر شاخه‌ها و تعداد تقریبی شاخه‌ها با قطرهای مختلف را استخراج کردند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
پژوهشگران توضیح دادند: «ما درختان را در آثار هنری به‌عنوان فرم‌های خودهمانند و فراکتالی تحلیل می‌کنیم و به صورت تجربی، هنر را با نظریه‌های مربوط به ضخامت شاخه که در زیست‌شناسی توسعه یافته، مقایسه می‌کنیم.»
لئوناردو داوینچی مشاهده کرد که شاخه‌های درخت هنگام انشعاب ضخامتشان را حفظ می‌کنند.
این هنرمند ایتالیایی دوره رنسانس برای تعیین روابط میان قطر شاخه‌های مختلف، از پارامتری به نام آلفا (α) استفاده می کرد.
او بیان کرد که اگر ضخامت یک شاخه با مجموع ضخامت دو شاخه کوچک‌ترش برابر باشد، آن‌گاه پارامتر آلفا برابر ۲ خواهد بود.
پژوهشگران درختان را در آثار هنری مناطق مختلف جهان بررسی کردند، از جمله در مسجد سیدی سید متعلق به قرن شانزدهم در احمدآباد هند، نقاشی‌های دوره ادو (Edo) در ژاپن و هنر انتزاعی قرن بیستم.
آن‌ها دریافتند که مقدار آلفا در این آثار هنری، بین ۱.۵ تا ۲.۸ متغیر است که مشابه دامنه این مقدار در درختان طبیعی است.
دانشمندان نوشتند: «ما مقدار آلفا را در بازه ۱.۵ تا ۲.۸ یافتیم که با دامنه درختان طبیعی مطابقت دارد.»
آن‌ها گفتند: «در حالی که بعد فراکتالی در میان درختان و آثار هنری به میزان قابل‌توجهی متفاوت است، ما دریافتیم که دامنه آلفا در مطالعات موردی آثار هنری بزرگ در فرهنگ‌ها و دوره‌های زمانی مختلف، با دامنه درختان واقعی مطابقت دارد.»
پژوهشگران می‌گویند حتی نقاشی‌های انتزاعی مانند «درخت خاکستری» اثر کوبیستی پیت موندریان در سال ۱۹۱۲ که از نظر بصری رنگ‌های مشابه درخت را نشان نمی‌دهد، در صورتی که مقدار واقع‌گرایانه‌ای برای آلفا در آن رعایت شده باشد، همچنان می‌تواند به‌عنوان درخت شناخته شود.
آن‌ها می‌گویند: «نقاشی‌های انتزاعی که مقدار آلفای واقع‌گرایانه دارند، به‌عنوان درخت قابل‌شناسایی‌اند، در حالی که نقاشی مشابهی که این ویژگی را ندارد، دیگر به‌وضوح به‌عنوان درخت قابل‌تشخیص نیست.»
دانشمندان می‌گویند که این بررسی جدید دیدگاهی برای «درک ارزش و بازآفرینی زیبایی درختان» ارائه می‌دهد.
آن‌ها افزودند این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که هنر و علم می‌توانند به‌عنوان دیدگاه‌های مکمل برای درک جهان طبیعی و انسانی عمل کنند.
© The Independent
