گزارش‌های رسمی منتشرشده درباره میزان درآمدهای صداوسیما از نمایش تبلیغات بازرگانی موقع پخش مسابقات داخلی و آسیایی پرسپولیس و استقلال نشان می‌دهد این سازمان حکومتی در فصل جاری از مسابقات سرخابی‌ها حدود ۸۷۵ میلیون دلاری درآمد خواهد داشت.

هم‌زمان با حذف زودهنگام پرسپولیس، استقلال، سپاهان و تراکتور از مرحله‌های گروهی و حذفی لیگ‌های نخبگان و قهرمانان آسیا، اکنون در دو لیگ درجه اول و دوم آسیایی برای فصل ۲۷‌ــ۲۰۲۶ یک سهمیه از فوتبال ایران کاهش یافته است. مجریان صداوسیمای جمهوری اسلامی هم طی روزهای اخیر از عملکرد مدیران این باشگاه‌ها انتقاد و عملکرد ضعیف آنان در «جذب نکردن ستارگان باکیفیت» را دلیل باخت‌های پیاپی مقابل تیم‌های پرستاره عربی می‌دانند، با این حال به نظر می‌رسد عامدانه تلاش می‌کنند ریشه اصلی این عقب‌ماندگی را پنهان کنند.

در شرایطی که امروزه در بیشتر لیگ‌های فوتبال در جهان، حدود ۵۰ تا ۷۰ درصد درآمد باشگاه‌های فوتبال از محل حق پخش تلویزیونی و قرارداد باشگاه‌ها با شبکه‌های تلویزیونی تامین می‌شود، در ایران بر خلاف لیگ‌های دیگر، به دلیل حمایت دست‌کم ۷۰ میلیون ایرانی از پرسپولیس و استقلال در سراسر جهان و حتی اولویت دادن بسیاری از ایرانی‌ها به طرفداری از این تیم‌ها در مقابل تیم شهر خود، محل درآمدزایی سرخابی‌ها از حق پخش تلویزیونی می‌تواند به اعدادی نجومی برسد و کار را برای استخدام ستارگان باکیفیت جهانی در این دو باشگاه آسان کند.

با وجود این، مدیران صداوسیمای جمهوری اسلامی به‌عنوان سازمانی که زیر نظر علی خامنه‌ای اداره می‌شود، در دهه‌های اخیر با سوءاستفاده از انحصار حکومتی مانع فروش حق پخش بازی‌ها به شبکه‌های تلویزیونی خصوصی در ایران یا تلویزیون‌های خارجی شده‌اند و از طرفی حق پخش تلویزیونی را هم به اندازه ۱ تا ۲ درصد رقم واقعی آن پرداخت کرده‌اند تا به نظر برسد در یک سرقت آشکار، به پرسپولیس و استقلال تنها به چشم یک محل درآمد شیرین و جذاب نگاه می‌کنند و ناتوانی این باشگاه‌ها در مقابل حریفان متمول عرب هم برای صداوسیمای رهبر جمهوری اسلامی کمترین اهمیتی ندارد.

آذرماه امسال، علی کفاشیان، رئيس سابق فدراسیون فوتبال ایران، که در انتخابات ریاست این فدراسیون نیز ردصلاحیت شد، فاش کرده بود که در دوران ریاست او بر فدراسیون فوتبال، شماری از مقام‌های امنیتی و مدیران صداوسیما به دلیل درخواست کفاشیان برای دریافت مبلغ حق پخش تلویزیونی مسابقات فوتبال، با او «برخورد» کردند و به او «حرف زور» زدند.

او توضیح داد که در واکنش به طفره رفتن مدیران صداوسیما از پرداخت مبلغ حق پخش تلویزیونی به بهانه بی‌پولی، در آستانه عقد قرارداد با شبکه الجزیره قطر برای فروش حق پخش تلویزیونی مسابقات باشگاهی و ملی بود که بار دیگر مدیران صداوسیما و تعدادی از چهره‌های حکومتی با سوءاستفاده از قدرتشان مانع این اتفاق شدند.

این در حالی است که روزنامه فرهیختگان، در تابستان امسال گزارش داد سازمان صداوسیما در فصل گذشته فوتبال ایران دست‌کم ۳۲ هزار میلیارد تومان بابت پخش تبلیغات تلویزیونی در زمان برگزاری مسابقات درآمد داشته است. این روزنامه در گزارش بعدی خود در آبان امسال خبر داد صداوسیما تنها بابت پخش تبلیغات در زمان برگزاری دو مسابقه پرسپولیس و استقلال در لیگ نخبگان آسیا به درآمد هزار و ۸۰۰ میلیارد تومانی دست یافته است.

این گزارش‌ها از زمان انتشار تاکنون با هیچ تکذیبیه یا شکایتی از سوی مدیران صداوسیما مواجه نشده‌اند. با توجه به آنکه قیمت دلار در بازار آزاد ایران در پاییز سال گذشته حدود ۵۰ هزار تومان بود، در نتیجه میزان درآمد دلاری صداوسیما از نمایش مسابقات پرسپولیس و استقلال در فصل گذشته لیگ برتر به حدود ۶۴۰ میلیون دلار می‌رسد.

از طرفی با توجه قیمت حدود ۶۸ هزار تومانی دلار در پاییز امسال و گزارش فرهیختگان از درآمد یک هزار و ۸۰۰ میلیارد تومانی صداوسیما بابت دو مسابقه، ۱۸ مسابقه سرخابی‌ها در فصل جاری لیگ نخبگان درآمدی حدود ۲۳۵ میلیون دلار به خزانه صداوسیما واریز کرده است که مجموع درآمدهای آسیایی و داخلی صداوسیما از تبلیغات تلویزیونی در زمان پخش مسابقات را به مبلغ هنگفت ۸۷۵ میلیون دلار می‌رساند.

با محاسبه درصد سود حدود ۲۰ درصدی برای صداوسیما مطابق قراردادهای معمول میان تلویزیون‌های معتبر جهانی با باشگاه‌های فوتبال، در نهایت صداوسیما باید ۷۰۰ میلیون دلار به پرسپولیس و استقلال بابت حق پخش تلویزیونی پرداخت کند، اما همچنان از پرداخت حتی ۵ درصد این مبلغ هم طفره می‌رود و مانع از عقد قراداد پرسپولیس و استقلال با خارجی‌ها می‌شود.

در نتیجه در حالی که پرطرفدارترین تیم‌های ایران می‌توانند با دریافت چنین درآمدی به‌طور برابر با تیم‌های متمول سعودی، قطری و اماراتی رقابت کرده است و با جذب ستارگان باکیفیت جهانی مجددا به مدعی اصلی کسب عنوان قهرمانی در آسیا تبدیل شوند، اما حالا با بودجه حداکثر ۲۵ میلیون دلاری در یک فصل، توان خرید بازیکنی به ارزش بیش از یک میلیون دلار را ندارند و فوتبال باشگاهی نیز مانند سایر حوزه‌های اشغال‌شده به دست مدیران جمهوری اسلامی، روندی کاملا تحقیرآمیز و نزولی را طی می‌کند.