یک تحقیق حاکی از آن است که استرس و اضطراب در دوران بارداری، می‌تواند به کودک آسیبی وارد کند که تا آخر عمر باقی می‌ماند.
محققان در دانشگاه ییل می‌گویند، اگر جنین در زمان جای گرفتن در رحم دایم در معرض هورمون‌های ناشی از اضطراب باشد، بسیاری از واکنش‌های سیستم ایمنی بدن او دستخوش تغییر می‌شود و ظرفیت بدن برای پیشگیری از ورود عفونت‌های باکتریایی و مقابله با تومورها، کاهش می‌یابد.
این تحقیق که در نشریه بهداشتی «سل» منتشر شده است، روی موش‌ها آزمایش شده است، اما نویسندگانش می‌گویند که یافته‌های آنان می‌تواند توضیح دهد که چرا افراد در زمینه توانایی مقابله با عفونت، واکنش‌های مختلف نشان می‌دهند.
روسلان مدژیتوف، نویسنده ارشد این تحقیق، می‌گوید: «در تمامی فرهنگ‌ها، تلاش بر این است که زنان باردار در مقابل اضطراب محافظت شوند. اثرات اضطراب در دوران اولیه زندگی، هرگز از میان نمی‌رود.»
به گفته این مطالعه علمی، تحقیقات بیشتر می‌تواند راهگشای کشف روش‌هایی برای کاهش آسیب‌های مولکولی ناشی از اضطراب باشد.
دکتر مدژیتوف، متخصص بیولوژی ایمنی، می‌گوید: «هنوز به اینجا نرسیده‌ایم.»
تحقیق فوق حاکی از آن است که موش‌هایی که در دوران جنینی در رحم مادرشان و کمی پس از تولد تحت استرس بوده‌اند، احتمال بیشتری دارد که در طول زندگی دچار نارسایی‌های نقص ایمنی شوند و ظرفیت کافی برای مقابله با عفونت‌ها و سرطان، نداشته باشند.
دکتر مدژیتوف همچنین می‌گوید: «این موش‌ها در بقیه عمرشان به شکلی کاملا متفاوت از موش‌هایی که در معرض هورمون‌های گلوکوکورتیکوید نبوده‌اند، رفتار می‌کنند.»
یک تحقیق اخیر توسط کالج کینگ لندن، نیز حاکی از آن است که سطح اضطراب مادر در دوران بارداری، می‌تواند بر رشد و نمو مغز نوزاد تاثیر منفی بگذارد.
پژوهشگران می‌گویند، نوزادانی که مادرانشان قبل از زایمان استرس و اضطراب بیشتری داشته باشند، ممکن است با آسیب در بخش‌هایی از مغز متولد شوند که پیش از این، با اختلالات روانشناختی مرتبط دانسته می‌شد.
پیش‌تر و در ماه سپتامبر سال گذشته نیز در تحقیقات مشخص شد که اگر مادران در دوران بارداری اضطراب داشته باشند، احتمال این که فرزندشان در دوران نوجوانی دچار بیش‌فعالی شود، دوبرابر می‌شود.
© The Independent
