در حالی که همه سعی دارند به شناختی از میزان و سرعت شیوع ویروس کرونا دست یابند، نموداری از چگونگی شیوع آن در جهان منتشر شده است که به آن می‌پردازیم.

همان طور که در نمودار مشهود است،  اصل «راست کردن منحنی» نشان می‌دهد که چگونه باید با جهانی شدن این ویروس مواجه شد. این اصل پاسخ اصلی به تردید کسانی است که شیوه «تأخیر در شیوع» را زیر سؤال می‌برند.

این نمودار و دیدگاهی که به تصویر می‌کشد، چکیده‌ای مختصر و مفید از چرایی اهمیت اقدامات معطوف به کندسازی گسترش ویروس کرونا  را نشان می‌دند، حتی اگر امکان توقف کامل آن میسر نباشد.

طبق این نمودار، بسیار مهم است که نگذاریم در یک بازه زمانی، سرعت شیوع خیلی زیاد باشد و افراد بسیاری مبتلا شوند، وگرنه امکانات محدودی که برای مبارزه با ویروس وجود دارد، کارایی خود را از دست می‌دهد.

این نمودار، نادرستی استدلال برخی از کارشناسان را نشان می‌دهد که می‌گویند باید گذاشت تا بیماری پخش شود و با سرعت طبیعی‌اش در جامعه شیوع یابد و همه‌گیر شود. اما چنین کاری سبب می‌شود تا منحنی شیوع شکل نیزه‌ای پیدا کند و بتواند منابعی را که در اختیار داریم، از حالت کارساز خارج کند و متخصصان بهداشت و سایر دست‌اندرکاران مقابله با بیماری را دچار مشکل کند.

مشخص است که با «صاف کردن منحنی» شیوع نمی‌توان شمار مبتلایان به کووید ۱۹ را کاهش داد. در واقع، بر اساس این اصل، شمار درازمدت مبتلایان اهمیت ندارد. بلکه مهم آن است که در تمامی بازه‌های زمانی، با شمار کم‌تری از مبتلایان سروکار داشته باشیم. در واقع، هدف از این اصل هم به نوعی طولانی‌تر کردن مدت شیوع است.

خود این اصل که در این نمودار به تصویر در آمده است و انتشار جهانی یافته است، اصلی قدیمی است که نخستین بار درو هریس، متخصص بهداشت جمعیت دانشگاه تامس جفرسون فیلادلفیا، همرسان کرد. خود او هم نموداری را مبنا قرار داده بود که روزنامه‌نگاری به نام روزاموند پیرس، با الهام از نموداری در مقاله‌ای از مرکز مهار بیماری‌ها ترسیم کرده بود.

هریس، خط‌‌چینی در نمودار خودش ترسیم کرده بود که نشان می‌دهد اگر منحنی صاف باشد، بدون فشار آمدن به ارائه دهندگان خدمات بهداشتی، می‌توان با بیماری مقابله کرد.

بعد از آن که این نمودار در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد، هریس در مصاحبه‌ای با نیویورک تایمز گفت: «هدف آرمانی در مقابله با همه‌گیری یا جهان‌گستری بیماری‌ها، متوقف‌سازی کامل شیوع آن‌ها است؛ اما در واقع فقط کندسازی شیوع، یعنی آهسته‌سازی آن، اهمیت حیاتی دارد.»

«به این ترتیب، شمار مبتلایان در تمام بازه‌های زمانی کاهش می‌یابد تا پزشکان، بیمارستان‌ها، پلیس، مدارس و واکسن‌سازان مجال داشته باشند آماده شوند و واکنش نشان دهند و از حالت کارایی خارج نشوند. اکثر بیمارستان‌ها، اگر شمار کارکنان‌شان ۱۰ درصد کاهش یابد، می‌توانند به کارشان ادامه دهند. اما اگر به یکباره نصف‌ کارکنان‌شان از دور خارج شوند، نمی‌توانند به کارشان ادامه دهند.»

نسخه‌های دیگری از این نمودار نیز اکنون درست کرده‌اند که در اینترنت به صورت گسترده‌ای پخش شده است. بخصوص در انیمیشن (پویانمایی) معروف هم نشان‌داده‌اند که چطور شیوع نرم و تیز می‌تواند ناشی از واکنش مردم باشد: بی‌تفاوتی مردم نسبت به توصیه‌هایی مانند شستن دست و دوری‌گزینی از اجتماعات می‌تواند منحنی رو به بالا و سوی نقطه‌ای خطرناک هدایت کند.

یعنی احتیاط‌هایی ساده مثل  مکرر شستن دست‌ها، گرفتن دستمال جلو دهان و بینی به هنگام سرفه و عطسه، قرنطینه خانگی و استفاده هوش‌مندانه از منابع بهداشتی، حتی اگر فقط بیماری را به تعویق اندازد، بسیار مهم است.

راهبرد صاف‌سازی منحنی شیوع، به مولفه‌ای از واکنش‌های دولت‌ها در برابر شیوع بیماری تبدیل شده است و به نظر می‌رسد مفید بوده است.

برای مثال، وقتی خبر نخستین موردهای ابتلا در چین منتشر شد، دولت این کشور خط‌مشی قرنطینه‌سازی سفت و سخت شهرهای آلوده را در پیش گرفت. این خط‌مشی در آغاز مورد انتقاد واقع شد، اما موارد ابتلا به سرعت کاهش یافت و ارائه‌کنندگان خدمات بهداشتی بهتر توانستند به مبتلایان کمک کنند.