یک جراح بخش تصادفات و اورژانس که در خطیرترین مناطق جنگ زده کار کرده می گوید مبارزه با بحران کرونا در خط مقدم، «تجربه ای پرفشار» و به بدی «دیدن کودکانی است که در حلب قربانی انفجار شده اند.» 

دکتر دیوید نات که اهل «کارمارتن» در ایالت ولز بریتانیاست، جراحی شناخته شده در سطح بین المللی با ۲۳ سال سابقه جراحی در بیمارستان «چلسی اند وِست مینستِر» است. 

دکتر نات که همه ساله برای کمک به نهادهای خیریه به مناطق جنگ زده می رود، در گفتگو با نشریه ساندی تایمز از تجربه اش در مورد نجات بیماران مبتلا به کووید ۱۹ در بیمارستان «سِینت مِری» در محله «پَدینگتون» لندن گفت که اپیدمی کرونا «وحشتناک ترین دشمنی» است که تاکنون با آن رو به رو بوده است. 

دکتر نات هشدار داد که کادر پزشکی نظام درمانی به خاطر آن که مبارزه با ویروس «از نظر احساسی ویرانگر است»، گرفتار ناراحتی روانی «اختلال استرس پس از سانحه» شده اند. 

او گفت خود را یک «مهره بسیار کوچک در این ماشین شگفت انگیز (درمانی) می بیند» و از نظر او این پرستاران هستند که «قهرمانان واقعی اند.»

دکتر نات افزود: « سیزده ساعت در روز با بیمارانی که حالشان سخت وخیم است، درحالیکه ماسک های ناراحت کننده بر صورت دارید.... هرگز ندیده ام مردم چنین سخت کار کنند و چنین تلاش کنند که تک تک بیماران مرض را پشت سر بگذارند.»

دکتر نات اذعان کرد «...اما گاه بیماری پیروز می شود.»

دکتر نات گفت عوارض سخت و متفاوت کووید ۱۹ در کسانی که به آن مبتلا می شوند، همچنان در ابهام است: «بسیاری از کسانی که در بخش کرونای ما بستری می شوند جوان و در دهه بیست، سی، چهل و پنجاه سالگی هستند. این که چرا عوارض کرونا در برخی ملایم بوده و در برخی دیگر که قوی هستند و مشکلات سلامتی هم ندارند، به سرعت به وخامت می گراید، معمایی است که کسی نمی فهمد.»

اما مشکل عمده به ویژه در بیماران سالمند این است که تنفس چنان «تلاشی می برد» و آن ها چنان خسته می شوند که «دیگر نمی توانند نفس بکشند.»

این جراح متخصص که «بنیاد دیوید نات» را برای آموزش پزشکان در مناطق جنگ زده بنا کرده، می گوید تصمیم گرفته محل زندگی همسر و دو دخترش را از خودش در خانه جدا کند تا خطر ابتلای آن ها به ویروس کرونا را در حداقل نگاه دارد زیرا به گفته او آن ها «در معرض آلودگی به هر چه هستند که من (از بیمارستان) با خودم بیاورم.»

دکتر نات افزود جدا بودن از خانواده اش احساس جنگ جهانی دوم را دارد که «مردم از خانه هایشان تخلیه و مجبور به ترک خانواده هایشان می شدند.»

دکتر نات می گوید «هرگز تصور» نمی کرده که پزشکان دربریتانیا مجبور شوند مثل مناطق جنگ زده تصمیم بگیرند چه کسی را تحت درمان قرار دهند و این که «کدام بیمار ممکن است زنده بماند و درمان کدام بیمار بیهوده است.»

دکتر نات اظهار امیدواری کرده که این بحران «طرز فکر مردم را عوض کرده به آن ها نشان دهد بشریت یک خانواده بزرگ است.»

«ما تنها یکبار روی این کره زندگی می کنیم، همه ما در این بحران هستیم و هرکداممان ممکن است در هر لحظه ای از میان برویم.»