از همان لحظ‌ای که دکتر عبدالله عبدالله، مدعی ریاست جمهوری در افغانستان، پروفایل صفحه فیس‌بوکش را از «رئیس جمهوری فراگیر» به «سیاستمدار» تغییر داد، مشخص شد که چارچوب توافق سیاسی میان دو تیم، نهایی شده است. 

پس از کشمکش‌های فراوان، دکتر عبدالله عبدالله از رسیدن به توافق نهایی با اشرف غنی برای حضور در قدرت و گرفتن سهم مشخصی برای خود، خبر داده است. 

او در صفحه فیس‌بوکش نوشته است: «به مردم افغانستان اطمینان می‌دهیم که در این مذاکرات به پیش‌رفت‌هایی دست‌ یافته‌ایم و توافق‌هایی روی اصول صورت گرفته است و اکنون کار روی جزئیات و نهایی‌سازی توافق میان دو طرف ادامه دارد.»

این توافق اما به همین سادگی هم به دست نیامده است. پس از خبر برگزاری مراسم تحلیف توسط اشرف غنی که از سوی کمیسیون مستقل انتخابات، برنده انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۷ اعلام شد، دکتر عبدالله نیز با رد نتیجه اعلام شده، مدعی پیروزی در انتخابات شد و گفت که همزمان با برگزاری آن مراسم تحلیف، او نیز سوگند ریاست جمهوری ادا خواهد کرد. 

دکتر عبدالله در همان لحظه و ساعتی که آقای غنی سوگند خورد، مراسم تحلیف خود را برگزار کرد. اما فقط چند روز پس از برگزاری آن مراسم نمادین تحلیف، گفت‌و‌گو‌هایی را برای رسیدن به یک توافق با تیم غنی آغاز کرد. 

تیم ثبات و همگرایی، نخست درخواست تعدیل قانون اساسی، ایجاد منصب نخست وزیری، و گرفتن ۶۰ درصد سهم در قدرت را داشت. اما این طرح از سوی آقای غنی رد شد. 

غنی صرفا به پیشنهاد ریاست شورای مصالحه و حدی از سهم در قدرت برای عبدالله بسنده کرد، و تا امروز روی همین پیشنهادش ایستاده است. عبدالله که جز جمهوری اسلامی ایران و روسیه حامی دیگری در کنار خود نداشت و طرح تعیین استانداران توسط وی، نیز از سوی جامعه جهانی نکوهش شد، مجبور به عقب‌نشینی و گردن نهادن به همان پیشنهاد‌های موجود شد. اما آن پیشنهاد‌ها برای بخشی از هم‌تیمی‌های دکتر عبدالله قابل قبول نبود. 

به همین دلیل، طرح پیشنهادی دکتر عبدالله روز‌های متوالی در قصر سپیدار سردرگم باقی ماند، زیرا بخشی از هم تیمی‌هایش با آن طرح موافق نبودند. برای هم تیمی‌های دکتر عبدالله که دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند، توافق (با دولت غنی)، به معنای خودکشی سیاسی بود. بخشی از سیاست‌مدار‌ان اطراف دکتر عبدالله، به خوبی می‌دانستند که این آخرین دور حضور آنان در عرصه سیاسی افغانستان است. تعدادی نیز از این که سالیان دراز در سایه دکتر عبدالله تا حدی محو شده بودند، رضایت نداشتند. 

به همین دلیل، با ابراز اعتراض و مخالفت، به اعلام حضور خود به عنوان چهره‌های مستقل پرداختند. هم‌زمان با نهایی شدن توافق میان عبدالله و غنی، این گروه که رهبری‌شان به دست صلاح‌الدین ربانی، وزیر خارجه سابق افغانستان، رهبر کنونی حزب جمعیت اسلامی و فرزند برهان‌الدین ربانی (از رهبران جهادی و رئیس جمهوری وقت أفغانستان) بود، از تیم دکتر عبدالله کناره گرفتند. هرچند این خروج هنوز به صورت رسمی اعلام نشده است، اما گزارش‌های زیادی از آن جدایی خبر می‌دهد. 

گفته می‌شود که صلاح‌الدین ربانی، احمد ضیاء مسعود، حفیظ منصور، ادیب فهیم (فرزند مارشال فهیم) و تعدادی دیگر، صف خود را از دکتر عبدالله جدا کرده‌اند. اما محمد محقق، انورالحق احدی، حاجی دین محمد و تعدادی دیگر، پیشنهاد ریاست شورای مصالحه برای دکتر عبدالله را پذیرفته‌اند. 

به این ترتیب، با شکست و ریزش در تیم ثبات و همگرایی، زمینه برای توافق سیاسی میان عبدالله و غنی پیش از پیش میسر شده است. مسلما صلاح‌الدین ربانی و افرادی که با وی از عبدالله جدا شده‌اند، نمی‌توانند به عنوان میراث‌دار تیم ثبات و همگرایی در مقابل اشرف غنی قد علم کنند. 

به نظر می‌رسد که ربانی از همین حالا خود را برای انتخابات بعدی در افغانستان آماده خواهد کرد. او احتمالا به عنوان اپوزیسیون دولت غنی قد علم می‌کند و از همین حالا برای انتخابات سال ۱۴۰۴ خود را آماده خواهد کرد. در  عین حال، دکتر عبدالله و هم‌تیمی‌های باقی مانده‌اش، در یک شبه‌ائتلاف با اشرف غنی، رهبری روند صلح را بر عهده خواهد گرفت. با توجه به اختلاف‌های نظری میان غنی و عبدالله، این روند می‌تواند چالش برانگیز باشد.