دومینیک راب هفته گذشته به مردم بریتانیا گفت در انتظار برای لغو قوانین قرنطینه سراسری کووید-۱۹ «باید صبور باشند.» او اظهار داشت که «باید به اتخاذ تصمیمات درست در مواقع مقتضی و مناسب ادامه دهیم». اما با نگاهی به استراتژی‌های کشورهای مختلف درباره این که کی و چگونه قرنطینه خود را لغو کرده‌اند، می‌بینیم شاید راه «صحیحی» واحد و زمان «مناسبی» یکسان برای این کار وجود نداشته باشد، زیرا برای بسیاری از مردم، عدم قطعیت درباره استراتژی ما برای خروج از قرنطینه نیز خود عامل اضطراب‌زای دیگری است.

نگرانی اینجاست که نبودِ یک استراتژی مشخص و دقیق، یا حداقل نبودِ تاریخ‌هایی تعیین شده برای سناریو‌های مختلف و این که چگونه می‌توان بخش‌های گوناگون کشور را دوباره بازگشود، باعث خواهد شد که رعایت قوانین و حمایت عمومی از فاصله‌گیری در اجتماع احتمالا رو به افول گذارد. رعایت فاصله‌گیری در اجتماع، گامی حیاتی برای کاهش نرخ شیوع این ویروس است.

در گزارش اخیر ما که بخشی از پژوهشی ادامه‌دار است، تجارب مردم تحت قرنطینه و عقاید آنها را درباره این که بعد از اتمام قرنطینه دوست دارند دیگران چگونه در اجتماع رفتار کنند، مورد مطالعه قرار دادیم. ما به این نتیجه رسیدیم که یکی از سخت‌ترین مسایل برای مردم، مسئله عدم قطعیت درباره طول مدت دوران قرنطینه و مدت زمانی است که بعد از آن، باید فاصله‌گیری در اجتماع را همچنان رعایت کرد. تحقیق ما همچنین نشان داد که اقلیت قابل توجهی از مردم از توصیه‌های دولت برای فاصله‌گیری در اجتماع پیروی نمی‌کنند، که این نکته به گونه‌ای رو به افزایش در اخبار رسانه‌ها نیز انعکاس یافته است.

تمام کسانی که با آنها صحبت کردیم، یا خود شاهد بوده یا از اشخاص دیگری شنیده‌اند که قوانین قرنطینه را زیر پا گذاشته‌اند؛ برای مثال بیش از حد نیاز و برای کارهای غیرضروری بیرون رفته‌اند، یا قوانین را کاملا رعایت نکرده‌اند و بر فرض هنگام خرید بیش از حد مجاز به سایر مشتریان نزدیک شده‌اند.

تحقیق ما نشان می‌دهد که ارائه توضیح منطقی و دقیق در مورد دوره زمانی مناسب برای ضرورت قرنطینه، لازم است تا مطمئن باشیم که مردم از راهنماهای موجود پیروی خواهند کرد. ما به این نتیجه رسیدیم که مردم احساس می‌کنند اغلب «پیام‌هایی ضد و نقیض» درباره کووید-۱۹ دریافت می‌کنند یا این که مفاهیمی مانند «فاصله‌گیری در اجتماع» یا «محصولات اساسی» برای‌شان مبهم است و آزادانه قابل تفسیر است که در بعضی موارد باعث سوءاستفاده افراد می‌شود.

روسای پلیس نگرانی‌های خود را درباره «جامعه‌ای مضطرب و آشفته» در دوران بعد از قرنطینه، اظهار داشته‌اند. ما همچنین نگران افراد آسیب‌پذیر هستیم. دو نگرانی اصلی وجود دارد. اول، برخی از افراد در واقع آماده «رهایی» به محض لغو محدودیت‌ها هستند. قابل درک است که این افراد می‌خواهند تا جای ممکن، در فعالیت‌های مختلف در اجتماع مشارکت جویند. برای آنها رفتن به تعطیلات و دیدار با خویشاوندان و دوستان در اولویت قرار دارد. برای آنهایی هم که فرزند دارند، مهم است که کودک‌شان اجازه بازی با سایر کودکان داشته باشد.

چنین تمایلاتی قابل درک است، چون همان طور که در پژوهش خود نشان دادیم، قرنطینه سراسری تاثیری احساساتی و روانی بر بسیاری از شهروندان، به ویژه بر افرادی در مشاغل کم‌درآمد و منعطف، یا افراد نامطمئن به آینده شغلی خود، گذاشته است. هنگام برنامه‌ریزی برای استراتژی خروج از قرنطینه، باید این امور و نیازها در نظر گرفته شود تا بعد از قرنطینه دوباره شاهد افزایش سریع آمار ابتلا به کووید-۱۹ که ممکن است منجر به بروز موج دومی از ابتلا شود، نباشیم. اگر مقامات اطلاعات و راهنما‌های دقیق و روشنی برای نحوه ازسرگیری ارتباطات در اجتماع ارائه نکنند، خطر آن وجود دارد که افراد بیشتری بنا به نظر خود عمل کنند و «تب قرنطینه» شدیدتر شود.

در طرف دیگر، افرادی وجود دارند که احساس می‌کنند حتی بعد از پایان قرنطینه هم از تماس با دیگران در اجتماع خودداری خواهند کرد. برای آنها اضطراب حاصل از این بحران بهداشتی یا تمهیدات فاصله‌گیری در اجتماع، ممکن است تا مدت‌ها بعد از فروکش کردن این بیماری عالم‌گیر ادامه یابد. هم برای اقتصاد و هم برای بهداشت عمومی کشور، بسیار مهم است که افراد بتوانند به محض آن که کارشناسان پزشکی اوضاع را امن و ایمن تشخیص دادند، به تدریج به فعالیت‌های اجتماعی «عادی» خود برگردند. این امر احتمالا خطر بروز اضطراب و افسردگی حاصل از کووید-۱۹ را کاهش خواهد داد و به افسردگی و اضطرابی طولانی مدت تبدیل نخواهد شد که بعد از پایان این بیماری عالم‌گیر هم ادامه داشته باشد. هنگام برنامه‌ریزی برای لغو قرنطینه سراسری، این گونه افراد که ممکن است به اضطراب دچار باشند، نیز باید در نظر گرفته شوند.

دولت باید به محض امکان، و هرچه روشن‌تر، جزئیات بیشتری را درباره استراتژی احتمالی خود برای آینده ارائه کند. انجام این کار به رهایی مردم از چنگ اضطراب کمک خواهد کرد و به ما اطمینان خواهد داد که مردم در بالاترین سطح از فاصله‌گیری در اجتماع حمایت می‌کنند و آن را رعایت خواهند کرد، و همچنین از تاثیرات منفی احتمالی تب قرنطینه خواهد کاست.

دکتر سایمون ویلیامز استاد ارشد رشته مردم و سازمان‌ها در دانشگاه سوانسی است.