«من از ارادتمندان ابی هستم»؛ همین جمله کافی بود تا کسی که مورداعتمادترین گوینده خبرهای سیاسی جمهوری اسلامی است، ممنوع‌التصویر شود.

محمدرضا حیاتی که حضورش در بخش خبر تلویزیون با تاریخ جمهوری اسلامی گره خورده و خبر فوت آیت‌الله خمینی را برای نخستین بار به ایرانی‌ها داد اکنون باید در منزل خود و در خفا به صدای خواننده مورد علاقه‌اش گوش دهد.

او در مصاحبه‌اش گفته بود که «برای من صدای ابی صدای سال‌ها خاطره است. من حدود پنجاه سال است که به ترانه‌های ابی گوش می‌دهم و تمام ترانه‌هایش را دوست دارم.»

پس از انتشار این مصاحبه، مسئولان تلویزیون با حیاتی تماس گرفتند و از او خواستند که «فعلاً» به صداوسیما نیاید.

حیاتی گفته که او بازنشسته است و قبلاً هم از مسئولان خواسته که دیگر به تلویزیون نرود و آن‌ها مخالفت کرده‌اند.

در واکنش به این رویداد، ابی نیز دست‌به‌کار شد و با انتشار متنی در صفحه اینستاگرام خود از ممنوع‌التصویری آقای حیاتی ابراز تأسف کرد.

ابی خطاب به سران جمهوری اسلامی نوشت که نمی‌دانم «مرتکب چه گناهی شده بودیم به جز اهدای شادی به مردم و خواندن از آزادی».

هفته پیش نیز شهاب‌الدین طباطبایی، مدیر حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی در استان خوزستان به دلیل تمجید از معین در یک لایو اینستاگرامی از سمت خود برکنار شد.

خبرگزاری تسنیم وابسته به سپاه پاسداران دلیل برکناری او را این‌گونه توضیح داده بود: « طباطبایی، چند روز گذشته  در پخش زنده فضای مجازی اینستاگرام در زمان ریاست بر حوزه هنری خوزستان درباره یکی از خوانندگان خارج‌نشین اظهارنظری کرده بود که واکنش‌های مختلفی را به دنبال داشت و همین موضوع منجر به برکناری وی شد.»

آقای طباطبایی در این لایو اینستاگرامی گفته بود که «معین را خواننده‌ای خوب که به مخاطب، موسیقی و شعر احترام می‌گذارد می‌دانم. اگر جای حسن روحانی بودم او را به ایران دعوت می‌کردم».

او در سخنانش محمدرضا شجریان را نیز به‌عنوان «خواننده محبوب مردم ایران» ستوده بود. آقای شجریان پس از اعتراضات به نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری در سال ۱۳۸۸، مورد غضب مقام‌های ارشد جمهوری اسلامی قرار گرفته است.

حساسیت حکومت جمهوری اسلامی نسبت به محبوبیت خواننده‌های تبعیدی و غیرحکومتی در چهار دهه گذشته کاهش نیافته و نام بردن از این خواننده‌ها، پخش آهنگ‌هایشان و ابراز علاقه به آن‌ها در صداوسیما ممنوع است.

حتی تعلقات مذهبی تعدادی از این خواننده‌ها نیز نرمشی در عزم حکومت برای حذف و نادیده گرفتن آن‌ها ایجاد نکرده است.

در روزهای گذشته که موضوع بازگشت معین به ایران برای دومین بار مطرح شده بود، مصطفی فقیهی، مدیرمسئول سایت انتخاب در توییتر نوشت که او اطلاع یافته که معین حتی خمس و زکات دارایی‌های خود را نیز پرداخت می‌کند و او رد سال ۱۳۸۷، مبلغ ۸۰ هزار دلار به دفتر آیت‌الله منتظری پرداخت کرده است.

در دوره‌های مختلف برخی افراد کوشیده‌اند تا زمینه فعالیت و حضور این خواننده‌ها را در کشور فراهم کنند.

در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد تلاش شد تا گروهی از این افراد با دادن تضامین امنیتی به ایران سفر کنند. حبیب محبیان یکی از خواننده‌هایی بود که به این شیوه به ایران بازگشت. معین نیز قرار بود به ایران بازگردد ولی پیش از سفر و با تهدید تلفنی افرادی از درون حکومت جمهوری اسلامی از تصمیم خود منصرف شد.

حبیب پس از بازگشت به ایران تا زمان مرگ در سال ۱۳۹۵، هیچ‌گاه اجازه فعالیت رسمی نیافت.

جمهوری اسلامی در چهار دهه گذشته با صرف بودجه‌‌های هنگفت، ایجاد شبکه‌ای گسترده از نهادهای اسلامی و تبلیغاتی و تمهید ابزارهای سرکوب، کوشیده تا ذائقه و سلیقه مردم ایران را تغییر دهد و آن‌ها را متناسب با میل و خواست خود تربیت کند.

در مقابل، مردم نیز ابزارهای خود را برای مقاومت در برابر این برنامه سرکوب فرهنگی سامان داده‌اند و شیوه مواجهه با این برنامه‌های جمهوری اسلامی را به تجربه یاد گرفته‌اند.

شاید جمله‌ای که محمدعلی ابطحی، رئیس دفتر محمد خاتمی در توییتر و در واکنش به رویدادهای این روزهای خطاب به مسئولان جمهوری اسلامی نوشت، حاصل نبرد جمهوری اسلامی با فرهنگ ایرانیان را به‌خوبی نشان دهد: « یک سری به اتاق و ماشین دختر و پسرتان بزنید، پر از آهنگ‌های ابی است».