یک پژوهش جدید کشف کرده است که دلفین‌ها می‌توانند شیوه‌های تأمین غذا را از راهی شبیه به انسان‌ها و میمون‌های بزرگ، ازگروه همسالان خود بیاموزند.

دانشمندان قبلا در«شارک بی» استرالیای غربی مشاهده کرده بودند که طی پدیده‌ای که به نام «انتقال اجتماعی عمودی»( انتقال از والدین به فرزندان) شناخته می‌شود، دلفین‌های مادر شیوه‌های تغذیه را به نوزادان خود انتقال می‌دهند.

با این حال، تصور می‌شد که انتقال آموخته‌ها در بین نسل‌ها، تنها راهی است که دلفین‌ها از طریق آن این شیوه‌ها را آموخته باشند.

حالا یک مطالعه جدید در مجله «کارنت بایولوژی» می‌گوید که دلفین‌ها شیوه تامین غذای خود را از با روشی به نام «پوسته‌ای» می‌آموزند که از طریق تماشای همراهان نزدیک‌شان و به کارگیری همان روش توسط خودشان صورت می‌گیرد. به این روش و پدیده، «انتقال اجتماعی افقی»(انتقال از طریق اجتماع) گفته می‌شود

در شیوه پوسته‌ای، وقتی که شکار خودش را داخل پوسته بزرگ و خالی حلزون بزرگ دریایی پنهان می‌کند، دلفین‌ها نوک دهان خود را در پوسته فرو می‌برند و به همان ترتیب پوسته را به سطح آب می‌آورند و سپس برای به دست آوردن غذایی که در آن گیر کرده است، آن را نوک دهانشان نگه ‌می‌دارند و به  سمت داخل دهان خود تکان می‌دهند.

دلفین‌های «شارک بی» بیش از ۳۵ سال به دقت و از نزدیک مورد مطالعه قرار گرفته‌اند و این روش‌ تامین غذا اولین بار توسط دانشمندان و در اواسط دهه ۹۰ میلادی ثبت شده است.

دکتر سونیا وایلد، محقق فوق دکترا در مرکز مطالعه پیشرفته در زمینه رفتار جمعی در دانشگاه «کونستانز»، گفت که این یافته‌ها «حیرت‌انگیز» هستند و درهایی را به روی تحقیق بیشتر رفتارهای دلفین‌ها خواهند گشود.

دکتر وایلد که این تحقیق را هدایت کرده است، گفت:«این نتایج کاملا حیرت‌انگیز بودند، چرا که دلفین‌ها تمایل به رفتار محافظه‌کارانه دارند و بچه دلفین‌ها، الگوی «پیروی از عملکرد مادر» را برای یاد‌گیری رفتارهای تامین غذا دنبال می‌کنند. 

«اگر چه نتایج ما حاکی از آن است که دلفین‌ها کاملا توانمند هستند و همچنین در نمونه تغذیه «پوسته‌ای» انگیزه کافی دارند تا روش‌های جدید تأمین غذا را خارج از محدوده پیوند مادر و فرزندی بیاموزند.»

او افزود:«این موضوع دریچه‌ای تازه را بر درکی جدید می‌گشاید از این که چطور دلفین‌ها قادرند به شکلی رفتارگرایانه خودشان را با تغییرات محیط وفق بدهند و در حالی که  از همسالان خود می‌آموزند، گسترش سریع رفتارهای جدید را در جمع‌ها ممکن کنند.»

این مطالعه شواهد بیشتری را در زمینه تشابهات فرهنگی بین دلفین‌ها و میمون‌های بزرگ ارائه می‌دهد که نشانگر طیف گسترده‌ای از رفتارهای تأمین غذای اجتماع محور است.

پروفسور مایکل کروتزن، مدیر گروه مردم‌شناسی دانشگاه زوریخ، گفت:«این که روش تغذیه پوسته‌ای از طریق دلفین‌های همسال منتقل شده است نه از طریق مادر به نوزادان، موضوعی بسیار بنیادین است و شباهت‌های میان پستانداران اولیه خاصی را خاطر نشان می‌کند که برای یادگیری رفتارهای تأمین غذا بر هر دو نمونه عمودی و افقی، استوار است.»

دو گونه میمون‌های بزرگ و دلفین‌ها، علیرغم تاریخ تکاملی متفاوت و واقعیاتی که در مورد تفاوت زیستگاهشان  وجود دارد، هر دو از پستاندارانی با عمر طولانی و مغزی بزرگ هستند که قابلیت زیادی برای رفتارهای انتقال دهنده خلاقانه و تربیتی دارند.»

پروفسور کروتزن نویسنده ارشد این تحقیق بوده است و تقریباً ۲۵ سال است که تکامل اجتماعی میمون‌های بزرگ و پستانداران دریایی را مطالعه می‌کند.