همچنان که در حال مناقشه بر سر نابودی مجسمه‌ها و همچنین یادگیری تاریخ‌مان هستیم، جالب خواهد بود که در مورد «نشان افتخار» ملکه هم به مناظره بنشینیم.

نشان افتخار ملکه برای ایجاد تجربه‌ای کاملا خوشایند برای دریافت کنندگان آن، به وجود آمده است. البته هنوز شاهدیم که بسیاری از افراد برجسته و مشهور این نشان افتخار را رد می‌کنند، برخی هم می‌گویند که متصل بودن به امپراتوری بریتانیا با باورهای‌شان در تضاد است. بنجامین زافانیا نشان افتخاری امپراتوری بریتانیا در سال ۲۰۰۳ را اکیدا رد کرد و گفت که کلمه «امپراتوری» خشم او را برانگیخته و یادآور سال‌ها بردگی، تجاوز و وحشیگری است.

از جمله افراد دیگری که به همین دلیل از پذیرش این نشان امتناع کردند، «هاوارد گیل» اولین فوتبالیست سیاهپوست باشگاه فوتبال لیورپول بود. او نشان افتخاری امپراتوری بریتانیا (ام بی ای) را رد کرد و گفت که پذیرش آن، خیانت به آفریقایی‌هایی است که رنج‌های بسیاری را در دوران سلطه امپراتوری بریتانیا متحمل شدند. مجری تلویزیونی «لین فالز وود» هم از گرفتن آن نشان افتخار سرباز زد و گفت: «به نظر من ما امپراتوری نداریم.»

با نگاهی اجمالی به گذشته این سیستم، می‌بینیم که اغلب این نشان‌های افتخار امپراتوری بریتانیا جوایزی است که با هدف مشارکت بریتانیا در هنر، علم، امور خیریه و سازمان‌های رفاهی و خدمات عمومی که نقشی فراتر از خدمت‌رسانی عمومی داشته‌اند، اهدا می‌شوند. این جوایز مدال‌های شوالیه، بانو، نشان افسر امپراتوری بریتانیا، نشان فرمانده امپراتوری بریتانیا و نشان افتخاری امپراتوری بریتانیا را شامل می‌شود.

پس آیا این امر باعث می‌شود که برترین سیستم اهدای جوایز ما، برای تعداد بیشتری از افراد جامعه ارائه‌نکردنی و نیز دسترسی‌ناپذیر باشد؟

جالب است، در گزارشی که توسط آقای «هایدن فیلیپس» نوشته شد و در سال ۲۰۰۴ به پارلمان ارائه شد، او عنوان کرد که «ضمن آن که این عنوان به خوبی تاریخ ما را بازتاب می‌دهد، اما از طرفی هم به دلیل نازمان‌مند بودن آن (اشاره به مقطعی زمانی با ماهیتی مغایر با دوران حاضر)، آسیب‌هایی با خود دارد که سایر نشان‌های قدیمی از آن مبرا هستند.»

او توصیه کرد که یک رتبه‌بندی جدید با همان درجه اهمیت، به نام «نشان عالی بریتانیا» ایجاد شود.

اما دولت توصیه او را نپذیرفت و استدلال کرد که نشان امپراتوری بریتانیا به خوبی قابل درک است و اعضای فعلی این نظام رتبه‌بندی ممکن است از توقف جدی آن برای انتصابات جدید، «ناراحت» شوند.

با این همه، مشکل اصلی همان درک بی‌دروپیکر از امپراتوری بریتانیا است. مردم آن را خوب درک می‌کنند، و برای برخی، پیامدهای کاملا منفی در بر داشته است.

بحث «نازمان‌مند» بودن این عناوین هم کاملا واضح و مشخص است. امپراتوری بریتانیا دیگر وجود ندارد، بنابراین چرا هنوز ما آن را نشان افتخار ملکه به حساب می‌آوریم؟ مخصوصا زمانی که در هیچ یک از بخش‌های رسمی دیگر بریتانیا این نسبت را نمی‌بینیم.

اما با بازگشت به مبحث پیرامون مجسمه‌ها، باید بگوییم که امپراتوری بریتانیا بخشی از تاریخ است. و کسی نمی تواند این بخش را انکار کند. اما شاید بتوانیم با دقت بیشتری به کجایی و چگونگی آن بنگریم.

من شخصا فکر نمی‌کنم که با حذف آن از سیستم نشان افتخارات، بتوانیم تاریخ آن را پاک کنیم، چرا که تاثیر آن چه خوب چه بد، هنوز در سراسر جهان احساس می‌شود. اما با توجه به لزوم دسترسی به نشان افتخار برای طیف وسیع‌تری از جامعه، شاید کمترین کاری که می‌توانیم انجام دهیم این باشد که به مردم این امکان را بدهیم که به جای آن، جایزه «نشان عالی بریتانیا» را دریافت کنند. و یا برای پیشرفت این سیستم می‌توانیم «نشان امپراتوری بریتانیا» را به افرادی اهدا کنیم که هنوز مایلند از این طریق انتخاب شوند، و در عین حال به افراد دیگر«نشان عالی بریتانیا» را اهدا کنیم.

درست است که دولت آن توصیه را رد کرد، اما آیا آن تصمیم واقعا به‌نمایندگی همه بود؟ چه می‌شود اگر این سوال را به طیف گسترده‌ای از جامعه، یا حداقل به گروهی وسیع‌تر بسپاریم؟ هر چه باشد، این‌ها افرادی هستند که شایسته دریافت جوایز دانسته شده‌اند.

اگر ما واقعا می‌خواهیم الگو باشیم، باید دموکراسی را برقرار کنیم، تغییر شکل دهیم و در نظام، تنوع ایجاد کنیم. به عنوان یک جامعه دموکراتیک، جای هیچ بحثی نیست اگر که طیف گسترده‌تری از جامعه بخواهد دست به انتخاب بزند.

وقتی «ترزا می» الویت‌های خود را برای نشان افتخار ملکه در سال ۲۰۱۷ انتخاب کرد، یکی از اهداف اصلی‌اش تشویق «تنوع بیشتر نژادی» بود. اما این سوال پیش می‌آید که چطور می‌توانیم این کار را انجام دهیم، وقتی اشاره‌های تاریخی، در بهترین حالت مانع ایجاد می‌کند، و در بدترین حالت، رنج، آسیب و طردشدگی به وجود می‌آورد.

خوب، شاید راه معتدل‌تر این باشد که بدون آن که رتبه‌بندی «امپراتوری بریتانیا» را کاملا حذف کنیم، «به مردم فرصت انتخاب بدهیم.» با بررسی تعداد افرادی که روش سنتی را انتخاب می‌کنند، مطمئن می‌شویم که مردم برای نشان افتخار ملکه چقدر ارزش قائل هستند، و بر آن مبنا می‌توانیم یک تصمیم اساسی بگیریم و یک بار برای همیشه به این موضوع خاتمه بدهیم.

«مایک مک کی»، یکی از بنیان‌گذاران نشان افتخار«بی لیف» است که حمایت و راهنمایی‌های خود را به کسانی که برای نامزدی نشان افتخار ملکه آماده می‌شوند، ارائه می‌دهد. برای تغییر نام «امپراتوری» به «عالی»، این تقاضانامه را امضاء کنید.