مقام‌های مسئول در خط هوایی بریتیش ایرویز در نامه‌ای به کارمندان خود گفته‌اند، بوئینگ ۷۴۷، این هواپیمای منحصر به فرد که برای آنها حکم ملکه آسمان‌ها را داشت، دیگر به پرواز درنمی‌آید. 

در این نامه آمده: «ما می دانیم که چقدر کارمندان و خانواده بریتیش ایرویز از این هواپیمای فوق‌العاده خاطره دارند و طرح ما برای بازنشستگی زودهنگام این ناوگان هواپیمایی تنها واکنشی است به بحرانی که اکنون با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم.»‌

این غول هواپیمایی جهان، از سال ۱۹۷۱ میلادی جامبو جت‌های خود را از فرودگاه هیترو لندن به پرواز درآورد. 

پیش از بحران ویروس کرونا، بریتیش ایرویز بزرگ‌ترین اپراتور بوئینگ ۷۴۷ در جهان بود. 

بریتیش ایرویز در مسیرهای متعددی از این هواپیما استفاده می‌کرد، از جمله سفرهایی به نقاط مختلف آمریکا مثل بوستون، میامی، فرودگاه جی‌اف‌کی نیویورک، سان‌فرانسیسکو و البته سایر نقاط جهان همچون پکن، کیپ‌تاون، مکزیکوسیتی و تورنتو.

بریتیش ایرویز با ۳۲ هواپیما در ناوگان خود، بزرگ‌ترین اپراتور بوئینگ ۷۴۷ در جهان بود، قبل از آن که بزرگ‌ترین بحران تاریخی دامنگیر این شرکت حمل و نقل هوایی شود. 

این هواپیماهای بوئینگ همگی در قرن بیستم ساخته شده بودند که یکی از آنها (با آرم شرکت هوایی بی‌اِی بر روی آن) تولید سال ۱۹۹۳ میلادی است. 

بریتیش ایرویز در صدد است تا از جت‌های چهار موتوره خود، تا سال ۲۰۲۴ میلادی استفاده کند. کابین‌های بسیار نو این هواپیماها طرفداران زیادی در میان مسافران طبقه پریمیوم، در یکی از سودآورترین مسیرهای جهان، از فرودگاه هیترو لندن به جی‌اف‌کی نیویورک داشت. 

تعداد کل مسافران در یک نمونه ویژه «های جی» این هواپیما، با اختصاص ۸۶ صندلی به کابین مخصوص مسافران طبقه بیزینس‌کلس به ۲۷۵ نفر می‌رسد، در حالی که این تعداد در هواپیماهای مشابه در خطوط هوایی« ویرجین آتلانتیک» ۴۵۵ نفر است. 

همزمان ویرجین آتلانتیک نیز اعلام کرده ناوگان جامبوجت‌های کوچک‌تر خود را دیگر به پرواز درنمی‌آورد. 

هواپیماهای بوئینگ ۷۴۷ به مدت نیم قرن، مهم‌ترین وسیله جابه‌جایی مردم در جهان بودند. تا آن که در سال ۲۰۰۷ میلادی هواپیمایی جدید پا به عرصه وجود گذاشت: ایرباس ای ۳۸۰ (A380) که تا آن زمان بزرگ‌ترین هوپیمای مسافربری بود: هواپیمایی غول پیکر با حدود ۷۱ متر طول، پهنای بال ۶۴ متر و ارتفاع ۲۱ متر. 

بریتیش ایرویز گفته: «ناوگان هواپیمایی ۷۴۷ این شرکت تاکنون سه میلیارد و پانصد میلیون نفر، معادل نیمی از جمعیت جهان را جابه‌جا کرده است.»

این شرکت هواپیمایی در نامه‌ای در پاسخ به گمانه‌زنی‌ها در شبکه‌های اجتماعی و تارنمای خود گفت: «تمامی شرکت‌های خطوط هوایی جهان در حال وفق دادن خود با چشم‌اندازی تیره و تار برای تقاضا از سوی مسافران است. سال‌ها طول می کشد تا سفرهای هوایی طولانی دوباره احیا شوند. در حالی که تشکل‌های مهم صنعت هوایی نیز همگی اتفاق نظر دارند که بازگشت به وضعیت در سال ۲۰۱۹، در زودترین زمان، شاید تا سال ۲۰۲۳ میلادی طول بکشد.»

«بخشی از ناوگان هواپیماهای ما بزرگ، با بدنه‌ای پهن و مخصوص پروازهای طولانی هستند که دارای صندلی های پریمیوم به منظور حمل تعداد زیادی مسافرند.»

در حالی که حجم بالای مصرف سوخت بوئینگ ۷۴۷، ارتباط چندانی با قیمت پایین نفت ندارد، هزینه‌های نگهداری این هواپیماها نیز سرسام‌آور است. 

این هواپیماها در عین حال، با جریمه‌های روزافزون زیست‌محیطی نیز روبه‌رو هستند. فرودگاه هیترو لندن در صدد است تا ناوگان هواپیماهای فرسوده و قدیمی همچون بوئینگ ۷۴۷ را از رده خارج کند. 

در حال حاضر بعضی از هواپیماهای ۷۴۷ بریتیش ایرویز در فرودگاه هیترو نگهداری می‌شوند و بعضی دیگر در فرودگاه کاردیف بریتانیا و ترويل در مرکز اسپانیا. 

مهم‌ترین پروازهای طولانی خطوط هوایی بی‌اِی اکنون بوئینگ ۷۷۷ است. اگرچه این شرکت هواپیمایی بریتانیایی هواپیماهای ایرباس ای ۳۵۰ و جت‌های ای ۳۸۰ نیز در اختیار دارد.