دکتر سیما ثمر، مشاور ارشد رئیس جمهوری غنی در امور حقوق بشر و رئیس پیشین کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، در واکنش به آتش زدن یک مدرسه در مرکز استان تخار در توییتر نوشت که سوزاندن مدارس تخطی بسیار جدی حقوق بشری است و جرمی نابخشودنی است.

خانم ثمر در آن ر شته توییت نوشت:«به آتش کشیدن مدرسه و محروم کردن هزاران دانش‌آموز از حق دسترسی به آموزش و تربیت، تخطی جدی حقوق بشری است و این جرم قابل بخشش نیست و کسانی که دست به چنین کاری زده‌اند، باید به دست قانون سپرده شوند.»

وی با تاکید بر لزوم دستگیری عاملان آتش زدن مدرسه‌ای در مرکز تخار، گفت:«عاملان این حادثه باید دستگیر شوند و به دست قانون سپرده شوند و مردم نیز باید برای حفاظت از مدارس متحد شوند.»

این اظهارات مشاور ارشد رئیس جمهور یافغانستان و رئیس پیشین کمیسیون مستقل حقوق بشر این کشور، در واکنش به حادثه‌ای است که بامداد روز پنچ‌شنبه، ۲۳ مرداد روی داد و طی آن افراد مسلح ناشناس، یک مدرسه به نام «ابوعثمان تالقانی» را در مرکز استان تخار به آتش کشیدند و  گریختند.

در ویدیوهایی که پس از آتش‌زدن آن آموزشگاه در شبکه‌های اجتماعی به نشر رسیده است، دیده می‌شود که مدرسه در حالی سوختن است و کسانی که دارند فیلم می‌گیرند، با صدای بلند فریاد «الله‌اکبر»، سر می‌دهند. گفته می‌شود که عاملان آتشسوزی همان کسانی هستند که در صحنه حادثه فیلم می‌گرفتند و تکبیر می‌گفتند، اما دستگیر نشده‌اند.

مسئولان امنیتی تخار به رسانه‌ها گفته‌اند که طبقه نخست ساختمان آن مدرسه کاملآ سوخته است و کسی را تا کنون در پیوند با آن حادثه دستگیر نکرده‌اند و هیچ گروهی هم مسئولیت آن را بر دوش نگرفته است.

وزارت آموزش و پروش افغانستان نیز با تایید آن حادثه، عاملان آن را دشمنان علم و معرفت خوانده است و نیز گفته است که در این رویداد شش سالن آموزشی، از جمله کلاس کامپیوتر، و سه دفتر اداری با تمام لوازم‌ آن در آتش‌ سوخته است و کاملا از بین رفته است.

در همین حال، یک آموزشگاه دیگر دخترانه در روستای خواجه «سبزپوش» استان فاریاب نیز از سوی جنگجویان طالبان به آتش کشیده شده است.

مسئولان امنیتی این استان گفته‌اند که آن مکتب شانزده گروه آموزشی داشت و ۷۵۰ دانش‌آموز در آن مشغول تحصیل بودند.

نقیب‌الله فایق، استاندار فاریاب، طالبان را متهم به سوزاندن این مدرسه کرده و گفته است: «این گروه با سوزاندن مدارس مخالفت‌شان را با آموزش دختران نشان دادند.»

مریم ماریا، آموزگار یکی از مدارس کابل، سوزاندن مدارس را نابودی علم، پیشرفت و فرهنگ در یک کشور می‌داند و می‌گوید:«حکومت ما باید برای حفاظت از مدارس توجه جدی نشان دهد و اجازه ندهد که شماری از کسانی که مخالف علم، ترقی و پیشرفت در جامعه ما هستند، دست به سوزاندن مدارس بزنند. زیرا نبود مدارس به معنی نبود علم، فرهنگ و پیشرفت در یک جامعه است. کسانی که در استان‌های تخار و فاریاب مدارس را سوزاندند، باید هرچه زودتر دستگیر شوند و به جزای اعمال‌شان برسند، وگرنه وضعیت بدتر خواهد شد و مردم را بیشتر ناامید خواهد ساخت.»

شکریه محمدی، دانش‌آموز کلاس ۱۲، می‌گوید:«سوزاندن مکاتب تحت هر نام و پرچمی که صورت گیرد، بدون شک جنایت است و هیچ‌گاه نباید عاملان آن بخشیده شودن. آنان باید چنان جزایی بیبینند که در آینده درسی باشد برای امثال‌شان. من از حکومت افغانستان می‌خواهم که به تامین امنیت مدارس در سراسر کشور، به ویژه مدارس دخترانه، توجه جدی داشته باشد. چون ما با دشمنی روبه‌رو  هستیم که با هیچ دستاوردی برای دختران موافق نیست، و کاری ندارند جز آن که بکشند، ویران کنند و بسوزانند و بس.»