هنگامی که سازمان بهداشت جهانی روز ۱۱ مارس ویروس کرونا را یک «همه‌گیری» اعلام کرد، کووید-۱۹ در جایگاه دومین همه‌گیری جهانی یک بیماری در قرن ۲۱ قرار گرفت. 

در آن هنگام تنها صد هزار مورد ابتلا به کووید-۱۹ شناسایی شده بود و پنج هزار نفر بر اثر عوارض آن جان سپرده بودند، اما گسترش آن در خارج از مرزهای چین عمدتا به درستی ارزیابی نشده بود. 

ظرف تنها سه ماه، موارد مرگ‌ میر ناشی از کووید-۱۹ به ۳۶۰ هزار جانی رسید که آنفولانزای خوکی در سال ۲۰۰۹ از مردم گرفته بود. تا پیش از کووید-۱۹ آنفولانزای خوکی یا «اچ ۱ ان ۱» تنها بیماری بود که سازمان بهداشت جهانی طی  ۲۰ سال گذشته آن را همه‌گیری اعلام کرده بود. 

تنها پس از هشت ماه از نخستین مورد مرگ ناشی از ویروس کرونا، در حال حاضر این ویروس جان بیش از یک میلیون نفر را گرفته است. 

در حالی که تلفات ویروس کرونا از مرز یک میلیون نفر می‌گذرد، می‌خواهیم آن را با همه‌گیری‌های عمده دیگر در سال‌های اخیر مقایسه کنیم. 

در هشت ماه گذشته تعداد قربانیان ویروس کرونا بیشتر از مجموع تمام همه‌گیری‌های دیگر از آغاز قرن اخیر بوده است. اما در مقایسه با تلفات ناشی از همه‌گیری‌هایی که در قرن بیستم رخ داد، کووید-۱۹ هنوز راه درازی در پیش دارد. 

تلفات ناشی از ویروس کرونا همچنان در مقایسه با آنفولانزای اسپانیایی و همه‌گیری ایدز اندک است. 

از سال ۲۰۱۷، موارد مرگ‌ومیر ناشی از بیماری ایدز به زیر یک میلیون نفر در سال کاهش یافته است اما این بیماری در اوج خود در سال ۲۰۰۵-۲۰۰۶ حدود دو میلیون نفر را به کام مرگ کشید. 

روند کشتار ویروس کرونا در حال حاضر با توجه به این که  شمار آن از ماه آوریل نسبتا تغییری نکرده، هیچ نشانی از کند شدن ندارد. 

در شرایط کنونی بعید به نظر می‌رسد تلفات ناشی از ویروس کرونا از تعداد مرگ و میر ناشی از همه‌گیری ایدز تجاوز کند. 

به رغم این، در حالی که موارد مرگ و میر ناشی از ویروس کرونا در سطح جهانی به طور منظم افزایش می‌یابد، موارد جدید کووید-۱۹ در بیش از ۷۰ کشور جهان رو به گسترش است.  

بخش اعظم این کشورها در نیمکره شمالی قرار دارند که کارشناسان نگران آنند که هوای سرد این مناطق موجب تسریع سرایت بیماری و تلفات بیشتر شود. 

دکتر مایک رایان، مدیر اجرایی برنامه‌های اضطراری سازمان بهداشت جهانی روز جمعه هشدار داد که این شرایط احتمال درگذشت دو میلیون نفر بر اثر کووید-۱۹ را «غیرمحتمل» نمی‌کند.   

او گفت: «سؤال واقعی این است که آیا ما به صورت جمعی آماده هستیم تا هرچه در توان داریم برای اجتناب از این آمار انجام دهیم؟ 

زمان اقدام در مورد همه جوانب این برخورد راهبردی اکنون است. نه تنها آزمایش و ردیابی، نه تنها درمان‌های کلینیکی، نه تنها حفظ فاصله اجتماعی، نه تنها رعایت بهداشت، نه تنها استفاده از ماسک، نه تنها واکسن بلکه همه این‌ها باهم. اگر همه این اقدامات را در ترکیب با یکدیگر انجام ندهیم، (دو میلیون مورد مرگ) نه تنها یک گمانه‌زنی نیست بلکه متاسفانه بسیار محتمل خواهد بود.»