تنظیم سیاست آمریکا در قبال ایران کار بسیار پیچیده‌ای است. کاندیداهای ریاست جمهوری آمریکا برای تنظیم این سیاست باید به با بازیکنان متعدد به همسویی برسند. بایدن باید دموکرات‌ها را از راهبردی که تنها به مسائل هسته‌ای مرتبط باشد، دور کند و تمرکز بیشتری بر منطقه داشته باشد. ترامپ باید در رویکرد خود که به فشار حداکثری منحصر شده، تجدید نظر کند و به مذاکرات جدی بیاندیشد. هر دوی این کاندیداها باید دیپلماسی را در صدر قرار می‌دادند.

نشریه فارن افیرز در تحلیلی به بایدها و نبایدهای سیاست دولت آینده آمریکا در قبال ایران پرداخته ‌است. در این مطلب ضمن بیان این که انتقال سیاسی آمریکا در سال ۲۰۲۱ می‌تواند به آقای بایدن یا ترامپ به عنوان روسای جمهور احتمالی آینده فرصتی حساس برای انجام این کار بدهد، تاکید شده که اجرای هر کدام از این سیاست‌ها «نیازمند قطع ارتباط با گذشته است».

فارن افیرز با اشاره به این که همین ۹ ماه پیش بود که ایالات متحده آمریکا و ایران به یک جنگ نزدیک شدند، آورده است که شرایط امروز، که بحران سلامت و اقتصاد را به طور هم‌زمان موجب شده، باید ایران را به یکی از اولویت‌های اصلی دولت آمریکا در سال ۲۰۲۱ تبدیل کند.

در این مطلب تاکید شده که برای رفع تنش‌ها، دولت بعدی آمریکا باید ایران را وارد یک دیپلماسی جدید کند: «اما دیپلماسی موفق با ایران به راحتی به دست نخواهد آمد. آمریکا باید سیاست داخلی خود و ایران را مدنظر قرار دهد. اسرائیل و برخی از کشورهای حاشیه خلیج فارس نسبت به چنین تعاملی اضطراب یا مخالفت آشکار خواهند داشت. همچنین میراثی از بی‌اعتمادی عمیق، واشینگتن و تهران را جدا می‌کند.»

در ادامه این مطلب آمده‌است: «با وجود این، انتقال سیاسی در آمریکا می‌تواند فرصتی را ارائه دهد، چرا که ایران یا ممکن است احتمالات را با رئیس جمهور شدن جو بایدن بررسی کند یا آسان‌گیر باشد و با دونالد ترامپ، به عنوان رئیس جمهور منتخب، مذاکره کند تا چهار سال دیگر تحت تحریم‌های سخت نباشد.»

این نشریه پیشنهاد کرده که آمريکا با مذاکره، توافق تنش‌زدایی را آغاز کند که شامل برنامه اتمی ايران باشد و تنش‌های منطقه‌ای را کاهش دهد. آمریکا با اولویت قرار دادن دیپلماسی، می‌تواند به اختلاف خود با ایران رسیدگی کند و سیاستی هوشمندانه و روشن برای خاورمیانه درنظربگیرد.

فارن افیرز ضمن تاکید بر این که شرایط دولت جدید آمریکا در سال ۲۰۲۱، با شرایطی که در آن دولت باراک اوباما رئیس جمهوری آمریکا در مورد توافق هسته‌ای ایران مذاکره کرده بود، کاملا متفاوت خواهد بود، ادامه داده است: «اما دولت بعدی آمریکا می‌تواند از تجربه دولت اوباما در مذاکره و همچنین از فروپاشی توافق پس از خروج دولت ترامپ درس‌های ارزشمندی بگیرد.»

این تحلیل با اشاره به این که سیاست دولت ترامپ در قبال ایران میزان قدرت اقتصادی آمریکا را آشکار کرده، آورده ‌است: «برای واشینگتن به مراتب بهتر است که با متحدانش کار کند. به طور هم‌زمان، اين توانايي را هم دارد که به صورت يک جانبه فشارهای اقتصادی را رفع کند یا گسترش دهد. قدرتی که تاکنون نشان داده شده، اهرم قدرتی در اختیار ایالات متحده قرار می‌دهد، و همچنین امکان انعطاف‌پذیری برای امتیاز دادن، و برگشت تصمیمات را فراهم می‌کند.»

این مطلب با پیش‌بینی آن که تندروها در انتخابات ریاست جمهوری خردادماه ۱۴۰۰ ایران پیروز شوند، ادامه داده ‌است: «اما حسن روحانی، رئیس جمهور عملگرا که تیمش درباره توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵ مذاکره کرده، در شش ماهه اول سال ۲۰۲۱ در مقام خود باقی خواهد ماند. علی خامنه‌ای رهبر ایران، تصمیم‌گیرنده نهایی است؛ با این حال، با توجه به تجربه‌ای که دولت روحانی در مذاکره هسته‌ای دارد و روابطی که با مذاکره‌کنندگان آمریکایی برقرار کرده، ممکن است بتواند پنجره باریکی برای کاهش تنش زودهنگام بگشاید. اگر رژیم ایران به دنبال آن است که سیاست دیپلماسی در قبال واشینگتن را دوباره به کار گیرد، تیم روحانی ممکن است بهترین موقعیت را داشته باشد تا این قصد را محقق کند. و اگر خامنه‌ای مردد باشد، تیم روحانی ممکن است بتواند او را برای مذاکره مجدد متقاعد کند.»

فارن افیرز در ادامه مطلب خود تصریح کرده‌است: «نه بایدن و نه ترامپ در مدت کوتاهی که روحانی در مقام خود باقی می‌ماند نمی‌توانند به یک توافق تاریخی برسند، اما شکست در نهایی کردن هر گونه پیشرفت، به معنی از دست دادن فرصت‌هاست.»

این تحلیل پیشنهاد داده که آمريکا بايد آن شش ماه را صرف ترتيباتی کند که تنش‌های منطقه‌ای از بين برود و پيشرفت اتمی ايران را متوقف کند. آمریکا باید برای انجام این کار با شرکای خود مشورت کند.

فارن افیرز ادامه داده‌است: «برای ایجاد شرایط لازم و اتخاذ چنین ترتیباتی، واشینگتن باید فورا اقداماتی متواضعانه، با اعتماد به نفس و یک جانبه اتخاذ کند. دست کم، باید ممنوعیت سفر ایرانیان را لغو کند و استثناهای تحریم‌های آمریکا را افزایش دهد تا به ایران اجازه دهد به نیازهای بشردوستانه پاسخگویی به بحران کووید-۱۹ رسیدگی کند.»

این تحلیل تاکید کرده که اگر مذاکره درباره مسائل منطقه‌ای پیشرفت خوبی داشته باشد، ایالات متحده باید درباره برداشتن تحریم‌ها انعطاف نشان دهد. ایران و آمریکا باید تلاش کنند تا چرخه تشدید تنش را با توافق غیررسمی «آرامش برای آرامش» متوقف کنند.

فارن افیرز ادامه داده‌است: «ایران باید حملات نیروهای نیابتی خود به نیروهای آمریکایی در عراق و نقاط دیگر خاورمیانه و همچنین حملات مین و موشکی به نفتکش‌ها و زیرساخت‌های حیاتی را متوقف کند. آمریکا هم باید حملات لفظی را متوقف کند و همه توان خود را برای مهار تحریکاتی مانند برخی از انفجارهای مرموز داخل ایران در ماه‌های اخیر به کار گیرد.»

در این مطلب تاکید شده است که آمریکا، ایران و سایر بازیگران منطقه‌ای، و همچنین اعضای گروه پنج به علاوه یک، پس از آن به چارچوبی برای مشارکت دادن یکدیگر نیاز دارند. بر این اساس، ایالات متحده باید حمایت‌هایی برای این مشارکت و فعالیت در راستای گفت‌وگوی چند جانبه فراهم آورد.