در کشور چندقطبی نباید هرگز منتظر آرامش بود، زیرا همیشه کسی با کسی در حال نبرد است. از زمانی که بین صداوسیما از یک سو و وزارت ارشاد اسلامی از سوی دیگر اختلاف افتاده است باید منتظر اتهاماتی می‌بودیم که از هر دو سو سرازیر شود.
هرچند در صداوسیما از چند سال گذشته که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با تأسیس شرکت «سازمان هنری رسانه‌ای اوج» توانست بخش عمده سازمان را از آن خود کند و نیروهای قدیمی سازمان مانند علی‌اصغر پورمحمدی را عملاً کنار گذاشتند و شروع به یکه‌تازی کردند اما این دعوا بر سر چیز اندکی نیست که بتوان از آن گذشت.
اخیراً در کانالی به نام «محرمانه‌های سینمای ایران» گروهی تلاش کرده‌اند «فیلیمو» را وابسته به ترویج فرهنگ غربی جا بزنند و تا اینجا پنج قسمت از این مقاله منتشرشده است:
۱. فیلیمو معبر نفوذ فرهنگی/انجام مأموریت فرهنگی تل‌آویو در تهران
۲. فیلیمو چگونه در پازل تهاجم فرهنگی، ایران بمباران می‌کند؟
۳. همکاری مشترک فیلیمو و سعودی‌ها؟!
۴. فیلیمو چگونه تبلیغ مشروب و همجنسگرایی می‌کند؟
۵. فیلیمو چگونه فیلم‌های مروج سکس و بی‌بندوباری‌های بیمارگونه جنسی را پخش می‌کند؟
همان طور که از عنوان‌ها برمی‌آید قصد نقد «فیلیمو» نبوده است و بیشتر به سرکوب آن ربط دارد. شاید بخواهید بدانید «فیلیمو» چیست.
وزارت ارشاد اسلامی از سال ۱۳۹۳ به شرکت‌هایی که قصد داشتند فیلیمو (Filimo) را راه‌اندازی کنند اجازه این کار را صادر کرد. «فیلیمو» اولین سامانه نمایش درخواستی (VOD) اشتراکی ایرانی است که در بهمن ۱۳۹۳ آغاز به کار کرد. این سامانه یکی از محصولات شرکت فناوران ایده پرداز صبا (صباایده) است. به‌عبارت‌دیگر سامانه نسبتاً جدیدی است و عمر آن به یک دهه هم نمی‌کشد.
محمدجواد شکوری مقدم که جوانی متولد ۱۳۶۱ است از ۱۳۸۹ با راه‌اندازی سامانه «آپارات» توانست نام خود را در این باره ثبت کند و بعدها در اواخر سال ۱۳۹۳ موفق شد «فیلیمو» را هم ثبت برساند و در واقع اگر بخواهیم همان آپارات را ملاک قرار دهیم، سامانه‌ای که وزارت ارشاد به آن دل‌خوش است، کمتر از ده سال است که فعال است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
در «محرمانه‌های سینمای ایران» سعی دارند نشان دهند که «اغلب سرورهای آنان توسط لابی‌های صهیونیستی در آلمان و فرانسه تقویت می‌شود. روش ارائه بسته‌های نمایشی در مجموعه شبکه‌های جِم و من و تو نیز بسیار روشن است... شبکه ام‌بی‌سی در بیست و پنجمین سالگرد پخش سریال، نمایش هر شبی آن را آغاز کرد و بحث این سریال در فضای مجازی گسترش یافت و جالب است که هرچند قسمتی که هر شب از ام‌بی‌سی پخش می‌شد فیلیمو همان قسمت‌ها را بارگذاری می‌کرد تا تطبیق خود را با رسانه سعودی عملی کند. این روش بارگذاری دیگر نمی‌تواند دلایلی نظیر بهره‌برداری اقتصادی داشته باشد.»
همان طور که ملاحظه می‌کنید شخص یا کسانی که نویسنده سلسله مقالات به هم وابسته در «محرمانه‌های سینمای ایران» هستند دارند به‌خوبی القا می‌کنند که محمدجواد شکوری مقدم دارد بهترین فیلم‌های سینمای جهان را از روی فیلم‌هایی که خودشان پخش می‌کنند نشان می‌دهد بعد سعی می‌کند چندتایی از آن‌ها را نفی کند و بگوید در آمریکا علیه آن‌ها شکایت شده است و بعد بگوید فلان و بهمان را هم خود آمریکا ترتیب داده است و خلاصه یا در آمریکا از آن‌ها شکایت شده است یا این‌که خود آمریکا و سازمان سیا آن‌ها را راه انداخته است.
عنوان قسمت چهارم دیگر کاملاً مشخص است که می‌خواهد به کجا بزند: «فیلیمو چگونه تبلیغ مشروب و همجنسگرایی می‌کند؟»
همه این‌ها به دلیل پخش سریال «پیکی بلایندرز» است که سریالی است پر از صحنه مشروب‌خواری. شاید تصور کنید این صحنه‌ها نشان داده می‌شوند اما این طور نیست:
«در نسخه‌ای که فیلیمو عرضه کرده است، روابط جنسی از متن سریال حذف‌شده، اما مگر خطر این سریال حذف روابط جنسی است؟
فیلیمو سریال و فیلم‌هایی که دارای ویژگی برهنگی است را سانسور می‌کند اما چرا روابط اجتماعی خطرناک را سانسور نمی‌کند؟»
همان طور که می‌بینید ماجرا ادامه دارد و «فیلیمو» باید مانند صداوسیما تنها به پخش آنچه در رادیو و تلویزیون اختصاص دارد که البته آن‌هم موردپذیرش این دوستان نیست، اکتفا کند. اینجا موضوع بر سر این است که «فیلیمو» نباید باشد و باید هر چه هست و نیست زیر نظر صداوسیما باشد. همین و بس.
اما طرف مقابل چه می‌گوید؟ می‌گوید ما با این بدبختی‌ها داریم سر می‌کنیم تا شما فیلم ببینید. یکی نیست که بپرسد چرا سر می‌کنید؟ چرا باید در کشوری مانند «جمهوری اسلامی ایران» یک عده تلاش کنند تا نشان دهند که همه‌چیز عادی ست؟ شک نکنید تمام کسانی که اهل فیلم و سریال هستند نسخه اصلی تمام این فیلم‌ها و سریال‌ها را می‌بینند و همان صحنه‌هایی که شما با مرارت درمی‌آورید را از طریق نسخه بدون سانسور می‌بینند و فقط درصد اندکی از بینندگان شما همان مسیری را می‌روند که می‌خواهید بروند و شما خودتان بهتر از هرکسی این را می‌دانید اما مگر پولی که به دست می‌آورید کم است؟
در عوض هرچند سال یک بار که قرار می‌شود انتخاباتی راه بیفتد شما و عواملتان جلودار می‌شوید که نباید این انتخابات یکی که از آن‌یکی کمی بهتر است انتخاب شود و نتیجه را در آخرین دولت دیدید که چگونه حسن روحانی انتخاب شد و رقیبش، سید ابراهیم رئیسی، پس از مدت کوتاهی شد رئیس قوه‌ی قضاییه!
ولی روی سخن را از جناح‌های درگیر حکومت باید برداشت و به سمت مردم برد که در این سال‌ها رنج اصلی را آن‌ها برده‌اند و بعید است که امسال نیز مانند سال‌های گذشته حکومت بتواند سر آن‌ها را کلاه بگذارد و به شیوه‌های گذشته پای صندوق آوردشان و از آن‌ها رأی گرفت.
