عبدالله عبدالله، رئیس شورای عالی مصالحه ملی افغانستان که در مراسم گشایش بنیاد اجتماعی «زم زم» (بنیادی که برای حمایت از اطفال یتیم و بی‌سرپرست افغانستان از سوی یک عضو مجلس نمایندگان این کشور ایجاد شده است) شرکت کرده بود، طی سخنانی گفت: «صلحی که در آن حقوق مردم افغانستان از بین برود، برای ما معنا ندارد. ما خواستار صلحی هستیم که همه مردم از آن رضایت داشته باشند و بتوانند به حقوق اساسی خود دست پیدا کنند.»

آقای عبدالله گفت: «صلحی که در آن حقوق اقشار مختلف افغانستان، گروه‌های قومی و اقلیت‌های این کشور پایمال شود، معنا ندارد و مورد پذیرش ما نیست. حق آموزش و تحصیل، کار، آزادی بیان و انتخابات در نتیجه‌ سال‌ها تلاش و پیکار به دست آمده است و اجازه داده نخواهد شد تا این حقوق از مردم افغانستان گرفته شود.»

او در این سخنرانی‌ به مذاکراتی که در حال حاضر میان هیات مذاکره‌کننده افغانی و طالبان در دوحه جریان دارد، اشاره نمود و گفت: «مردم افغانستان انتظار دارند تا مذاکرات صلح بین‌افغانی که میان هیات افغان و طالبان در دوحه جریان دارد پیشرفت‌ کند و سطح خشونت‌ها نیز کاهش یابد اما متاسفانه هم‌زمان با مذاکرات صلح، خشونت‌ها افزایش یافته و موجب نگرانی بیشتر مردم شده است.»

رئیس شورای مصالحه ملی افغانستان همچنین در ارتباط با سخنان تازه دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا که گفت تا کریسمس تمام نیروهایش را از افغانستان خارج می‌کند، گفت: «ما باید به این فکر باشیم که یک روز حتما خارجی‌ها افغانستان را ترک می‌کنند. رهبری نظام هر کشور مطابق نقشه و راهبرد خود تصمیم‌گیری می‌کند اما در هر صورت جامعه بین‌المللی در مورد آینده‌ باثبات افغانستان متعهد است و روابط دوجانبه با کشورهای همکار ادامه خواهد یافت.»

اکثریت مطلق شهروندان افغانستان خواهان ختم جنگ، تامین صلح و ثبات پایدار در کشور هستند و تاکید دارند که صلحی می‌خواهند که برای همه‌ مردم باشد و حقوق هیچ ملیت و مذهبی را سلب نکند. تمام شهروندان افغانستان بتوانند زیر سایه صلح واقعی کنار هم زندگی برادرانه‌ای داشته باشند اما صلحی که برای یک طرف امتیاز و برای طرف دیگر محدودیت وضع کند، برای مردم قابل قبول نخواهد بود زیرا این صلح نخواهد بود، بلکه زمینه‌ای برای تداوم جنگ‌های داخلی بیشتر است.

صادق ابراهیمی، دانشجوی علوم اسلامی است که دو سال پیش برادرش را که سرباز اردوی ملی بود در جنگ با طالبان در استان هلمند از دست داده است. او می‌گوید: «از جنگ هیچ طرف خاطره‌ای خوش ندارد و هیچ طرفی هم نیست که از این جنگ زیان ندیده باشد. من دو سال پیش برادر بزرگم را در هلمند و در جنگ با طالبان از دست دادم و مانند برادر من، صدها و هزارها جوان دیگر در جنگ کشته و زخمی شدند. اکنون ما چه می‌خواهیم. ما صلح می‌خواهیم. ما می‌خواهیم که جنگ را برای همیشه ختم کنند و همه مردم افغانستان، پشتون، تاجیک، هزاره، ازبیک، ایماق بلوچ و همه اقوام باهم زندگی کنند و همه خود را شهروند درجه یک جامعه حساب کنند نه دو، سه و چهار.»

شاپور خان انوری، ساکن کابل می‌گوید: «صلح نباید برای تقسیم قدرت باشد. صلح نباید برای سلب حقوق یک قوم و امتیازدهی به قوم دیگر باشد. ما خواهان صلح و ثباتیم که همه شهروندان افغانستان حتی برادران هندو و سیک ما در آن دارای حقوق مساوی باشند. همه بتوانند در فضایی صلح‌آمیز زندگی کنند. صلحی که همه شمول نباشد و همه مردم از آن رضایت نداشته باشند مانند چوبی است که سوخت شعله‌ور ساختن بیشتر جنگ، بی‌اتفافی، تعصب و هموار ساختن زمینه برای مداخله کشورهای خارجی. ما هیچ‌گاه خواستار این گونه صلح نبودیم و نیستیم.»

الهام نوری، ساکن کابل می‌گوید: «خواست ما صلحی است که برای افغانستان و مردم، برادری، اتحاد، یکپارچگی، همدلی، آبادی، سرسبزی، شکوفایی و زندگی کنارهم بیاورد. ما خواستار صلحی هستیم که بتوانیم بدون هراس همه افغانستان را بگردیم و کسی نپرسد از کجا و یا از کدام قومی. این گونه صلح آرزوی ما است و از هیات دوطرف خواستار آن هستیم.»

تقاضای صلح پایدار، صلحی که رضایت تمام اقوام و اقشار افغانستان را دربرداشته باشد و همچنین بتواند جنگ و بدبختی را برای همیشه از این کشور دور کند، در حالی از سوی حکومت افغانستان و مردم این کشور تقاضا می‌شود که بیش از یک‌ ماه است که هیات مذاکره‌کننده افغانی و طالبان در دوحه برای برون‌رفت از این معضل در حال گفت‌وگو هستند.

حکومت افغانستان، مردم این کشور و جامعه جهانی مذاکرات دوحه را یک فرصت طلایی برای پایان بخشیدن به جنگ چندین دهه این کشور می‌خوانند. آنان تاکید دارند که باید از این فرصت درست استفاده شود و دو طرف تلاش کنند که کشورشان را به صلح پایدار برسانند.