دوشنبه گذشته در یک تقارن نامنتظر، مراسم تحلیف دونالد ترامپ در مقام رئیس‌جمهوری آمریکا مصادف شد با گشایش اجلاس سالانه «تریپتون» یا «فوروم» اقتصاد جهانی در شهرک داووس در سوییس. این تقارن از چند نظر هم جالب بود و هم طنزآمیز. ترامپ اکنون به‌عنوان پرچمدار یک جنبش جهانی برای دور شدن از جهان‌گرایی (گلوبالیسم) شناخته می‌شود، در حالی که فوروم داووس زادگاه گفتمان جهان‌گرایی بود که در نخستین اجلاس با حضور ۱۴ کشور در ۱۹۷۰ میلادی شکل گرفت. از دید داووسیان، دوران دولت‌ــ‌ملت‌ها به پایان رسیده است و جهان نیازمند اندیشیدن و عمل فراتر از چارچوب‌های ملی‌ است که در قرن هفدهم اروپا با معاهده‌های وستفالی شکل گرفت. از این دید، بشریت نیازمند الگوهایی است که در سراسر جهان، یعنی در تمامی ۲۰۰ کشور، اطلاق پذیرد. چالش‌های بزرگ بشریت مانند تغییرات اقلیمی، دادوستد بازرگانی بر اساس امتیازات هر کشور، مقابله با بلایای طبیعی مانند ویروس‌های جدید ناشناخته و بحران‌های اقتصادی فراگیر بدون بهره‌گیری از دید جهان‌گرایانه، قابل‌کنترل نیستند. از دید ترامپ و ترامپ‌گرایان که اکنون در بسیار کشورها زیر نورافکن قرار گرفته‌اند، سیاست «یک اندازه به تن همه می‌خورد» گمراه‌کننده است. در چارچوب جهان‌گرایی یا گلوبالیسم، کشورهای موفق در زمینه‌های اقتصادی، علمی، فرهنگی و قانونی تبدیل می‌شوند به نوعی «روم سرویس» برای کشورهایی که به مفت‌خوری عادت کرده‌اند. از دید ترامپ، ایالات متحده بزرگ‌ترین «روم سرویس» است. آمریکا نزدیک به ۴۰ درصد از هزینه سازمان ملل متحد، سازمان بهداشت جهانی، یونسکو، یونیسف، کمیسیون عالی آوارگان، آژانس آوارگان فلسطینی، و صلح‌بانان کلاه‌آبی را تامین می‌کند، اما در بسیار موارد، به‌ویژه در ۲۰ سال گذشته، نه‌تنها یک «متشکرم» هم نشنیده، بلکه به دلایلی غالبا واهی، محکوم هم شده است. ✍️به قلم استاد امیر طاهری #دونالد_ترامپ #آمریکا #اجلاس_داووس #اقتصاد_جهانی #ایندیپندنت_فارسی