شما اکنون تماشا می کنید | ایندیپندنت فارسی
«آی عمو نوروز، حال خوشت کو؟»؛ فریاد اعتراض استاد شهرام ناظری در نوروز ۱۴۰۴
ترانه تازه استاد شهرام ناظری با نام «عمو نوروز» که ۱۲ فروردین منتشر شده، با استقبال گسترده مخاطبان روبهرو شده است. این قطعه که آهنگسازی آن را تهمورس پورناظری برعهده داشته، بر پایه شعری از پوریا سوری ساخته شده و در قالب یک نماهنگ با کارگردانی میلاد رحیمی آبکنار به نمایش درآمده است. شهرام ناظری، خواننده پرآوازه در این قطعه با صدایی پرحرارت اما مضمونی اندوهناک از رنج مردم و احوال «مردان دستخالی» سخن میگوید: «آی عمو نوروز، حال خوشت کو، داریه دمبکِ عاشقکشت کو، آی عمو نوروز دردا رو ببین، دستِ خالیِ مردا رو ببین». شعر این ترانه با ارجاع به یکی از قطعات ماندگار اردلان سرفراز در صدای هایده، پیامی صریح دارد: «فکر چاره کن، فکر این دل پاره پاره کن. خانه روشن، خداحافظ، سرزمین من، خداحافظ، روزای خوبت بگو کجا رفت، تو قصهها رفت یا از اینجا رفت». تهمورس پورناظری درباره این اثر گفته است که انتخاب ریتم پرشور برای این شعر غمگین، از قصد او برای پیوند دادن فضای نوروزی با حالوهوای سرخورده جامعه ناشی شده و آن را پاسخ هنری به شرایط امروز ایران میداند. این اثر تازهترین همکاری استاد ناظری با گروه شمس پس از سالهاست، پس از «آلبوم خیال» با آهنگسازی کیخسرو پورناظری، اکنون دوباره پدر و پسر در کنار ناظری اثر اعتراضی دیگری را عرضه کردهاند. «عمو نوروز» در ادامه دو تکآهنگ دیگر تهمورس پورناظری یعنی «سووشون» با صدای همایون شجریان و «خون ماه» با صدای سحر بروجردی قرار میگیرد که هر دو با اشعار پوریا سوری، به سوگ و اعتراضهای اجتماعی پرداختهاند. در این اثر، ناظری که در جریان اعتراضات ۱۴۰۱ با انتشار بیانیهای در اینستاگرام همراهیاش با مردم را اعلام کرده بود، بار دیگر صدایش را به عنوان پژواک رنج مردم و پایداری امید به آینده بهکار میگیرد. ترانه «عمو نوروز» با محوریت یکی از کهنترین نمادهای نوروزی، بهویژه در دوران پس از جنبش «زن، زندگی، آزادی»، در زمره آثار نوین اعتراضی ایران قرار گرفته که سنت موسیقی کلاسیک را با مضامین اجتماعی و سیاسی روز پیوند میزنند.