واژه «درود» در ادبیات کهن فارسی به معنی آفرین و آرزوی نیک‌بختی است. برخی زبان‌شناسان معتقدند این واژه در «دْرُوَت» زبان اوستایی ریشه دارد که آن نیز به معنای تندرستی و سلامتی است و امروز به صورت «درستی» درآمده است. با این حال برخی این ادعا را مستند نمی‌دانند. واژه «سلام» نیز از ریشه «سلم» در زبان عربی مشتق شده است که معنای سلامتی، صلح و رهایی از آسیب را می‌رساند. البته تعدادی از محققان از جمله نادر حسن‌زاده راستگاری، می‌گویند به‌رغم اینکه «سلم» ‌هم‌ریشه با واژه‌های عربی مانند یسلم، تسلیم، سلام و اسلام است، عربی نیست و پیش از ورود به زبان عربی، در سایر زبان‌های سامی مانند آرامی، عبری و اکدی نیز وجود داشته است. برخی محققان پا را از این هم فراتر گذاشته‌اند و حدس می‌زنند واژه سلام از طریق زبان آرامی مورداستفاده هخامنشیان به عربی و بعد هم به زبان فارسی وارد شده است.