دیده‌بان حقوق بشر روز پنج‌شنبه ۲۳ فروردین (۱۱ آوریل) اعلام کرد که گزارش و مستنداتی درمورد وضعیت زنان ورزشکار در افغانستان، هائیتی، مالی و ژاپن را در اختیار گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور مبارزه با خشونت علیه زنان قرار داده است تا به مجمع عمومی این سازمان ارائه شود.

درگزارش مربوط به افغانستان ابتدا به ادعای ۲۰ ورزشکار زن  پرداخته شده است. آن‌ها مدعی‌اند که کرام‌الدین کریم، رییس پیشین فدراسیون فوتبال افغانستان، بارها به آن‌ها تجاوز کرده است. گزارش این تجاوز پیش‌تر در نوامبر ۲۰۱۸ در روزنامه گاردین منتشر شده بود.

براساس گزارش دیده‌بان حقوق بشر، به‌رغم اینکه فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا)، در ژوئن ۲۰۱۹ و در پی این ادعاها کرام‌الدین کریم را مادام‌العمر از کار در این فدراسیون محروم و دادستان کل افغانستان حکم بازداشت او را صادر کرد، این فرد هرگز بازداشت نشد و هنوز آزادانه زندگی می‌کند.

کرام‌الدین کریم نه‌تنها در زمان حاکمیت دولت پیشین افغانستان بازداشت نشد، پس از به قدرت رسیدن طالبان نیز با برخی از مقام‌های این رژیم، ازجمله ندا محمد ندیم، استاندار پیشین طالبان در کابل، ملاقات داشت. طالبان که هرازگاهی افرادی را به اتهام فساد اخلاقی، روابط جنسی بیرون از ازدواج (زنا) یا لواط در ملاعام شلاق می‌زنند، در این مدت به اتهام‌های متعددی که بر کرام الدین کریم وارد شده است اعتنایی نکرده‌اند.

کرام‌الدین کریم در سمت راست عکس، در ملاقات با ندا محمد ندیم، استاندار پیشین کابل و وزیر کنونی تحصیلات عالی طالبان در کابل- رسانه‌های اجتماعی

 

این در حالی است که طالبان پس از دوباره به قدرت رسیدنشان، ورزش را به‌طور کامل برای زنان منع کردند و حتی برخی از ورزشکاران زن را تهدید کردند و موجب آزار آنان شدند. دیده‌بان حقوق بشر در گزارش خود به وضعیت زنان ورزشکار افغان در دوره حاکمیت طالبان پرداخته و با ورزشکاران رشته‌های ورزشی مختلف، که مخفیانه در افغانستان زندگی می‌کنند، مصاحبه کرده‌ است.

برخی از این ورزشکاران به دیده‌بان حقوق بشر گفتند که به‌دلیل ترس از آزار و اذیت طالبان، لباس، مدال‌ها و همه شواهد زندگی ورزشی‌شان را از بین‌ برده‌اند.

علاوه بر این، شمار زیادی از ورزشکاران زن افغانستان در ۲ سال و ۸ ماه گذشته، پس از به قدرت رسیدن طالبان، از ترس طالبان کشور را ترک کرده و به کشورهای همسایه پناه برده‌اند. در این مدت برخی از آنان موفق شده‌اند به کشورهای اروپایی یا آمریکایی بروند، اما بسیاری هنوز در ایران، پاکستان، ترکیه و افغانستان در وضعیتی دشوار زندگی می‌کنند.

این در حالی است که کمیته بین‌المللی المپیک، به‌رغم محرومیت عمومی زنان در افغانستان، کمک مالی به کمیته ملی المپیک افغانستان را قطع نکرده‌ و این موضوع، انتقاد سازمان‌های حقوق بشری و ورزشکاران زن را به‌دنبال داشته است.

دیده‌بان حقوق بشر در گزارش خود با اشاره به این نکته، اعلام کرد که «از کمیته بین‌المللی المپیک خواسته است تا وقتی که زنان و دختران بتوانند از حقوقشان برای شرکت در ورزش با آسودگی استفاده کنند، ممنوعیت کمیته ملی المپیک افغانستان از امتیازات کمیته بین‌المللی المپیک را، مانند سال ۱۹۹۹، اعمال کند».

کمیته بین‌المللی المپیک در دور اول حاکمیت طالبان در افغانستان، در اکتبر ۱۹۹۹، کمیته المپیک افغانستان را تا سال ۲۰۰۳، به‌دلیل ممانعت از شرکت زنان در مسابقات ورزشی، تعلیق کرده بود.

اما اکنون علاوه بر اینکه کمیته بین‌المللی المپیک به تحریم کمیته المپیک افغانستان پایان داده است، به رسمیت شناختن تیم ملی ورزشکاران زن افغان در تبعید را نیز به تصمیم کمیته ملی المپیک افغانستان منوط کرده است.

دیده‌بان حقوق بشر از گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد خواسته است که به کشورهای عضو این سازمان توصیه کند تا درمورد سوءاستفاده‌های ادعا‌شده تحقیق کنند. او همچنین به سوءاستفاده جنسی رئیس پیشین فدراسیون فوتبال افغانستان اشاره کرده و نوشته است: «با بازکردن فوری پرونده تحقیقات قضایی درمورد این اتهامات، زمینه پاسخ‌گویی افراد مسئول و تضمین غرامت برای قربانیان فراهم شود.»

این سازمان تاکید کرده است که از طریق مجازات‌های انضباطی، ازجمله محرومیت دائمی متناسب با شدت تخلف، باید از نهادهای حاکم بر ورزش توضیح خواست. باید فرایندی ایجاد شود تا «اطمینان حاصل شود که قربانیان [سوءاستفاده‌ و آزار جنسی] غرامت سریع و کافی برای آسیبی که متحمل شده‌اند دریافت خواهند کرد».

دیده‌بان حقوق بشر در این گزارش به سوءاستفاده از کودکان ورزشکار در ژاپن، خشونت علیه زنان ورزشکار در مالی و هائیتی نیز پرداخته است. قرار است این گزارش را ریما السلیم، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور مبارزه با خشونت علیه زنان، به مجمع عمومی سازمان ملل ارائه دهد.