شماری از شهروندان افغانستان از آغاز دور دوم مذاکرات صلح میان هیئت مذاکره‌کننده صلح افغانستان و طالبان در دوحه، استقبال کردند. آنان اما تاکید دارند که در این دور، هر دو هیئت باید مهمتر از هرچیز درباره اعلام آتش‌بس سراسری صحبت کنند و به توافق برسند.
آن‌ها می‌گویند: «ما آرزو داشتیم که هیئت مذاکره‌کننده صلح افغانی و طالبان در روند نخست مذاکرات در دوحه بر اعلام آتش‌بس توافق کنند و بعدا به مرخصی بروند اما متاسفانه چنین نشد. اگر این‌بار بازهم طالبان به اعلام آتش‌بس راضی نشود و به جنگ، کشتار، انفجار و حملات انتحاری پافشاری کند، روند صلح به سوی ناکامی گام برخواهد داشت و امید افغان‌ها از دستیابی به صلح ناکام خواهد ماند که واقعا ناراحت‌کننده است.»
این شهروندان تاکید دارند: «ما پیش از آغاز دور نخست مذاکرات صلح، خواهان اعلام آتش‌بس فوری و سراسری بودیم و گفتیم اگر آتش‌بس پذیرفته شود، روند صلح به خوبی پیش خواهد رفت و حمایت گسترده مردم و جهانیان را با خود به همراه خواهد داشت که متاسفانه چنین نشد و امیدهای ما به یاس مبدل شد. این‌بار هم اگر مانند دور نخست روی موضوعات غیرضروری صحبت کنند و مردم، اینجا هر روز و شب کشته و زخمی بدهند، نیازی به ادامه مذاکرات صلح نخواهد بود.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
عبدالعزیز رحیمی، عالم دین است و می‌گوید: «تمام قرآن و احادیث پیامبر بزرگ اسلام را بخوانید و تفسیر کنید؛ هیچ جمله‌ای را که به جنگ کنونی در افغانستان مشروعیت بدهد نخواهید یافت اما متاسفانه طالبان با این جنگ همه داشته‌های مردم را نابود کرده‌اند. من به‌عنوان یک عالم دینی و شهروند افغانستان از هیئت طالبان خواهش می‌کنم در این دور گفت‌وگوهای صلح بر آتش‌بس توافق کنند و اجازه ندهند که خون هزارها جوان و زن و مرد به بهانه‌های مختلف ریخته شود. اگر طالبان خواستار آن هستند که در آینده در قدرت وارد شوند باید آتش‌بس را بپذیرند و به خواست مردم احترام بگذارند. تنها نه من که همه خواستار اعلام آتش‌بس هستند و این باید انجام شود.»
مدینه خورشید، دانشجوی علوم اسلامی است. او می‌گوید: «هیچ بهانه‌ای برای اعلام نکردن آتش‌بس وجود ندارد و طالبان هم نباید بهانه‌تراشی کنند. اعلام آتش‌بس خواست فرد فرد جامعه ما است. جز طالبان هیچ‌کس دوام جنگ را نمی‌خواهد. ما جوانان از طالبان خواهش می‌کنیم به خواست ما که همانا آتش‌بس است لبیک بگویند و توافق کنند که تا پایان مذاکرات دور دوم، دیگر یک قطره خون ناحق هم نریزد و هیچ‌یک از دو طرف (دولت و طالبان) قربانی ندهند.»
شکیب الیاس، ساکن کابل گفت: «خوشبختانه دولت ما در برابر پیشبرد مذاکرات صلح و اعلام آتش‌بس هیچ‌گونه بهانه‌ای ندارد که ما از آن ایراد بگیریم اما متاسفانه هر بهانه‌ای هست از سوی طالبان است. طالبان، بقا و قدرت خود را در کشتار و ادامه جنگ می‌بینند که این کاملا اشتباه است و غافل از آن هستند که کشتن انسان‌های بیگناه، تاوان بزرگی بر گردنشان می‌گذارد. ما آتش‌بس می‌خواهیم و آرزو داریم که در روند دوم مذاکرات بر سر آن توافق شود.»
فؤاد امیری که در جنگ‌های اخیر افغانستان دو عضوی خانواده‌اش را از دست داده است، می‌گوید: «سال‌های سال است که دست دعای ما و مردم افغانستان برای آمدن صلح بلند است و هر شب و روز لحظه‌شماری می‌کنیم که چه وقت صلح فرا می‌رسد و ما بدون ترس و هراس زندگی می‌کنیم. اما متاسفانه هنوز هم به این آرزوی دیرینه خود نرسیده‌ایم و عزیزان خود را برای رسیدن به صلح از دست می‌دهیم. هیچ خانواده افغانی نیست که در این جنگ‌های لعنتی یک و یا چند تن از عزیزان خود را از دست نداده باشند و این جنگ هنوز هم قربانی می‌گیرد. این‌بار هم ملت به گفت‌وگوهای صلح چشم دوخته‌اند. اگر این روند ناکام شود و صلح نیاید، جنگ دامن تمام افغانستان و فراتر از آن را نیز خواهد گرفت و امیدها به ناامیدی مبدل خواهند شد.»
این درخواست‌های گروهی از مردم افغانستان از هیئت مذاکره‌کننده افغانی و به ویژه طالبان، در حالی بار دیگر مطرح می‌شود که هیچ‌یک از دو هیئت در دور نخست گفت‌وگوهای صلح نتوانستند بر اعلام یک آتش‌بس سراسری توافق کنند. اکنون هیئت مذاکره‌کننده افغانی و طالبان به دوحه رفته‌اند تا دور دوم مذاکرات صلح را آغاز کنند. تاکید مردم افغانستان بر این است که باید در دور دوم، دو طرف مهمتر از هر چیز، بر اعلام آتش‌بس به توافق برسند و بعدا مذاکرات را به پیش ببرند.
