چهارشنبه هفته گذشته خبری مبنی بر مرگ سه کارگر کارخانه  تصفیه روغن پترو آسام پیشرو در منطقه چرم‌سازی بوئین زهرا منتشر شد. به نوشته خبرگزاری ایلنا  کارگرانی که فوت کرده‌اند یکی از اتباع افغانستان و دو نفر دیگر ایرانی و اهل قروه کردستان بودند که برای کار به شهرستان بوئین زهرا مهاجرت کرده‌ بودند. 

روز شنبه اما خبرگزاری ایلنا با ذکر جزئیاتی از این حادثه پرداخته است. به نوشته ایلنا بر اساس گفته‌های شاهدان عینی، این حادثه هنگامی رخ داده است که یکی از کارگران که برای نظافت به داخل دیگ روغن رفته بود به دلیل استشمام گاز سمی دچار گاز گرفتگی شده و بیهوش می‌شود. همکار او که خارج از دیگ روغن مشغول کار بود با مشاهده این اتفاق اقدام به نجات وی می‌کند که او هم همانند همکارش دچار بی‌حالی می‌شود. در ادامه سایر کارگران با مطلع شدن از این موضوع به عنوان نفر سوم و چهارم اقدام به کمک همدیگر می‌کنند که متاسفانه در این حادثه نفرات اول، دوم و چهارم جان خود را از دست می‌دهند اما نفر سوم به محض اطلاع از گاز گرفتگی سریعا خود را به بیرون می‌کشد و با اقدامات امدادی به موقع سایر کارگران خوشبختانه جان سالم به در می‌برد.

به نوشته ایلنا از قرار معلوم بین کارگر دوم و چهارم که از جان‌باخته‌های این حادثه ناگوار هستند نسبت فامیلی وجود دارد واین دو باجناق هستند.

پیش‌تر محمد علیخانی، رئیس بازرسی کار اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان قزوین، گفته بود: «پیش از این حادثه، اداره کل کار بازدیدهای دوره‌ای و موردی از کارگاه‌های داشته است».

مرگ کارگران در کارخانه‌ها و کارگاه‌هایی با شرایط ایمنی نامساعد هرساله بسیاری از کارگران در ایران را به کام مرگ می‌کشاند. از سوی دیگر شرایط دشوار اقتصادی و معیشتی برای بسیاری از ایرانیان آنان را مجبور به ترک شهرها و آمدن به مرکز ایران می‌کند. 

 یکی از فعالان صنفی کارگران قروه در کردستان و نماینده کارگران بیکارشده‌ی فولاد زاگرس در گفت‌وگویی با خبرگزاری ایلنا با اشاره به کشته شدن کارگران در بوئین زهرا  که دو نفر از آنها اهل قروه کردستان بودند، گفته است: «اگر در شهرستان‌های مرزی و محروم مانند قروه کردستان، اشتغال‌زایی می‌کردند و فرصت‌های اشتغال را از بین نمی‌بردند، جوانان مجبور به مهاجرت نمی‌شدند و شاهد چنین اتفاقاتی نبودیم.»

او با اشاره به رنجِ چهارصد کارگر بیکارشده‌ی فولاد زاگرس بعد از انحلال این مجموعه در سال ۹۲، به خبرگزاری ایلنا گفته است: «شهرستان قروه دارای معدن طلا و مرمر و آهن و پوکه و قطب کشاورزی است اما در آن، کار نیست! معدود فرصت‌های شغلی مانند فولاد زاگرس نیز با بی‌تدبیری از دست رفته است؛ اکنون اکثریت جوانان جویای کار این شهرستان، مجبور به مهاجرت به پایتخت یا استان‌های دیگر هستند و بدیهی‌ست که این مهاجرت و کار کردن دور از خانواده و شهر محل تولد، خطرات بسیاری در پی دارد.»

به گفته این فعال کارگری «خانواده‌های بسیاری در قروه هستند که نان‌آورشان چند هزار کیلومتر دورتر، کار می‌کند و رنج دوری و نگرانی‌های بسیار را تحمل می‌کنند».

مشکلات فراوان اقتصادی به‌خصوص در شهرهای مرزی کشور باعث شده است تا ساکنان این مناطق خطرات مشاغلی سخت و دردآور مانند کول‌بری را نیز به جان بخرند و تحمل کنند.