روز ۱۵ بهمن ۱۳۲۹ متولد شد و این روزها همه از تولد ۷۰ سالگی‌اش می‌نویسند که در کوران کرونا فرا رسیده است.

داریوش اقبالی، با سبک و سلیقه منحصربه‌فرد موسیقیایی‌ خود، همیشه همراه درست و دقیق جامعه‌ بوده است. خواننده‌ای جریان‌ساز که با عضویت در بنیادهای خیریه‌ و حمایت از پناهجویان، نوع دیگری از محبوبیت را نیز تجربه کرده است.

در کنار موسیقی، او در دوره‌ای بازیگری را هم تجربه کرد. در سال‌های اخیر هم با تاسیس موسسه «بنیاد آینه» برای حمایت از افراد معتاد به مواد مخدر و ارایه خدمات ترک اعتیاد، عضو فعال این حوزه شد. او با عضویت در سازمان حقوق بشری «عفو بین‌الملل»، در زمینه حقوق پناهجویان هم فعالیت‌های بسیاری داشته است.

حسین علیشاپور، مدرس باسابقه و خواننده موسیقی ایرانی، در مورد ویژگی‌های خاص داریوش اقبالی به ایندپندنت فارسی می‌گوید: «در مورد سبک شخصی داریوش، مسائل علمی مرتبط با صدایش و نحوه انتخاب منحصربه‌فرد و عالی او در انتخاب اشعار یا آهنگ‌ها می‌توان بسیار سخن گفت ولی مهم‌ترین نکته در مورد داریوش اقبالی، محدوده صدای او است. صدای داریوش اقبالی در محدوده باس باریتون و در واقع در حوزه آواز کلاسیک و جهانی می‌گنجد؛ یعنی صدای داریوش محدوده‌ای را از نت‌‌های «فا»ی بم تا محدوده نت‌های «فا»ی اوج یا «سُل» اوج را در برمی‌گیرد. صدایی با رنگ کاملا ویژه و خاص و تحریرهایی که کاملا در اختیار او هستند و به خوبی هم اجرا می‌شوند.»

این مدرس آواز ایرانی با بیان این که داریوش، خواننده نامدار و صاحب سبک موسیقی پاپ ایرانی است، می‌گوید: «در میان خوانندگان هم نسل داریوش اقبالی هم خوانندگانی داریم که هرکدام صاحب سبک هستند؛ ابی، مارتیک، گوگوش و یا ستار همگی از خوانندگان صاحب‌نام و دارای سبک به شمار می‌روند ولی داریوش  یک ژانر مخصوص به خود دارد؛ ژانری مبتنی بر تفکر بیشتر، چه در انتخاب ترانه و چه در نوع خواندن. داریوش اندکی درونگرایانه‌تر می‌خواند و قضیه‌اش با باقی هنرمندانی که نام بردم متفاوت است.»

در سال‌های اخیر، به خصوص پس از پایان جنگ هشت ساله ایران و عراق، که فضای فرهنگی و اجتماعی کمی از التهاب جنگ فاصله گرفت و بعد، که با روی کار آمدن دولت اصلاحات، فضای موسیقی در داخل ایران جانی تازه یافت، خوانندگان جوان بسیاری در موسیقی پاپ معرفی شدند. درمیان‌ آن‌ها کسانی هم برای هماوردی و نزدیکی به داریوش تلاش‌هایی را پی گرفتند ولی همچنان با داریوشی که اسطوره نسل از جنگ بیرون آمده و در جست‌وجوی اصلاحات بود، فاصله زیادی داشتند.

حسین علیشاپور با اشاره به این نکته می‌گوید: «درمیان امروزی‌ها اصلا این اتفاق نیفتاده است که کسی شبیه داریوش یا نزدیک به داریوش باشد.»

در میان ترانه‌هایی که داریوش در این سال‌ها خواند و بسیار هم پرطرفدار شدند، مضامین سیاسی و اجتماعی با اعتراض به شرایط ایران، بسیارند؛ تا جایی که برخی او را خواننده‌ای معترض می‌دانند که به خاطر ترانه‌های سیاسی‌اش، ۲۶ ماه را در دوران پهلوی در زندان گذرانده است. از محبوب‌ترین ترانه‌های سیاسی داریوش می‌توان به زندونی، علی کنکوری، جنگل، بن‌بست، بوی گندم و گل بارون‌زده و سال ۲۰۰۰ اشاره کرد.

از آنجا که جامعه ایران به دلیل شرایط خاصی خود در بیش از ۱۰۰ سال گذشته، به جامعه‌ای سیاست‌زده تبدیل شده است، برخی محبوبیت داریوش را هم به دلیل همین اجراهای سیاسی و اجتماعی‌ او می‌دانند. بسیاری دیگر البته معتقدند که استعداد خاص او چه در خواندن ترانه‌های عاشقانه و چه ترانه‌های سیاسی و اجتماعی، او را از دیگران متمایز کرده است.

در این باره، حسین علیشاپور با تاکید بر این که داریوش، دغدغه‌های سیاسی و اجتماعی هم داشته و بسیاری از ترانه‌های او متاثر از همین دغدغه‌ها است، یادآور می‌شود: «داریوش وقتی ترانه عاشقانه هم می‌خواند، بسیار خوب اجرا می‌کند. مسئله این است که باید درهنرمند یک جنمی باشد که داریوش این جنم را به خوبی دارد. داریوش جذبه و کاریزمایی دارد که این کاریزما سبب شده از هر طیف و تفکری شنونده و مخاطب داشته باشد و این نقطه قوت او به حساب می‌آید. اگر به کاری پرداخته، به بهترین نحو بوده است و همین موضوع، او را در جمع تقریبا تمامی خوانندگان حوزه موسیقی پاپ، منحصربه‌فرد می‌کند.»  

این مدرس باسابقه آواز ایرانی می‌گوید: «مطلب مهمی که در خصوص آهنگ‌های داریوش اقبالی باید در نظر گرفت این است که آن‌ها عمدتا در زمره بهترین آهنگ‌های آهنگسازان خود بوده‌اند. مثلا اگر از پرویز مقصدی آهنگی خوانده، که در زمان خود و حالا، آهنگساز بسیار خوبی است، داریوش بهترین آهنگ‌های مقصدی را خوانده است. اگر از اردلان سرفراز یا شهریار قنبری ترانه‌ای را برگزیده، آن ترانه‌ها جزو آثار برتر آن‌ها بوده‌اند؛ یا از باقی ترانه‌‌سرایان مثل آقای شیرازی که ترانه «زندونی» را سروده است. او با آهنگسازان بنامی همچون ارمیک، فرید زولاند، صادق نوجوکی و بابک افشار همکاری داشته است. هر آن چه داریوش در حوزه موسیقی پاپ اجرا کرده، همیشه در سطح بالایی از موسیقی پاپ بوده است.»  

ایندپندنت فارسی تولد هفتادسالگی داریوش را شادباش و تبریک می‌گوید.