یک بررسی جدید نشان می دهد انجام اقدامات سختگیرانه‌تر برای تحقق اهداف جهانی اقلیمی می‌تواند سالانه جان میلیون‌ها نفر را نجات دهد. 

به گفته محققان دلیل آن این است که اقدامات سختگیرانه‌تر در قبال گازهای گلخانه‌ای، تاثیرات مثبتی بر سلامت انسان‌ها خواهد داشت. نمونه‌وار، سیاست‌های سختگیرانه‌تراقلیمی به پذیرش گسترده‌تر رژیم‌های غذایی سالم‌تر و سبزتر منجر خواهد شد و آلودگی‌ هوا که برای سلامت انسان‌ها مضر است را نیز کاهش خواهد داد. این بررسی نشان می‌دهد که تغییر به‌سوی رژیم‌های غذایی سازگار با محیط زیست، از جمله رژیم غذایی شامل گوشت و لبنیات کمتر و میوه و سبزیجات بیشتر، با اختلاف زیاد، بیشترین فواید را برای سلامت خواهد داشت.

در این پژوهش طرح‌های کنونی ۹ کشور برای مقابله با بحرانی اقلیمی بررسی شده‌ است؛ این کشورها نیمی از جمعیت جهان را دارند و هفتاد درصد گازهای گلخانه‌ای جهان در آن‌ها تولید می‌شود. هیچ یک از این کشورها در حال حاضر برنامه‌ای زیست‌محیطی که با اهداف توافقنامه پاریس به‌منظور محدود کردن گرمایش جهانی به میزان کمتر از دو درجه نسبت‌به دوران پیشاصنعتی همخوانی داشته باشد، ندارند.

این بررسی نشان می‌دهد که اگر این کشورها تعهدهای خود را برای همخوانی با اهداف توافقنامه پاریس افزایش دهند (در مقایسه با وضعیتی که این کشورها هیچ اقدام بیشتری انجام ندهند)، تا سال ۲۰۴۰ سالانه از حدود شش‌میلیون مرگ درنتیجه تغییر به‌سوی رژیم غذایی سالم جلوگیری می‌شود. بر اساس یافته‌های این مطالعه، همچنین ممکن است جان حدود یک‌میلیون نفر با کاهش آلودگی هوا حفظ شود و جان نزدیک به یک‌میلیون انسان دیگر نیز با اتخاذ شکل‌های فعال‌تر حمل‌و‌نقل از قبیل دوچرخه‌سواری یا پیاده‌روی، نجات یابد.  

دکتر یان همیلتون، دانشمند دانشگاه کالج لندن و مدیر اجرایی «شمارش معکوس سلامت و تغییرات زیست‌محیطی لنست» که این پژوهش را برعهده داشته است، در گفت‌وگو با ایندیپندنت می‌گوید: «سیاست‌های زیست‌محیطی درخصوص انرژی، ساخت‌وساز، غذا و کشاورزی و بخش حمل‌ونقل اگر خوب برنامه‌ریزی شوند، می‌توانند به هوای پاک‌تر، خانه‌سازی بهتر، افزایش فعالیت بدنی بیشتر و رژیم غذایی بهتر منجر شوند. در نتیجه، کشورها باید اقدام‌هایی انجام دهند که تاثیرات جهانی و منافع منطقه‌ای دارند.»

او می‌اقزاید: «برای مناطقی نظیر بریتانیا که پیشرفت پایداری در مسأله آلودگی هوا و کربن‌زدایی از تولید برق خود انجام داده است، شاهدیم که در زمینه آلودگی وسایل نقلیه، افزایش فعالیت بدنی و کاهش مصرف بیش از اندازه گوشت قرمز و چربی‌های اشباع‌شده، هنوز جا برای ادامه دادن این روند وجود دارد.»

۹ کشوری که در این پژوهش منتشرشده در شماره ویژه مجله علمی  The Lancet Planetary Health مورد بررسی قرار گرفته‌اند، عبارت‌اند از برزیل، چین، آلمان، هند، اندونزی، نیجریه، آفریقای جنوبی، بریتانیا و آمریکا.

محققان برای انجام این مطالعه از مدلسازی استفاده کرده‌اند تا دریابند که سیاست‌های ترسیم‌شده و برنامه‌های زیست‌محیطی در این کشورها که با عنوان «مشارکت تعیین‌شده ملل» شناخته می‌شود، چگونه می‌تواند بر سطح آلودگی، تغییر در رژیم غذایی و فعالیت‌های بدنی تا سال ۲۰۴۰ اثر بگذارد. سپس این موضوع را با وضعیت‌های احتمالی آینده، مثلا این سناریو که کشورهای نام‌برده برنامه‌های اقلیمی خود را به‌شکلی سازگار با توافقنامه پاریس و اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد تغییر دهند، مقایسه کردند. بر این اساس، توانستند نتیجه بگیرند که انجام اقدام‌های سختگیرانه‌تر اقلیمی، چگونه می‌تواند بر شمار مرگ‌های مرتبط با رژیم غذایی، فعالیت بدنی و آلودگی هوا در هر یک از این ۹ کشور اثر بگذارد.

این نتایج نشان می‌دهد که در مقایسه با حالتی که هیچ اقدام بیشتری صورت نگیرد،  پیاده‌سازی سیاست‌های اقلیمی سازگار با توافقنامه پاریس و با در نظر گرفتن رژیم غذایی سالم‌تر و سبزتر، می‌تواند در بریتانیا  تا سال ۲۰۴۰  سالانه به حفظ جان ۹۸ هزار نفر کمک کند، جان ۳ هزار نفر را با توجه به کیفیت بهتر هوا و جان ۲۱ هزار نفر را هم به دلیل تحرک بیشتر نجات دهد. پژوهشگران اضافه می‌کنند که اگر سیاست‌های سلامتی در این کشورها در اولویت قرار گیرند، شمار جان‌های نجات‌داده‌شده می‌تواند حتی به‌مراتب بیش از این‌ها باشد.

بر اساس این پژوهش، بیشترین منافع مربوط به سلامت در این ۹ کشور، از تغییر در رژیم غذایی حاصل می‌شود. دکتر هامیلتون می‌گوید: «مدلسازی ما نشان می‌دهد که تغییر در رژیم غذایی برای حذف مصرف بی‌رویه گوشت قرمز و چربی‌های اشباع‌شده و افزایش مصرف غذاهای مبتنی‌بر گیاهان و سبزیجات بیشتر و میوه، تاثیر بسیاری بر بیماری‌های مرتبط با رژیم غذایی خواهد گذاشت.»

«دلیل این میزان از تاثیر آن است که مصرف روزانه در رژیم غذایی ما، و نیز شرایط جسمانی‌مان، ازجمله اضافه وزن، بر بروز بیماری‌های عمومی تأثیر زیادی دارد.»