فرهاد دریا، آوازخوان شناخته شده افغانستان، از مارشال عبدالرشید دوستم خواسته است که برای نجات عبدالرئوف ۹ ساله که ماه‌ها است در چنگ آدم‌ربایان اسیر است، کاری کند.

او در نامه‌ای سرگشاده‌ به مارشال دوستم، نوشته است: «اگر عبدالرئوف، کودک به گروگان گرفته شده در مزار شریف، در مغاره‌های توره‌ بوره هم می‌بود، تاکنون پیدا و رها شده بود. مردم می‌گویند مذاکرات صلح، زندگی یک ملت را به گروگان گرفته تا بدانجا که گروگان‌های معصوم‌تر و «بی‌وسیله‌»، از یاد همه رفته‌اند.»

(منظور از مغاره‌های توره بوره، یک منطقه استراتژیک نظامی است که در دوران جهاد علیه تجاوز ارتش شوروی، مورد استفاده مجاهدین بود. این غار پس از خروج نیروهای شوروی و حضور گروه طالبان، در اختیار شبکه القاعده قرار گرفت و اعضای این شبکه از آن به عنوان پناهگاه استفاده می‌کردند)

بیش از سه ماه است که افراد مسلح عضو یک گروه مافیایی، در روز روشن، عبدالرئوف ۹ ساله را در شهر مزارشریف مرکز استان شمالی بلخ ربوده و به گروگان گرفته‌اند.  تلاش‌های دولت افغانستان برای آزادی او و بازداشت گروگانگیران به جایی نرسیده است.

مارشال دوستم و عطا محمد نور، دو فرمانده پیشین نظامی از قدرت زیادی در شمال افغانستان برخوردار هستند. شاید از این جهت است که شناخته‌ترین چهره هنری افغانستان، رأسا از مارشال دوستم درخواست کمک کرده است.

آقای دریا می‌افزاید: «جناب رئیس‌جمهور اشرف غنی به مسئولان امنیتی دو هفته وقت داد تا این کودک معصوم و مظلوم را از چنگ آدم‌ربایان آزاد کنند. اما از آن زمان، زمان‌ها گذشت و هنوز هم آغوش مادر این کودک خالی است.»

او سپس از مارشال دوستم چنین درخواست کرده است: «جناب مارشال دوستم هنردوست! شما یک‌بار برای من تعریف کردید که چگونه نعش آوازخوان جوان و گمنامی را که در جریان جنگ‌های حکومت دکتر نجیب در وسط شاهراه سالنگ، در میان دو برف‌کوچ بزرگ بر روی جاده افتاده بود و دیگران به علت جنگ مرگبار و برف‌‌کوچ کشنده نمی‌خواستند جان خود را برای رهایی‌اش در خطر اندازند، به خانواده‌ او رساندید.  مثل این که تاریخ تکرار می‌شود. این بار من به نمایندگی از خانواده‌ عبدالرئوف خردسال و به نیابت از مردمی که نگران جان این کودک و چشم در راه تامین عدالت‌اند، در کمال برادری از شما خواهش می‌کنم اگر از دست دیگران کاری ساخته نشد، شما کاری کنید!‌ مردم می‌گویند که «مارشال دوستم یک شِنگِ کاکه‌گی دارد!» (مارشال دوستم جوانمرد است) مردم راست می‌گویند. اکنون نوبت شماست که بازهم شنگ (جوانمردی) خود را نشان دهید و به هر شیوه‌ که خود بهتر دانید، این کودک را به آغوش خانواده‌اش بازگردانید!»

این، تازه‌ترین تقاضای فعالان اجتماعی برای آزادی عبدالرئوف است. پیش‌تر رحمت‌الله نبیل، رئیس پیشین اداره امنیت ملی کشور نیز خواستار رهایی او شده بود.

آقای نبیل خطاب به مارشال دوستم و عطا محمد نور نوشته است:‌ «تقاضاى من هم از هر دو بزرگوار اين‌ است كه با استفاده از نفوذ مردمى و محلی‌ خود به رهايى عبدالروف جان كمك کنند! در غير این صورت، بيم آن مي‌رود كه در پس اين قضيه، توطئه بزرگى نهفته باشد تا يك قوم معزز، بزرگ و مدنى افغانستان را به اصطلاح «به تنگ آمد، به جنگ آمد!» مجبور کنند تا در جست‌وجوى عدالت و به بهانه دادخواهى، به گروه‌ها و چترهاى ديگر پناه ببرند كه در آن‌صورت، جديت خطر را شما بهتر مي‌دانيد!»

هزاران شهروند ترکمن افغانستان به کارزار اجتماعی برای آزادی عبدالرئوف که خود نیز از قوم ترکمن است، پیوسته‌اند. برخی از هواداران طالبان نیز از رهبر این گروه خواسته‌اند که برای آزادی عبدالرئوف کاری کنند.

تاکنون صدها زن و مرد افغان در اعتراض به نبود امنیت و به گروگان گرفته شدن عبدالرئوف ۹ ساله، در شهر مزارشریف، مرکز استان شمالی بلخ، چند تظاهرات بر پا کرده‌اند اما کسی صدای آن‌ها را نشنیده است. معترضان با شعار «امنیت امنیت، عدالت عدالت» از اشرف غنی، رئیس‌جمهوری کشور خواسته‌اند تا به آزادی عبدالرئوف از چنگ آدم‌ربایان کمک کند.

افرادی که عبدالرئوف را گروگان گرفته‌‌اند، از خانواده او خواسته‌اند برای آزادی فرزند خود، یک میلیون و ۷۰۰ هزار دلار بپردازد. گروگانگیران تقریبا هر روز ویدیوهایی از عبدالرئوف را در حالی که برهنه و به زنجیر بسته شده است، برای خانواده‌اش می‌فرستند و آن‌ها را برای پرداخت پول تهدید می‌کنند. ویدیوها نشان می‌دهد که وزن عبدالروف به شدت کم شده و سرووضعش هم بسیار ژولیده است.

اشرف غنی، رئیس‌جمهوری افغانستان، پیش‌تر هشدار داده بود که اگر عبدالرئوف به زودی آزاد نشود، تمام مسئولان محلی ولایت بلخ را برکنار خواهد کرد. از این تهدید هفته‌ها می‌گذرد؛ عبدالرئوف در بند است و هیچ مقام‌ محلی بلخ هم برکنار نشده است.

گروگانگیران به حاجی نبی، پدر عبدالرئوف که یک تاجر است، گفته‌اند که تظاهرات و اعتراضات مدنی او که بیش از ۱۰۰ روز به درازا کشیده‌، سودی نخواهد داشت و اگر می‌خواهد فرزندش را زنده ببیند، تنها راه، پرداخت باج یک میلیون و ۷۰۰ هزار دلاری است.

به نظر می‌رسد فعالان مدنی اندک‌اندک از ضعف دولت افغانستان ناراضی می‌شوند و برای نجات این کودک ۹ ساله، به دنبال جزیره‌های غیرقانونی قدرت هستند.