یک گروه راست افراطی در سوئیس از جهت ممنوعیت پوشش برقع، در همه‌پرسی روز یکشنبه به پیروزی کوچکی دست یافت. این همه‌پرسی را همان گروهی به راه انداخت که در سال ۲۰۰۹ ساخت مناره‌های جدید را نیز تحریم کرده بود. 

نتایج رسمی موقت نشان می‌دهد که اقدام برای اصلاح قانون اساسی سوئیس با اختلاف ۵۱.۲ به ۴۸.۸ درصد به تصویب رسیده است. 

این طرح با توجه به نظام دموکراسی سوئیس مستقیما به اسلام اشاره نمی‌کند و هدف آن ظاهرا جلوگیری از ماسک‌زدن معترضان خشن در خیابان است، با این حال سیاستمداران محلی، رسانه‌ها و کنشگران آن را «ممنوعیت برقع» می‌نامند. 

والتر وبمن رئیس کمیته همه‌پرسی و عضو حزب مردم مجلس سوئیس قبل از رای‌گیری گفت: «در سوئیس رسم ما بر این است که صورت خود را نشان بدهید. این کار یکی از نشانه‌های آزادی‌های ابتدایی ما است.» 

او استفاده از پوشش صورت را «نشانه اسلام سیاسی افراطی خواند که به شکل فزاینده‌ای در اروپا در حال گسترش است و در سوئیس جایی ندارد». 

شورای مرکز مسلمانان در سوئیس این رای‌گیری را روز تاریکی برای جامعه قلمداد کرد. این شورا گفت: «تصمیم امروز زخم‌های قدیمی را باز می‌کند، اصل نابرابری حقوقی را بیشتر گسترش می‌دهد و نیز پیام روشنی را از حذف اقلیت‌های مسلمان تداعی می‌کند.» 

این نکته از چالش‌های قانونی برای اعمال این ممنوعیت خبر می‌دهد و به جمع‌آوری کمک‌های مالی برای زنانی که جریمه می‌شوند، می‌پردازد. 

این طرح پیش از شیوع کووید-۱۹ ارائه شده بود؛ پیش از این که بزرگسالان جهت پیشگیری از شیوع ویروس کرونا ملزم به ماسک زدن شوند. 

در حال حاضر دو منطقه پوشاندن صورت را ممنوع کرده‌اند.  فرانسه در سال ۲۰۱۱ حجاب کامل صورت در جامعه را ممنوع کرد و دانمارک، اتریش، هلند و بلغارستان هم پوشاندن صورت در انظار عمومی را به طور کامل یا جزئی ممنوع کردند. 

به گفته دانشگاه لوسرن، تقریبا هیچ‌کس در سوئیس برقع نمی‌پوشد و تنها حدود ۳۰ زن هستند که نقاب صورت دارند. ۵ درصد جمعیت ۸.۶ میلیون نفری سوئیس را مسلمانان تشکیل می‌دهند که ریشه اغلب آن‌ها به ترکیه، بوسنی و کوزوو برمی‌گردد.  

دولت مردم را ترغیب کرده بود که علیه این ممنوعیت رای بدهند. 

عفو بین‌الملل اظهار داشت: «بعد از تحریم مناره‌ها، اکثریت رای‌دهندگان سوئیس دوباره از اقدامی حمایت کردند که علیه یک جامعه مذهبی خاص است و باعث ایجاد ترس و تفرقه می‌شود. ممنوعیت حجاب اقدامی در راستای آزادی زنان نیست، این یک سیاست نمادین خطرناک است که آزادی بیان و دین را نقض می‌کند.»