نهاد فرهنگی شایان و اتحادیه دانشجویان دانشگاه کابل، جشن کاغذپران‌بازی را با شعار «۱۴۰۰ سال صلح برای افغانستان»، در تپه وزیر اکبرخان کابل و استان‌های بامیان و مزار شریف راه اندازی کردند. برگزارکننده‌گان این برنامه، خواستار ختم جنگ و تامین صلح شدند و تاکید کردند که افغانستان پس از آغاز سال ۱۴۰۰، دیگر شاهد جنگ، خشونت و ویرانی نباشد و همه در صلح و آرامش کامل زندگی کنند.
آنان به نوشتن هشتک «۱۴۰۰ سال صلح برای افغانستان» در کاغذپران‌ها از همه طرف‌ها درگیر جنگ در این کشور خواستار تامین صلح و ثبات دائمی شدند و آرزو کردند که سال ۱۴۰۰ یک سال، صلح‌آمیز و آرامش بوده و به جنگ چهل ساله در این کشور پایان دهد.
این نهاد فرهنگی در افغانستان جنش کاغذپران‌بازی را نه تنها در کابل، بلکه در استان‌های بامیان و مزار شریف نیز با همین شعار «۱۴۰۰ سال صلح برای افغانستان»، راه‌اندازی کردند و تلاش دارند که چنین برنامه‌های را که پیام‌آور صلح و دوستی در میان مردم باشد در سراسری این کشور برگزار کنند و با برگزاری این‌گونه برنامه‌ها فرهنگی صدای شان را برای افغانستان عاری از جنگ و خشونت بلند بسازند.
حمید خوگیانی، که در جشن کاغذپران‌بازی کابل اشتراک نموده میگوید:«من از پیام این برنامه (کاغذپران‌بازی)، خبر شدم و با خود تعهد کردم که باید اشتراک کنم و صدای خود را دسته جمعی و پرشکوه برای صلح و آرامش بلند بسازیم که چنین هم کردیم. شما کاغذپران‌ها را ببیبند که نوشته است ما صلح می‌خواهیم؛ بلی ما صلح می‌خواهیم و از جنگ خسته شدیم، این پیام ما را طالب، دولت و هم جامعه جهانی باید بشنود و به آن لبیک بگویند.»
ارسلان مراد، دانشجوی علوم سیاسی است وی نیز تاکید بر ختم جنگ و تامین صلح برای کشوراش دارد میگوید:«اکنون افغانستان در یک مرحله‌ی اساس و باریک سیاسی قرار گرفته است و مردم ما که از جنگ و کشتار خسته و ناتوان شده‌اند به هرگونه ممکن صدای شان را بلند می‌سازند تا صلح آمده و جنگ را بس کنند. این برنامه نیز پیام واضح و روشن برای طرف‌های در حالی جنگ داشت. صلح باید تامین شود. مردم افغانستان تشنه صلح بودند، اما امروز تشنه‌تر از گذشته شده‌اند، نباید این صدای‌های صلح‌جویانه ما نادیده گرفته شود.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
جنگ، کشتار و خشونت‌ها، سال‌هاست در افغانستان به بهانه‌های مختلف ادامه دارد و از زن، مرد، پیر، جوان، طفل و حتا حیوانات و نباتات این کشور قربانی گرفته است و اکنون نیز می‌گیرد. دوام این وضعیت مردم افغانستان را خسته‌تر از گذشته ساخته است. آنان برای قطع جنگ و رسیدن به صلح و آرامش دائمی لحظه شماری دارند و از هر راه ممکن صدای شان در زمینه بلند می‌سازند تا به آرزوی شان برسند و افغانستان با ثبات و با صلح داشته باشند.
دوام این جنگ و گرفتن هر لحظه قربانی از مردم این کشور، آنان را وادار ساخته است که چه در سرودن اشعار، نوشتن مقالات، کتاب‌ها، رسامی‌ها، نقاشی‌ها، هنر نمایی‌ها و یا برگزاری برنامه‌های تفریحی و ...، صدای شان را برای صلح بلند بسازند و به جهانیان نشان دهند که از جنگ و کشتار خسته شده‌اند و خواهان صلح هستند.
اکنون مردم افغانستان به امیدهای که دارند و شعارهای صلح‌جویانه که سر می‌دهند، سال ۱۴۰۰ را سال پایان غم‌ها و آغازگر خوشی‌ها عنوان دادند و امید دارند که سال نو، زندگی نو و پر از خوشی‌ها را برای شان به ارمغان بیاورد.
برنامه‌ی کاغذپران‌بازی، تحت شعار ۱۴۰۰ سال صلح برای افغانستان نیز در زمان برگزار می‌شود که هنوز هم بساط جنگ در این کشور برچیده نشده است و مردم آن در میان جنگ و صلح قرار گرفتند و زندگی دارند. این صداها و شعارها از «جنگ خسته شدیم، صلح بیاورید»، پس از آغاز سال ۱۴۰۰، در حالی از آدرس مردم بیشتر شده است که افغانستان در یک مرحله‌ی مهم سیاسی قرار گرفته است. پس از سال‌ها جنگ و کشتار در افغانستان بار دیگر فرصتی به میان آمده است که همه طرف‌های درگیر جنگ در این کشور و جامعه جهانی از آن استفاده کرده، مردم را به آرزوی دیرینه شان برسانند.
مردم افغانستان این‌بار امیدشان را به مذاکرات صلح با طالبان و نشست صلح در استانبول دوخته‌اند و می‌کوشند که پیش از آغاز نشست استانبول و ممکن نشست‌های دیگر برای ختم جنگ در این کشور خواسته‌ها و نگرانی‌های شان را به هر شکل ممکن به آنان برسانند که زوتر به توافق برسند تا دیگر شاهد افغانستان در دود و آتش نباشند.
