تصور اینکه کسی غیر از رنه زلوگر نقش بریجت جونز را بازی کند، تقریبا ناممکن است.

با این حال، در زمان انتخاب بازیگران هالیوودی برای این نقش، برای بسیاری این سوال وجود داشت که آیا یک آمریکایی می‌تواند نقش شخصیت انگلیسی پرداخته شده در رمان هلن فیلدینگ را بازی کند؟

یکی از گزینه‌ها، هیو گرانت، همبازی زلوگر، بازیگر نقش دنیل کلیور در آن فیلم بود که این هفته سالگرد ۲۰ سالگی اکران شدنش در سینماها است.

این بازیگر بریتانیایی یک بار اعتراف کرد که ابتدا فکر می‌کرده که همبازی‌اش بهترین انتخاب برای نقش مقابل نبوده است.

در مستندی درباره این فیلم که در سال ۲۰۲۰ پخش شد، گرانت یادآوری می‌کند: «جای سوال بود که چرا یک بازیگر بریتانیایی این نقش را بازی نمی‌کند.  من رنه زلوگر را نمی‌شناختم، او یک تگزاسی بود که قرار بود نقش یک شخصیت بریتانیایی را بازی کند. به نظرم بهترین انتخاب نبود.»

اما بازی او نظر گرانت را عوض کرد. آن کمدی ۲۸۱.۹ میلیون دلار در گیشه‌های سراسر جهان فروخت.

گرانت [درباره بازی هم‌بازی‌اش] می‌گوید که اولین تلاش او «خوب» بود، اما صدایش به طرز «شگفت‌آوری» شبیه شاهزاده خانم مارگارت بود.

او در ادامه می‌گوید: «به او توصیه شد که کمی شخصیت را شل‌وول بازی کند.»

«شل‌وول بازی کردن ابتدایی او مثل این بود که شاهزاده خانم مارگارت سکته کرده باشد. اما هفته بعد بازی درست شد.»

فیلم «بریجت جونز بودن» (Being Bridget Jones) برای پخش در BBC iPlayer در دسترس است.

هر دو بازیگر در سال ۲۰۰۴ برای دنباله آن فیلم به نام «مرز عقلانیت» (The Edge of Reason) بازگشتند، و زلوگر بار دیگر در سال ۲۰۱۶ آن نقش را در فیلم «کودک بریجت جونز» (Bridget Jones’s Baby) بازی کرد.

گرانت اخیراً گفته بود كه زلوگر «یکی از معدود بازیگرانی بود كه با او دعوایش نشده است.» در اوایل سال جاری، پس از آن که رنه زلوگر جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن «بفتاس» (‌‌‌‌‌‌‌‌‌Baftas) را برای نقش «جودی» (در فیلمی با همین نام) از آن خود کرد، گرانت یک شوخی «بریجت جونزی» با همبازی سابق خود کرد.