نودوهفتمین دوره جوایز اسکار شامگاه یکشنبه در تئاتر دالبی هالیوود لس‌آنجلس آمریکا برگزار شد و در شبی پرهیجان، معتبرترین جوایز سینمایی را به برگزیدگان رشته‌های مختلف اهدا کرد.

در اسکار ۲۰۲۵، دو فیلم از کارگردان‌های ایرانی حضور داشتند؛ یکی از این آثار فیلم «دانه انجیر معابد» ساخته محمد رسو‌ل‌اف، کارگردان ایرانی، بود که البته به عنوان نماینده آلمان در این جشنواره شرکت کرد و دیگری انیمیشن کوتاه «در سایه سرو» ساخته دو کارگردان ایرانی.

فیلم رسول‌اف که بیانگر خشم و اعتراض مردم ایران علیه جمهوری اسلامی و روایتگر جنبش «زن، زندگی، آزادی» است، به‌رغم تمام امیدها، نتوانست در اسکار موفق شود و جایزه این رشته به نماینده برزیل با عنوان ««من هنوز اینجا هستم» رسید. با این حال انیمیشن کوتاه «در سایه سرو» ساخته شیرین سوهانی و حسین ملایمی، موفق شد سومین اسکار را برای سینمای ایران به ارمغان بیاورد.

این انیمیشن بدون دیالوگ داستان پدر و دختر یک خانواده‌ آسیب‌دیده از دوران جنگ را روایت می‌کند که در منطقه‌ای دورافتاده کنار خلیج فارس زندگی می‌کنند.

فیلم سینمایی «آنورا» از آثاری بود که در نودوهفتمین اسکار خوش درخشید و دست پر به خانه بازگشت. این فیلم که ساخته سینماگر مستقل، شان بیکر، است، به‌عنوان «بهترین فیلم» معرفی شد و با کسب پنج اسکار نشان داد که توجه هیئت داوران را بسیار جلب کرده است.

بیکر که خود نویسندگی، کارگردانی و تدوین این فیلم را برعهده داشت، توانست اسکار هر سه رشته را دریافت کند و علاوه بر آن مایکی مدیسون نیز برای ایفای نقش آنورا در این فیلم اسکار، بهترین بازیگر نقش اول زن را دریافت کرد.

«آنورا» که پیش‌تر در جشنواره فیلم کن نیز نخل طلا را برنده شده بود، داستان یک کارگر جنسی در نیویورک را روایت می‌کند که با یک مشتری ثروتمند روس ازدواج کرده است و برای زندگی جدید فرصتی پیدا می‌کند. این فیلم تنها با شش میلیون دلار ساخته شد که با استانداردهای هالیوود، مبلغی ناچیز به شمار می‌رود، با این حال توانست رکورد بیشترین جایزه اسکار برای یک فرد در یک سال را از آن خود کند.

پیش از این در سال ۱۹۵۳، والت دیزنی چهار اسکار برد، اما برای چهار فیلم مختلف. بونگ جون‌‌ــ‌هو، کارگردان «انگل»، هم در سال ۲۰۲۰ به این عنوان بسیار نزدیک شد، اما از آنجا که جایزه بهترین فیلم بین‌المللی به لحاظ فنی به کشوری که آن را ارسال کرده است، تعلق دارد و نه کارگردان، او تنها سه جایزه به خانه برد.

درخشش دیگر تازه‌ترین مراسم اسکار متعلق فیلم «بروتالیست» بود. این فیلم توانست برای آدرین برودی جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را به ارمغان بیاورد. او پیش از این نیز در سال ۲۰۰۲ به دلیل بازی در فیلم «پیانیست» برنده اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شده بود. «بروتالیست» دو جایزه اسکار دیگر در رشته‌های بهترین فیلمبرداری و بهترین موسیقی هم به دست آورد.

فیلم «بروتالیست» در مراسم سینمایی دیگر نیز توانسته بود توجه‌ها را به خود جلب کند. این فیلم در بفتا چهار جایزه برنده شد؛ بردی کوربت جایزه بهترین کارگردانی را به خانه برد، آدرین برودی جایزه بهترین بازیگر را برای بازی در نقش لاسلو توت، معمار مجارستانی و بازمانده هولوکاست، به دست آورد و فیلم در بخش بهترین موسیقی متن اصلی و بهترین فیلمبرداری هم برنده جایزه شد.

جوایز اسکار در بخش‌ بهترین بازیگر نقش مکمل مرد و بهترین بازیگر نقش مکمل زن هم کیران سولکین برای بازی در فیلم «درد واقعی» و زوئی سالدانا برای ایفای نقش در «امیلیا پرز» به دست آوردند. فیلم «امیلیا پرز» که با ۱۳ نامزدی به جوایز اسکار ۲۰۲۵ آمده بود، در نهایت تنها دو جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن و بهترین ترانه اصلی را برنده شد. 

جایزه بهترین فیلم کوتاه به فیلم «من یک ربات نیستم» رسید، جایزه بهترین مستند کوتاه را «تنها دختر ارکستر» به دست آورد و جایزه بهترین چهره‌پردازی به فیلم «ماده» رسید. فیلم «ماده» یک فیلم ترسناک بدن‌محور است که در اسکار توانست نامزد بهترین فیلم و بهترین بازیگر زن شود، اما از دسترسی به آن‌ها بازماند.

در نودوهفتمین دوره جوایز اسکار انیمیشن «جریان» (Flow) برنده جایزه بهترین فیلم بلند انیمیشن شد. فیلم «سرزمین دیگری نیست»  (No Other Land) هم که اتحاد میان یک فعال فلسطینی و یک خبرنگار اسرائیلی را در بحبوحه درگیری در کرانه باختری به تصویر می‌کشد، برنده جایزه اسکار بهترین فیلم مستند شد.

یووال آبراهام، باسل آدرا، حمدان بلال و ریچل زور به‌عنوان کارگردانان این مستند پس از کسب جایزه اسکار در سخنانی خواستار توقف بی‌عدالتی و پاکسازی قومی در فلسطین شدند. آن‌ها از جامعه جهانی خواستار یافتن یک راه‌حل سیاسی برای جنگ غزه و مقابله با بی‌عدالتی‌هایی شدند که مردم فلسطین با آن مواجه‌اند.