عبدالله عبدالله، رئیس شورای عالی مصالحه ملی افغانستان، به رهبران سیاسی این کشور هشدار داده است که یا در حمایت از روند صلح متحد شوند یا با عقبنشینی نیروهای آمریکایی و ناتو از افغانستان، منتظر جنگهای تلختر و بیشتر باشند. او میگوید وقت آن است که رهبران سیاسی افغان در حمایت از مذاکرات صلح با هم اتحاد داشته باشند.
آقای عبدالله در گفتوگوی دیروز شنبه، اول مه، با خبرگزاری آسوشیتیدپرس در کابل، گفت که اگر وحدت و یکپارچگی رهبران سیاسی در حمایت از روند صلح شکل نگیرد، تاریخ و میلیونها افغان که از ضعف دولت و فساد اداری خستهاند و آرامش میخواهند، درباره آنها قضاوت خواهند کرد.
در دهه ۱۹۹۰ میلادی، اختلافات میان رهبران سیاسی افغان بر سر قدرت، به جنگی داخلی منجر شد که نتیجه آن، ظهور طالبان بود. گروه طالبان در سال ۱۹۹۶در کابل قدرت را به دست گرفت.
رئيس شورای عالی مصالحه ملی کشور گفته است که خروج دو هزار و ۵۰۰ تا سه هزار و ۵۰۰ نیروی باقیمانده آمریکایی و هفت هزار نظامی ناتو از کشور، افغانستان را با «چالشهای بزرگی» مواجه خواهد کرد. او گفت: «من نمیگویم که خروج نیروهای آمریکایی برای مردم ما پایان دنیا است اما بر این باورم که بسیار چالشزا خواهد بود و به همین دلیل معتقدم که تمام تمرکز ما، باید به رسیدن به صلح باشد که نه تنها به نفع ما بلکه به نفع طرف مقابل هم است.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
با این وجود، آقای عبدالله درباره این که که گروه طالبان نیز صلح بخواهند، ابراز تردید کرده است. او میگوید که شورای عالی مصالحه ملی کوششهای زیادی کرده است تا طالبان تقاضاهای خود را مطرح کند اما تاکنون نتیجه نداشته است.
بین طالبان و مذاکرهکنندگان ارشد افغانستان از جمله خود عبدالله عبدالله پیامهای گوناگونی به شکل صوتی یا کتبی ردوبدل میشود که گاه کوتاه و گاه با جزئیات است اما شورشیان تاکنون نسبت به صلح تعهدی واقعی ندادهاند.
آقای عبدالله میگوید که پاسخ او به طالبان، روشن و یکدست است: «تمام خواستههای خود را پشت میز مذاکره مطرح کنید. ما آمادهایم که درباره آنها گفتوگو کنیم. آمادهایم راهحلهایی پیدا کنیم که برای هر دو جانب قابلقبول باشد.»
از نظر آقای عبدالله، خروج نیروهای آمریکایی به هر دو طرف فشار خواهد آورد تا به توافق صلح برسند چراکه طالبان از راه نظامی نمیتوانند به پیروزی برسند و کشورهای منطقه از جمله پاکستان هم که حامی طالبان قلمداد میشود و رهبران طالبان در شهرهای پاکستان مستقرند نیز تصرف نظامی پاکستان را با قاطعیت رد کردهاند.
از سوی دیگر، آقای عبدالله نسبت به اطمینان دادن طالبان به واشینگتن در خصوص قطع رابطه با گروههای تروریستی به ویژه القاعده، تردید دارد. روابط القاعده و طالبان همچنان پابرجا است و ارگانهای انتشاراتی القاعده، همواره از بیعت با طالبان سخن میرانند.
آقای عبدالله میگوید: «سوال بزرگ این است که القاعده کجا است؟»