تعدادی از فعالان سیاسی ایران با انتشار بیانیه‌ای خواستار تحریم انتخابات شدند. آنها این اقدام را «نه به صندوق‌های رأی تزئینی، تبعیض، اختناق، فقر گسترده، فساد نهادینه شده و مخالفت با تنزل نهاد انتخابات» خوانده‌اند.

نویسندگان بیانیه «رأی نمی‌دهم» با اشاره به نارضایتی‌ها از عملکرد نظام جمهوری اسلامی که حتی مسئولان نظام را نیز نسبت به میزان مشارکت مردم نگران کرده، خواهان تلاش مشترک و سازمان یافته برای مشروعیت‌زدایی از طریق تحریم فعال انتخابات شدند.

در ادامه، هدف کوتاه‌مدت کنش اعتراضی، تقویت عاملیت در اراده نیروهای سیاسی و اجتماعی بیان و تأکید شده که جمهوری اسلامی ایران و ساخت قدرت مطلقه آن سرنوشت محتوم و گریزناپذیر ایران نیست.

همچنین، در بخش دیگر از متن این فراخوان با اشاره به اعتراضات دی ١٣٩۶ و مطالبات آبان ١٣٩٨ و سرکوب خونین آنها آمده است که کارزار «رأی نمی‌دهم» و تحریم گسترده انتخابات ١۴٠٠، در راستای همان اعتراضات قبلی و تغییر موازنه قوای اجتماعی به نفع تقویت تغییرات بزرگ و ساختاری سیاسی در ایران خواهد بود.

در انتهای متن نیز تأکید شده که هدف نهایی این تحریم، پایان بخشیدن به مدار بسته و دور باطل و انحطاط آور «ترجیح بد به بدتر» و حداقل‌سازی مستمر مطالبات است.

انتخابات ریاست‌جمهوری ایران قرار است روز ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ برگزار شود. با این حال بنا به اظهارات مقامات سیاسی و نتایج نظرسنجی‌ها، میزان مشارکت در این دوره بسیار پایین‌تر از دوره‌های پیشین است. به‌طوری‌که مسئولان نظام را نیز نگران کرده است.

پیش‌تر، وزیر کشور جمهوری اسلامی از میزان پایین اقبال عمومی به مشارکت در انتخابات ابراز نگرانی کرده بود. عبدالرضا رحمانی فضلی، در این باره گفته است: «یکی از دغدغه‌های ما در خصوص انتخابات ۱۴۰۰، با توجه به میزان مشارکت در انتخابات مجلس سال گذشته، بحث مشارکت است.»

علی خامنه‌ای در ۲۵ خرداد سال ۸۴ گفته بود: «هر کس پای صندوق رأی می‌آید، در واقع رأی به جمهوری اسلامی، رأی به قانون اساسی و رأی به مواد غیرقابل‌تغییر قانون اساسی - یعنی اسلام و ارزش‌های اسلامی - می‌دهد ... حضور مردم، یعنی دفاع از جمهوری اسلامی؛ یعنی دفاع از قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی.»