فضل‌احمد معنوی، وزیر دادگستری افغانستان، در یک نشست خبری در کابل، اعلام کرد که نهادهای امنیتی این کشور ۷۰ نفر را به اتهام قاچاق انسان بازداشت کرده‌اند.

آقای معنوی، گفت: «درسال مالی ۱۳۹۹، نهادهای امنیتی عضو کمیسیون عالی مبارزه با قاچاق انسان و قاچاق مهاجران، ۷۰ تن را به این اتهام بازداشت کرده‌اند و ۹ شبکه از۳۴ شبکه موجود در این زمینه شناسایی شده‌اند و در برنامه عملیاتی نهادهای امنیتی قرار دارند.»

آقای معنوی، از رسیدگی پرونده‌های ۵۰ تن از این متهمان قاچاق انسان در نهاد دادستانی کل افغانستان  خبر داد و گفت: «از میان ۵۰ مظنونی که بازداشت شده‌اند، پنج تن از آنان به قاچاق انسان و ۴۵ تن دیگر به قاچاق مهاجران متهم‌اند که از این میان، ۱۷ پرونده به دادگاه عالی ارجاع شده است.»

به گفته‌ او «در میان قاچاق‌بران انسان و مهاجران بازداشت شده‌، شماری از منصوبان دولتی این کشور نیز دیده می‌شوند که از این میان می‌توان به  یک مقام ارشد وزارت امور داخله و یک مقام ریاست اجراییه حکومت وحدت ملی اشاره کرد که هر دو تحت پیگرد قضایی هستند.»

وزیر دادگستری افغانستان، آسیب‌های مهاجرت‌های غیرقانونی برای شهروندان افغان را تکان‌دهنده خواند و گفت: «در سال گذشته ۷۰ تن از هموطنان ما که قاچاقی به ایران وارد شده بودند، فوت کردند و ۶۵ تن دیگر به دلایل مختلف زخمی شدند.» او همچنین گفت: «قاچاق انسان و مهاجر، یک پدیده بین‌المللی و تهدیدی جهانی است و انتظار داریم که جامعه جهانی در این زمینه با ما همکاری جدی داشته باشد.»

قاچاق انسان، قاچاق مهاجران و مهاجرت‌های غیرقانونی شهروندان افغانستان به کشورهای خارجی به ویژه همسایه‌های آن مانند پاکستان و ایران، از سال‌های دور به این‌سو ادامه دارد. جنگ، ناامنی، اوضاع اقتصادی نامناسب و نبود کار، عمده‌ترین دلیل این وضعیت شمرده می‌شود که مردم را وامی‌دارد تا زندگی‌ خود را به خطر بیندازد و راهی خارج شوند.

دولت افغانستان چه در گذشته و چه در حال حاضر، با وجود تلاش‌های بسیار نتوانسته است جلوی قاچاق انسان، مهاجر و مهاجرت‌های غیرقانونی را بگیرد تا جایی که این وضعیت، جان صدها شهروند این کشور را در مسیر راه یا در کشورهای که قاچاقی به آنجا رفته‌اند، گرفته است و هر روز که می‌گذرد این قاچاق‌بران بیشتر و بیشتر می‌شوند.

افغان‌ها بر این باورند که تا زمانی که افغانستان امنیت، صلح و ثبات نداشته باشد و زمینه کار برای همه شهروندان آن به ویژه جوانان و قشر تحصیلکرده فراهم نشود، هیچ قانون و تهدیدی مانع از قاچاق انسان و مهاجرت‌های غیرقانونی به خارج از افغانستان نخواهد شد. به نظر آنان، مردم برای پیدا کردن یک لقمه نان  است که جان‌ خود را به خطر می‌اندازند و با زندگی خود، با قاچاق‌بران معامله کنند. قاچاق‌بران هم از همین فرصت (نبود امنیت، صلح و کار)، استفاده می‌کنند تا شهروندان افغان پول به دست آورند.

رامش صالحی، که چهار سال پیش قاچاقی به ترکیه رفته بود، به ایندپندنت فارسی می‌گوید: «هیچ کس خوش ندارد که زندگی خود را به خطر بیندازد یا خود را به قاچاق‌بران انسان بسپارد اما استیصال باعث این وضعیت می‌شود. من با صدها مشکل در دانشگاه درس خواندم، اما چندین سال متوالی برای پیدا کردن کار تلاش کردم تا بالاخره امیدم قطع شد و از راه قاچاق و به کمک قاچاق‌بران راهی ایران و بعد ترکیه شدم. فجایع زیادی را به چشم سر دیدم. حتی کسانی از گرسنگی و تشنگی در مسیر راه جان باختند  یا قاچاق‌بران پولشان را گرفتند و رهایشان کردند. چرا و به چه دلیل؟ ما به کار  نیاز ‌داریم، اگر فراهم نشود، چگونه مرگ تدریجی را تحمل کنیم؟ مجبور هستیم.»

احمدزی عثمانی، نیز از جمله کسانی است که با واسطه قاچاق‌بران انسان، برای کار به ایران رفته است. او به ایندپندنت فارسی می‌گوید: «متاسفانه قاچاق‌بران و مهاجران در دنیا و به ویژه افغانستان بی‌شمارند. حتی کسانی این کار را می‌کنند که باور کردنش برای خیلی‌ها مشکل است. جنگ و نبود کار باعث شد که من نیز زندگی‌ام را به خطر بیندازم و خود را به چندین قاچاق‌بر انسان بسپارم تا به مقصدی که داشتم برسم. باید بگویم که این قاچاق‌بران، بدترین انسان‌های روی زمین هستند. جز به پول به هیچ چیز دیگر ارزش نمی‌دهند. من تا رسیدن به ایران، مشکلات و حالاتی را دیدم که باور کردن آن برای کسانی که ندیده‌اند، واقعا مشکل است.»

آقای عثمانی گفت: «هیچ قانون و مبارزه‌ای نمی‌تواند مانع از مهاجرت و قاچاق‌ انسان در افغانستان شود؛ جز این که کشور ما صاحب صلح و آرامش شود تا مردم برای پیدا کردن لقمه نانی خود را تسلیم آنان نکنند یا خود به تنهایی قدم در راه مهاجرت نگذارند.»