سکوت سنگ چه زیباست زیر این نیلی/سکوت سنگ چه بشکوه، در هزاران سال/سکوت سنگ…/ سکوت یعنی من/ سکوت سنگ/ کلام یعنی تو/ و شعر یعنی کلام سنگ شده 

منصور اوجی، شاعر سرشناس شیراز و از چهره‌های شناخته‌شده ادبیات مدرن ایران از دهه ۱۳۴۰ تاکنون، شامگاه گذشته حدود ساعت ۱۱ شب، در سن ۸۴ سالگی درگذشت.

به گفته خانواده‌اش، اوجی به دلیل عارضه کبدی، پس از ماه‌ها بیماری جان خود را از دست داد. او در حالی درگذشت که این روزها، در تقویم ایران «هفته شیراز» نامیده شده است و او را به دلیل مایه‌های اصلی محتوایی شعرش، با لقب «شاعر شیراز» می‌شناسند.

اوجی از چهره‌های اثرگذار فرهنگ فارس و از شاعرانی بود که در طول زندگی‌اش با بسیاری از بزرگان شعر مدرن و سنتی فارسی مراوده نزدیک داشت. او از دوستان بسیار نزدیک سیمین بهبهانی و سیمین دانشور بود و نامه‌نگاری‌های خاطره‌انگیزش با این دو شاعر و نویسنده سرشناس در کتابی به نام «۱۱۰ نامه به دو سیمین» انتشار یافته است.

«شاعر شیراز» تا زمان درگذشتش، بیش از ۳۰ مجموعه شعر منتشر کرده بود. اشعار کوتاه او میان علاقه‌مندان شعر شهرت بسیاری دارد و مجموعه‌های «کوتاه مثل آه» و «شعرهایی به کوتاهی عمر» در این قالب و مایه شعری از او منتشر شده است.

منصور اوجی تحصیلاتش را ابتدا در رشته فلسفه تا مقطع فوق‌لیسانس به پایان رساند. سپس، به شیراز بازگشت و در رشته زبان و ادبیات انگلیسی لیسانس گرفت. او سال‌های عمرش را صرف تدریس کرد و پس از آن، زندگی‌ خود را به‌ صورت تمام‌وقت به سرودن شعر اختصاص داد.

کامیار عابدی، منتقد سرشناس ادبی، در مورد او گفته است: «اوجی شاعر لحظه‌ها یا شکارچی لحظه‌ها در شعر است.»