مدارس طبیعت از کشور نروژ آغاز شدند و طی دهه گذشته در کشورهای پیشرفته خصوصا در اروپا گسترش چشمگیری داشتند. این مدارس تلاشی هستند از طرف بزرگسالان برای بازگرداندن بخشی از خاطرات کودکی به کودکان امروزی در دنیای مدرن و دیجیتال؛ بهانه‌ای برای دور کردن کودکان از صفحه‌های مانیتور تلویزیون، کامپیوتر، موبایل و آی‌پد. در این مدارس به کودکان فرصت و امکان گل بازی، خاک بازی، کاشت و برداشت، لمس حیوانات و استنشاق هوای تازه زیر نور آفتاب داده می‌شود.
مدارس طبیعت در سال ۹۳ در ایران آغاز به کار کردند و طی پنج سال به ۷۰ مدرسه رسیدند که نشان از استقبال و نیاز عمومی دارد. مدرسه کاوی کنج در دی ماه ۱۳۹۳ با حضور مقام‌های سازمان حفاظت از محیط زیست و وزارت آموزش و پرورش افتتاح شد. پارک پردیسان نیز از مرداد ۹۶ میزبان مدرسه طبیعت پردیسان بوده است.
حال، روز سه شنبه رییس سازمان حفاظت از محیط زیست در نشست مطبوعاتی خبر از بسته شدن این مدارس به دلیل غیر شرعی بودن و مخالفت مراجع تقلید شیعه و وزارت اطلاعات داد. عیسی کلانتری گفت: «این مدارس غیرقانونی بودند و هیچ مجوز رسمی نداشتند، همچنین طبق فتوای مراجع هم این مدارس غیرشرعی هستند. مراجع تشخیص دادند در این مدارس ایدئولوژی‌های غیرشرعی ترویج می‌شود. برای مثال سگ به جای خواهر و گربه به جای برادر تلقی می‌شود».
وی افزود: «افزون بر اینها دو ماه پیش وزارت اطلاعات نامه‌ای به سازمان حفاظت محیط زیست ارسال کرد که در معنای عام دو نفر از بنیانگذاران مدارس طبیعت که نسبت به صدور مجوز این مدارس اقدام می‌کردند، جزو حزب توده بوده‌اند و صلاحیت کار در این حوزه را ندارند».
عبدالحسین وهاب‌زاده، پایه گذار مدرسه کاوی کنج، اولین مدرسه طبیعت ایران، اردیبهشت ماه سال جاری از تعطیل شدن نیمی از مدارس طبیعت در ایران خبر داده بود. وهاب‌زاده هنگام افتتاح مدرسه کاوی کنج به روزنامه شرق گفته بود: «من ۴۵ سال معلم بوده‌ام و در مدارس و دانشگاه‌ها تدریس کرده‌ام، در این ۴۵ سال آموختم ما خیلی زود بچه‌ها را به کلاس درس می‌فرستیم و فرصت بازی‌کردن را از کودکانمان می‌گیریم. اگر فرصت بازی‌کردن از کودکان گرفته شود، آنها خلاق بار نخواهند آمد و آن‌قدر انگیزه ندارند که از طبیعت و سرزمین دفاع کنند. وقتی سراغ این موضوع آمدم مثل یک زیست‌شناس به این نتیجه رسیدم که موضوع انسانی در حوزه کودکان این است که به‌صورت کلی کودک آموزش‌پذیر نیست و یک موجود خودیادگیرنده است؛ ما اشتباه می‌کنیم که در آن سن می‌کوشیم به او آموزش بدهیم و دلیل این همه ناکامی و شکست در بخش آموزش و پرورش ما همین آموزش اجباری است. کودک زیر بار اجبار نمی‌رود، بلکه چیزی را یاد می‌گیرد که خودش بخواهد».
مدرسه کاوی کنج آبان ماه سال پیش با شکایت وزارت آموزش و پرورش بسته شد.
مدارس طبیعت از حمایت سازمان محیط زیست برخوردار بودند و وام ۱۰۰ میلیون تومانی با سود ۴ درصد برای راه اندازی این مدارس اختصاص داده می‌شد. حتی محمد درویش، مدیرکل دفتر آموزش سازمان محیط زیست، پیشتر گفته بود: «در این مدارس بر اساس آب و هوای هر منطقه به دانش‌آموزان بوم‌شناسی یا اکولوژی منطقه را یاد می‌دهند، کارگروه تفکیک زباله تشکیل می‌شود و دانش‌آموزان هر هفته، به طبیعت می‌روند و با گیاهان مختلف طبیعت آشنا می‌شوند. مصرف انرژی، توجه به فضای سبز و درختان، افزایش آگاهی‌های زیست‌محیطی در کنار برنامه‌های فوق درسی از جمله شرایط این مدرسه‌ها است».
ولی مخالفت‌هایی از سوی ارگان‌های نزدیک به جناح راست دیده می‌شد. پیشتر روزنامه جوان، روزنامه وابسته به سپاه، به این مدارس تاخته بود: «این منشور ۱۰۴ صفحه‌ای كه به تایید معصومه ابتكار رییس وقت سازمان محیط زیست و علی اصغر فانی، وزیر آموزش و پرورش دولت یازدهم رسیده، شامل نكاتی است كه در عمل خروج مدارس یا دست‌كم بخشی از آموزش و پرورش را از دست حاكمیت تسهیل می‌كند».
اعتراض‌ها به ارگان‌های دیگر نیز سرایت کرد. مرداد ماه امسال رضوان حکیم‌زاده، معاون وزیر آموزش و پرورش، گفت: «در مدیریت یکپارچه ایجاد مدارس طبیعت امری غیرقانونی است، زیرا اهداف این مدارس با دین اسلام سازگار نیست».
و بدین ترتیب بار دیگر مسئولان نظام جمهوری اسلامی با به پا کردن عَلَم اسلام و شرع به حریم خصوصی و زندگی شهروندان دست برده و به سان یک نظام کمونیستی سعی در یکدست سازی و همرنگ کردن مردم دارند.
