سازمان ملل متحد نگرانی خود را از نقض حقوق بشر در افغانستان ابراز کرده و از طالبان خواسته است برای حفاظت از جان مردم و تامین نیازهای انسانی آنان خویشتن‌داری نشان دهد.

در بیانیه سازمان ملل که یکشنبه، ۱۵ اوت، منتشر شد، آمده است در مناطق متاثر از جنگ، حقوق بشر به شکل گسترده نقض می‌شود.

در چند روز گذشته، تمام استان‌های افغانستان درگیر جنگ بودند و اکنون پس از تصرف کابل، طالبان جنگ را متوقف کرده‌اند.

آنتونی گوترش، دبیر کل سازمان ملل متحد، از طالبان خواسته است که نقض حقوق بشر را متوقف کنند و به قوانین بشری بین‌المللی احترام بگذارند.

سازمان ملل متحد بیشتر از نقض حقوق زنان ودختران افغانستان نگران است زیرا حکومت طالبان بیشتر حقوق و آزادی‌های این قشر را محدود می‌کند.

در پی جنگ میان نیروهای دولت افغانستان و پیشروی شتابان طالبان، هزاران نفر آواره شده‌اند. بسیاری از این آوارگان به کابل آمده‌اند تا از آنجا به خارج از افغانستان بگریزند.

طالبان در  کمتر از سه هفته مانده به خروج کامل نیروهای خارجی از افغانستان، توانستند تمامی استان‌های افغانستان را به استثنای پنجشیر، یکی پس از دیگری تصرف کنند.

اشرف غنی، رئیس‌جمهور افغانستان، به همراه حمدالله محب، مشاور امنیت ملی خود و فضل محمود فضلی، رئیس اداره امور ریاست‌جمهوری  قبل از رسیدن طالبان به کابل افغانستان را ترک کردند. آقای صالح، معاون نخست‌رئیس جمهور غنی نیز به مکان نامعلومی رفته است. هرچند او در توییتر اعلام کرده که هنوز در افغانستان است و با طالبان سر سازش ندارد. 

پس از سقوط بخش اعظم خاک افغانستان به دست طالبان، جامعه جهانی و مردم این کشور انتظار داشتند که آقای غنی مسئولانه قدرت را تحویل دهد تا یک حکومت فراگیر ملی شکل بگیرد و خلا قدرت ایجاد نشود اما اکنون چنین شده و خروج مخفیانه آقای غنی و مقام‌های ارشد حکومت هرج و مرج بی‌سابقه‌ای در شهرهای افغانستان به ویژه کابل به وجود آورده است. مردم سراسیمه به هرسو می‌روند اما راه‌‌‌های خروج آن‌ها از افغانستان کاملا مسدود شده است.

تمامی پروازها در افغانستان تعطیل‌اند اما مردم کابل به فرودگاه هجوم برده و با حالی پریشان‌ تمام شب را در فرودگاه گذرانده‌اند.

پس از سقوط شهر، امنیت فرودگاه کابل با نیروهای آمریکایی است.

در بیانیه روز دوشنبه دو وزارت‌ خارجه و دفاع آمریکا اعلام شده که نیروهای آمریکایی برای خروج شهروندان این کشور از کابل به شش هزار تن افزایش یافته است.

دور اول حکومت طالبان در افغانستان بین سال‌ها ۱۹۹۵ تا۲۰۰۰ محدودیت‌های زیادی برای مردم ایجاد کرده بود؛ منع رفت‌‌وآمد زنان بدون محرم، اجبار پوشیدن برقع برای زنان و دستار برای مردان، ریش گذاشتن، منع موسیقی و مجازات شدید و سخت‌گیری‌های دیگر در جریان زندگی روزمره، مردم را به ستوه آورده بود. مهم‌تر از همه نبود توازن بین جرم و مجازات، بازجویی‌های وقت و بی‌وقت به دلایل مذهبی یا به دلیل حرفه و شغلی که افراد قبل از آمدن طالبان داشتند یا به دلایل جنسیتی و رفتاری مردم را به وحشتی دائمی دچار کرده بود. خاطرات این روزگار باعث شده است تا مردم از سیطره حکومتی طالبانی بگریزند.

هرچند طالبان اعلام کرده که همه را عفو کرده است، به زنان هم حق تحصیل می‌دهد و به تمام مذاهب و اقلیت‌ها احترام می‌گذارند، مردم افغانستان همچنان به حکومت‌ طالبان اعتماد ندارند. در همین حال جامعه جهانی هم اعلام کرده است که اگر طالبان به زور و خلاف موازین حقوق بشری و جهانی عمل کند، حکومت آن‌ها را به رسمیت نخواهد شناخت.