دانشمندان می‌گویند «ابر اورت» (Oort Cloud) در لبه منظومه شمسی ممکن است پر از «اجرام میان‌ستاره‌ای» باشد. این مقاله جدید در پی ورود [دنباله دار] بوریسوف، یعنی گلوله برفی [کیهانی] که در سال ۲۰۱۹ به سمت زمین آمد، منتشر می‌شود. پژوهش دانشمندان نشان می‌دهد که بوریسوف از یک سامانه ستاره‌ای دیگر آمده است. این جرم نخستین و تنها دنباله‌دار میان‌ستاره‌ای است که محققان تاکنون مشاهده کرده‌اند.

از دیگر سو، مقاله‌ای جدید نشان می‌دهد که این اجرام نادر و کمیاب نیستند و این بازدیدکنندگان میان‌ستاره‌ای -نه فقط دنباله‌دارها بلکه سیارک‌ها و سایر خرده‌سنگ‌ها- ممکن است به مراتب از آنچه که فکر می‌کنیم فراوان‌تر باشند. 

مطالعه جدید در واقع نشان می‌دهد که ابر اورت که لایه‌ای فرضی از [سنگ‌های] خرده‌ریز در لبه منظومه شمسی ما است، ممکن است بیش از آنچه که در همسایگی ما شروع شده است، اجرام میان‌ستاره‌ای داشته باشد. 

این پژوهش که امیر سیراج و آوی لوئب از دانشگاه هاروارد آن را انجام داده‌اند، در اطلاعیه‌های ماهانه انجمن سلطنتی نجوم  (Monthly Notices of the Royal Astronomical Society) منتشر شده است.

سیراج، دانشجوی تحصیلات تکمیلی برنامه مشترک در بخش نجوم دانشگاه هاروارد و نویسنده سرپرست این پژوهش، می‌گوید: «پیش از کشف نخستین دنباله‌دار بین‌ستاره‌ای، ما درباره اینکه چه تعداد از این اجرام بین‌ستاره‌ای آنجا در منظومه شمسی ما وجود دارند، هیچ نظری نداشتیم؛ اما نظریه شکل‌گیری سامانه‌های سیاره‌ای نشان می‌دهد که تعداد دنباله‌دارهایی که به زمین سر می‌زنند (بازدیدکننده‌ها) باید از آن‌هایی که دائما آنجا ساکن‌اند، کمتر باشد. اینک ما کشف کرده‌ایم که ممکن است تعداد [دنباله‌دارهای] بازدیدکننده بیشتر باشد.»

دانشمندان در این مطالعه با استفاده از داده‌های به دست آمده از بوریسوف (با بررسی و تحلیل حرکت آن) محاسباتی انجام دادند. از این رو، فقدان قطعیت‌های بسیاری وجود دارد و [مشخص نیست که] دقیقا چه تعداد [دنباله‌دار] بازدیدکننده ممکن است وجود داشته باشد؛ اما این واضح است که تعداد آن‌ها بیش از  [دنباله‌دارهایی] است که در منظومه شمسی خودمان سکونت دارند.

سیراج می‌گوید: «فرض کنید من یک مسیر حدود دو کیلومتری راه آهن را طی یک روز مشاهده می‌کنم و می‌بینم که یک خودرو از آنجا عبور می‌کند. من می‌توانم بگویم که در آن روز نرخ مشاهده شده خودروهای عبوری از آن قسمت که راه‌آهن می‌گذرد، یک خودرو در هر تقریبا دو کیلومتر بوده است؛ اما اگر من دلیلی در دست داشته باشم که باور کنم این مشاهده رویداد یک بار نبوده است -مثلا با توجه به یک جفت ورودی تقاطع که برای خودروها ساخته شده است- در این صورت می‌توانم یک گام پیش بروم و نتایج آماری از نرخ کلی خودروهایی استخراج کنم که از آن مسیر راه‌آهن گذر می‌کنند.»

به رغم وجود تعداد زیادی از این [دنباله‌دارهای] بازدیدکننده، محققان  تنها یک نمونه قطعی از دنباله‌دارهای بین‌ستاره‌ای را مشاهده کرده‌اند. این مسئله می‌تواند عمدتا به این دلیل باشد که مشاهده آن‌ها بسیار دشوار است؛ ابر اورت تا ۱۶۰ تریلیون کیلومتر از خورشید فاصله دارد و نوری نیز از خود تولید نمی‌کند و این به معنای آن است که خود را در لبه منظومه شمسی از دید ما پنهان می‌کند. 

اما محققان امیدوارند که داده‌ها را با استفاده از اجرامی که از ابر اورت نزدیک‌ترند (و از این رو مشاهده آن‌ها آسان‌تر است) بیازمایند. پژوهشگران قادر خواهند بود داده‌های سیارک‌های کشف‌شده را آزمون کنند و ببینند که آیا آن‌ها واقعا بین‌ستاره‌ای‌اند یا نه. در حال حاضر چیزی به این عنوان شناسایی نشده است.

راه‌اندازی رصدخانه «ورا سی روبین» که انتظار می‌رود سال آینده انجام شود، به بسیاری از این تحقیقات یاری خواهد رساند. پژوهشگران برآورد می‌کنند که با این تلسکوپ (که در حال حاضر در شیلی در دست ساخت است)، تعداد بسیار بیشتری [دنباله‌دار] بازدیدکننده کشف خواهد شد و ستاره‌شناسان می‌توانند از این اطلاعات برای فهمیدن اینکه چه تعداد از آن‌ها ممکن است در منظومه شمسی ما وجود داشته باشند، استفاده کنند.