پیش از خروج از افغانستان، گزارش‌های دردناکی از وضعیت پایگاه العدید قطر به گوش افغان‌هایی که در شرف خروج از کشور بودند، می‌رسید. تصاویر ویدیویی که از پایگاه العدید در قطر منتشر شد، نشان می‌داد صدها تن از افغان‌ها که به این پایگاه رسیده‌اند در فضایی سرپوشیده و فاقد امکانات رفاهی لازم به سر می‌برند.

یکی از کسانی که در این ویدیو صحبت کرده بود، می‌گفت برای همه، فقط یک حمام و تعداد کمی دستشویی در نظر گرفته شده است، تا جایی که برای رفتن به دستشویی، باید حدود دو ساعت انتظار بکشی. این پایگاه سیستم تهویه هم نداشت و افغان‌ها از گرمای طاقت‌فرسا به فغان آمده بودند.

این پیش‌فرض‌ها باعث شده بود کسانی که پس از انتشار این ویدیو از کابل خارج می‌شدند، هنوز هم نگرانی و دغدغه داشته باشند. برای ما که کارمان روزنامه‌نگاری و خبرنویسی است، این وضعیت نگران ‌کننده‌ بود. ما به اینترنت، محیط بدون سر‌و‌صدا و زمینه برای نوشتن نیاز داشتیم، شرایطی که در پایگاه العدید قطر اصلا وجود ندارد. زمانی که در فرودگاه کابل به ما گفتند به ابوظبی می‌رویم، باز هم تغییری در ذهنیت ما ایجاد نشد. فکر می‌کردیم وضعیت در ابوظبی هم مشابه پایگاه العدید قطر است.

وقتی از هواپیما پیاده شدیم و مقام‌های اماراتی را دیدیم که به پیشواز ما در دو طرف هواپیما صف کشیده‌اند، تا حد نگرانی ما فروکش کرد. با خود گفتیم این‌گونه پذیرایی احتمالا به جایی چون پایگاه العدید ختم نمی‌شود. پیش‌تر، در جریان پرواز نیز تیمی از پزشکان اماراتی مرتب میان مسافران در گردش بودند و اگر کسی احساس ناراحتی می‌کرد، به‌سرعت به او رسیدگی می‌شد.

مقام‌های اماراتی و کسانی که از ما استقبال کردند به خانواده‌ها اولویت می‌دادند، به‌خصوص به کسانی که کودک همراه داشتند. در سالن فرودگاه، بدون هیچ‌ پرسشی، کار همه به ‌سرعت راه افتاد و ما را به سوی پایگاه آمریکایی الظفار در ابوظبی هدایت کردند که بیشتر شهرک است تا پایگاه.

برخلاف پایگاه العدید قطر، در پایگاه ابوظبی امکانات زندگی خیلی بهتر و مناسب‌تر است. این‌جا برای هر خانواده و در صورت مجرد بودن، برای هر سه نفر یک اتاق مجهز با تختخواب، گنجه و یخچال در نظر گرفته شده است. روزانه سه وعده غذای بسته‌بندی‌شده و سایر اقلام ضروری پشت در اتاق‌‌ها گذاشته می‌شود. تمامی افغان هایی که از کابل وارد پایگاه می شوند به دلیل مسائل بهداشتی و توصیه های بین المللی ، ۱۰ روز در قرنطینه خواهند بود. آزمایش های مربوط به کرونا، روز دوم و روز هشتم اقامت انجام می گیرد و پس از آن ماموران اداره گمرک و مهاجرت ایالات متحده آمریکا با ساکنین در «شهرک بشردوستانه امارات»، گفتگو و آنها را ثبت نام خواهند کرد

صالح که با ما از افغانستان آمده است، بخشی از مواد غذایی را در یخچالش می‌گذارد. به او گفتم: «ما که از این‌جا می‌رویم، چرا این همه مواد غذایی ذخیره می‌کنی؟» با خنده گفت: «خب، زیاد می‌آورند. دور بریزم، کفران نعمت می‌شود. گاهی کودکان همسایه وقتی رد می‌شوند، به آن‌ها می‌دهم.»

در چهار روزی که از اقامت ما در پایگاه آمریکایی ابوظبی می‌گذرد، چند گروه پزشکی برای بررسی وضعیت سلامت ما آمده است. یکی از دوستان از کارکنان تقاضا کرد که امکان شست‌وشوی لباس را برایش فراهم کنند زیرا لباس بیشتری با خود نیاورده است. گفتند کمی وقت بدهید. دو ساعت بعد، لباس‌های جدیدی آوردند و به او دادند.

این راهم بگویم که هرچند همه کسانی که در پایگاه نظامی آمریکایی ابوظبی اقامت دارند می‌خواهند زودتر عازم مقصد اصلی شوند، اما به‌دلیل وجود امکانات رفاهی کافی، هیچ‌کدام تاکنون از کسی نپرسیده‌اند چه زمانی ما را انتقال می‌دهند. امیدوار هستیم که دیگر هموطنان ما در هر پناهگاه و یا پایگاهی که هستند، با آرامش و تندرستی به مقصد اصلی برسند. از جانب خود و سایر نویسندگان ایندیپندنت فارسی در پایگاه ابوظبی خطاب به میزبانانمان، تشکر و قدردانی می کنیم. با آرزوی آرامش و صلح برای وطن و امنیت برای مردم افغانستان.