قبل از ظهر پنجشنبه، ۲۹ مهر، گروهی از زنان کابل با تجمع در مرکز این شهر، به وضعیت کار، آموزش و آزادی‌های اجتماعی زنان در افغانستان اعتراض کردند. این زنان با سر دادن شعارهای «ما صدای ملت گرسنه‌ایم» و «آموزش‌وپرورش را سیاسی نکنید»، به اقدام‌های طالبان در تعطیلی مراکز آموزشی دختران و اعمال محدودیت در دانشگاه‌ها و مدارس اعتراض کردند. این معترضان بازگشایی مدارس دخترانه را خواستار شدند و از مسئولان دولت طالبان خواستند که حقوق کارکنان دولت را بپردازند.

این تجمع اعتراضی از مرکز شهر کابل، مقابل ساختمان وزارت معارف (آموزش‌وپرورش) آغاز شد و تا جلو ساختمان وزارت «امر به معروف و به نهی از منکر» که تا قبل از سلطه طالبان بر افغانستان، وزارت امور زنان نام داشت، ادامه یافت.

ویدیوهای منتشر شده در رسانه‌های اجتماعی از این حرکت اعتراضی، نشان می‌دهد که افراد طالبان با اعمال خشونت مانع از حرکت زنان معترض می‌شوند و به خبرنگاران که برای پوشش رسانه‌ای، در محل برگزاری این تجمع اعتراضی حضور یافته‌اند، حمله می‌کنند.

در یکی از ویدیوها که خبرگزاری فرانسه از خشونت افراد طالبان با خبرنگاران منتشر کرده است، یک طالب مسلح با حمله به یک خبرنگار خارجی، او را از تجمع زنان معترض دور می‌کند. در جریان تلاش افراد طالبان برای پراکنده کردن اصحاب رسانه، یکی از خبرنگاران خارجی به زبان انگلیسی فریاد می‌زند: «من ژورنالیستم!» و جنگجوی مسلح طالب در پاسخ به او می‌گوید: «لعنت بر پدر ژورنالیست!»

تاکنون از وضعیت خبرنگارانی که هنگام پوشش این تجمع اعتراضی تحت خشونت قرار گرفته‌اند، گزارشی منتشر نشده است.

پس از تسلط  طالبان بر افغانستان، تجمع‌های اعتراضی گسترده‌‌ای در شهرهای مختلف افغانستان از جمله کابل، مزارشریف و هرات شکل گرفت. طالبان این اعتراض‌ها را که بر حفاظت از حقوق زنان، حفظ آزادی‌های اجتماعی و محکومیت کشتارهای هدفمند طالبان متمرکز بودند، به شکلی خشونت‌بار سرکوب کرد و ده‌ها معترض از جمله خبرنگاران، عکاسان و فعالان رسانه‌های اجتماعی را که تلاش کردند اعتراض‌ها را در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی پوشش دهند، بازداشت و شکنجه کرد.

اقدام‌های طالبان برای جلوگیری از پوشش رسانه‌ای اعتراض‌ها در افغانستان، همواره با انتقاد سازمان‌های مدافع حقوق بشر مواجه شده است. اوایل ماه اکتبر، سازمان دیده‌بان حقوق بشر از اعمال محدودیت‌های شدید طالبان برای رسانه‌ها ابراز نگرانی کرد. در گزارش این سازمان به نقل از پاتریشیا گاسمن، مدیر آسیایی دیده‌بان حقوق بشر، آمده که محدودیت‌های طالبان برای رسانه‌ها باعث شده است تا خبرنگاران خودسانسوری کنند؛ چون می‌ترسند به زندان بیفتند.