یک عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه باید بازدارندگی به خارج از کشورهای همسایه برده شود نه خارج از مرزها، اظهار داشت: «بازدارندگی ایران در اقیانوس اطلس، دریای مدیترانه و قطب جنوب است و به همین دلیل بایستی روی پیشران‌های هسته‌ای کار کنیم.»

به گزارش ایسنا، فریدون عباسی با تاکید بر اینکه «قدرت سخت، پشتیبان قدرت نرم در مذاکرات است» افزود: «اگر قدرت سخت پشتیبان قدرت نرم نباشد، همانند ژاپن بعد از شکست در جنگ جهانی دوم، باید هر امتیازی را که آمریکایی‌ها خواستند به آنها بدهیم.»

به گفته او، «‏اگر مردم استقلال می‌خواهند و بنای حل مشکلات معیشتی را دارند بایستی بدانند که قدرت سخت، پشتیبان قدرت نرم در مذاکرات است. بایستی از نیروهای مسلح و وزارت دفاع پشتیبانی شود و بازدارندگی به خارج از کشورهای همسایه برده شود نه خارج از مرزها.»

این سخنان در راستای همان سیاستی است که پیش‌تر از سوی رهبر جمهوری اسلامی تدوین شده است. ایران بارها مدعی شده است که برای حفظ امنیت خود ناچار است تا در خارج از مرزهایش بجنگد. این شعار نخستین‌بار زمانی مطرح شد که نیروهای نظامی سپاه پاسداران برای حفظ حکومت بشار اسد وارد خاک سوریه شدند و به نفع دولت اسد جنگیدند. در آن دوران گفته می‌شد: «اگر در سوریه با داعش مبارزه نکنیم، باید در داخل مرزهای ایران مبارزه کنیم.»

اگرچه این سیاست هزینه‌های اقتصادی سنگینی را برای ایران به همراه داشته است، اما حاکمان ایران حاضر به تغییر رویکرد خود نیستند.

اما پیاده شدن پروژه تسلط‌جویانه ایران با چالش‌ها و موانع داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی روبه‌رو است. جمهوری اسلامی به دلیل پیگیری برنامه هسته‌ای خود با فشارها و تحریم‌های بین‌المللی روبه‌رو است. 

فریدون عباسی، در باره مذاکرات هسته‌ای نیز گفته است:« با آنکه دولت سیزدهم تهدیدزدایی را جایگزین تنش زدایی کرده ولی باید بدانیم که « ‎شیطان بزرگ »، مقابل ایران است، نه «کدخدا». اگر هم قرار است آمریکا با ما مذاکره‌ای داشته باشد بایستی در کنار ۵ کشور دیگر بنشیند و همسطح آنها باشد. در دولت قبل، با خوش بینی اساس مذاکرات بر مبنای تنش‌زدایی بود یعنی آن که دستاوردها را بر زمین بگذاریم و با آنها سازش کنیم. اما نظریه تهدیدزدایی معتقد است که بایستی تهدید را برطرف کنیم که این موضوع ریشه در ‎نظریه مقاومت دارد.»